Fálkinn - 25.09.1963, Blaðsíða 30

Biskupsins hef ég . . .
Framh. af bls. 29.
biskup lagði á Ódáðahraun árí
fylgdarmanns.
Eins og kunnugt er, var
Ódáðahraun alræmdasta úti-
legumannapláss landsins, enda
hlaut hraunið nafn af því, að
þangað söfnuðust ódáðamenn.
og aðrir, er brotlegir höfðu orð-
ið við lögin. Eftirtektarvert er,
að nafnið Ódáðahraun kemur
fyrst fyrir, svo mér sé kunnugt
um, í fyrrgreindri vísu Barna-
Þórðar, en þar næst í Undur
íslands eftir Gísla bisku'p Odds-
son í Skálholti, son Odds bisk-
Ups. Af þessu er sjáanlegt, að á
dÖgum Odds biskups hafá úti-
legumenn verið í hrauhinú,.
enda komst biskup í fulla raun
um það á leið sinni þetta sum-
ar yfir hraunið. Ódgðahraun er
illt yfirférðar og þar Íéynast
tálmar, en fyrir flestum var þó
margs konar hættur og farar-
mest hætta að lenda í höndum
útilegumanna, þvi að þeir voru
margir ódælir viðureignar.
Ferð biskups og sveina hans
gekk sæmiiega. fyrst í stað. Þeir
héldu eins ,og leið liggur norður
öræfin og lögðu svo á Ódáða-
hraun. Skömmu eftir, að þeir
voru komnir í hraunið skall á
þá þoka og var heldur í dimm-
ara lagi. Missti biskup brátt
leiðar, þar sem hann gat ekki
greint nein kennileiti lengur.
Varð svo brátt að hann var al-
' gjþrlega villtur og vissi hvergi
hyar íarið var. Mjög er kynlegt,
að vera villtur í sollnu hrauni
í svarta þoku, hver hraundrang-
ur er sem tröll eða óvættur, er
hann greiðist út úr þokunni, og
alls konar kynjaveröld opnast
hinum veglausa ferðamanni.
Allt minnir á ógnir og skelfing-
ar hins dulda og óttafulla
kynjaheims, og ekki sízt, þegar
ferðamaður er villtur í mesta
furðuheim íslands, Ódáða-
hrauni. Það er því hægt að gera
sér í hugarlund, hvernig hinum
ungu fylgdarmönnum biskups
hefur orðið við, þegar allt var
komið í óefni í Ódáðahrauni. En
biskup var mikill hugmaður og
hvatti sveinana óspart að sýna
karlmennsku og láta hvergi
bugast. Svo fór fram lengi dags,
að þeír vissu ekkert, hvar þeir
fóru og tók brátt að líða að
kveldi.
En oft verður undarlegt í
ferð, þó að ratvísi bregðist —
svo varð hér. Þegar mjög var
liðið á dag, þóttust þeir finna
reykjarlykt, og þótti það aug-
ljóst vitni um mannabyggð.
Reyndu þeir að fylgja lyktinni
og tókst það að lokum. Þeir
komu loks að kotbæ heldur
litlum en ekki ólaglegum. Þar
kvöddu þeir dyra og reyndist
þar fyrir heimafólk nokkurt,
bæði karlmenn og konur.
Heimafólk. tók biskupi og fylgd-
arliði hans vel, en var heldur
í fámálla lagi. Biskup nam
þarna staðar og var feginn að
vera kominn til nokkurrar
SLYSATRYGGINGAR
ÁBYRGDATRYGGINGAR
ALMENNAR TRYGGINGAR hf
30
FAUKINN