Fálkinn - 21.03.1962, Blaðsíða 20

Málfræðingar eru ekki til eins
Fálkinn fór fyrir nokkru á
eina af síðustu æfingum á My
fair Lady eða Mín liljan fríð
eins og hún hefur verið köll-
uð af mörgum. Hér á síðun-
um getur að sjá nokkrar
myndir frá henni.
Það er ekki sama hvort þér
segið skyr eða sker, eða finnst
yður það? Auðvitað fer það
eftir því, hvað þér eigið við.
Skip stranda á skeri en þér
snæðið ekki sker, heldur skyr.
Þér verðið að viðurkenna að
sker væri nokkuð hart undir
tönn. En málfræðingar kenna
yður mun á þessu. Og enn
verðið þér að játa, að mál-
fræðingar eru ekki til einskis.
Að minnsta kosti ekki, þegar
þeir geta breytt ósvikinni, flá-
mæltri götustelpu í hefðar-
konu.
Við erum staddir niður í
Þjóðleikhúsi og horfum á eina
af síðustu æfingum á My fair
Lady eftir Bernhard gamla
Shaw. Fyrir framan okkur
situr leikstjórinn og tottar
vindil og púar stöðugt á milli
þess, sem hann skipar fyrir
á tveimur tungumálum. Fyrir
aftan Svend Áge situr Bene-
dikt Árnason og þýðir fyrir-
skipanir. Við og við rýkur
leikstjórinn upp úr sæti sínu
og hleypur léttum skrefum
upp á sviðið og staðsetur per-
sónurnar, einstaka sinnum
maldar einhver í móinn og
segir, að öðru vísi hefði verið
á fyrri æfingum, en leikstjór-
inn tekur þetta ei til greina
og segir það vera bezt eins og
hann hefði gert það nú. Síðan
gekk hann niður í salinn, sett-
ist í sæti sitt, lítur eftir ljós-
unum og tjaldinu og hrópar
skipanir á dönsku til þeirra
manna, er sjá um þann búnað.
Síðan raular hann lagstúf og
mælir fyrirskipanir á ensku
til hljómsveitarstjórans. Og
hljómsveitarstjórinn lyftir
sprotanum og þýðir ómar
Frederik Loewe berast upp úr
gryfjunni og út í sal.
„Veljið þér kaupa blóm,
herra,“ lítil blómasölustúlka
býður samkvæmisklæddum
herramanni blóm og hún er
hræðilega flámælt. Herramað-
urinn kaupir af henni nokkur
Efst til vinstri: Sviðsmynd
frá veðreiðunum, þar sem My
fair lady veldur miklu
hneyksli. „Áfram Dover, á-
fram Dover. Vertu ekki svona
rassþungur“ segir ladyin og
ekkert kvenlega.
Neðst til vinstri: Atriði úr
fyrsta þætti, þar sem hin fá-
tæka blómasölustúlka varð
einu pundi ríkari og hafði
von um að geta orðið lík
drottningunni af Saba.
Efst til hægri: Eliza ásamt
herra Higgings og Col. Picker-
ing. Þarna hefur henni tekizt
að segja rétt: Á Spáni hund-
ur lá við lund á grund ....
Neðst til hægri; „Sértu hund-
heppinn“ syngur Alfred Doo-
litle, faðir Elizu, en hann er
öskukarl að atvinnu. Myndin
var við hliðina sýnir hann á-
samt félögum sínum, þegar
þeir koma út úr kránni.
(Lósm. FÁLKANS, Jóhann
Vilberg).