Fálkinn - 25.09.1963, Blaðsíða 39

september, en forðaði sér af
slysstaðnum.“
„Var sá bíll í skúrnum?“
„Rétt getið. Það er bezt þið
lítið á hann.“
„Þá hefur hugboð skjólstæð-
ings míns verið rétt,“ sagði
Mason.
„Um hvað?“
„Ég er hræddur um að ég
geti ekki sagt þér allt af létta
eins og sakir standa, Tragg, en
það , að bíllinn er þarna, kem-
ur heim við ástæðuna til þess
að hún leitaði til mín.
Hún taldi að verið væri að
reyna að flækja hana í það —
ja hún taldi að það hlyti að
vera eitthvað, sem gerðist sjötta
september. Hún vissi ekki fyrir
víst, hvað það var.“
„Og þú kannaðir málið og
fréttir um þetta bílslys?“
„Já.“
„Og þú vissir að bíllinn, sem
slysinu olli, var í þessum bíl-
skúr?“
„Það vissi ég sannarlega
ekki,“ sagði Mason.
Lögregluþjónn kom upp í
lyftunni, rétti Tragg saman-
brotið blað. Tragg fletti því í
sundur, las það og sagði: „Mað-
urinn, sem farið var með í
sjúkrabílnum var dáinn þegar
komið var með hann í spítal-
ann, svo að nú er um morð að
ræða.“
Tragg gekk á undan til lyft-
unnar og frá henni til bílskúrs-
ins. Hann tók lykil úr vasa sín-
um, opnaði hengilás og kveikti
Ijós.
Tragg sagði: „Láttu á höggv-
arann þarna hægra megin,
Perry. Sérðu þennan köngurló-
arvef? Hann liggur frá bílnum
að verkfærabekknum, og líttu
á flugurnar, sem eru í honum.
Hann hefur verið þarna í nokk-
urn tíma.“
Tragg horfði á andlit Masons
og sagði: „Ég er búinn að vera
við þetta starf nógu lengi til að
vita, að konum er ekki að
treysta, Perry, ef hún hefur
haft tóm til að æfa frásögn
sína. Kannski hefur skjólstæð-
ingur þinn verið fluttur burt
með valdi, kannski ekki. Það
var myrtur maður á gólfi í íbúð
hennar. Það er tvennt til um
það, hvort hún hefur unnið
það verk. En það er stolinn
bíll í bílskúrnum hennar, bíll,
sem olli slysi og flýði af slys-
staðnum.“ Hann bandaði Mason
og Drake út úr bílskúrnum.
„Jæja Perry?“ sagði hann.
Mason sagði: „Tragg, ég vildi
gjarnan verða að liði, en ég
verð að prófa nokkrar upplýs-
ingar. Ég skal láta þig fá alla
þá vitnsekju, sem ég get sam-
vizku minnar vegna.“
„Þá það,“ sagði Tragg, „ef
það er það bezta sem þú getur
fyrir okkur gert, verður líklega
svo að vera.“
Mason sneri sér að Drake
jafnskjótt og Tragg var
utan heyrnarvíddar og sagði:
„Hringdu á skrifstofu þína,
Páll. Ég vil ná tali af ungfrú
Minden áður en lögreglan nær
í hana.“
„Sjálfsagt,“ sagði Drake, „en
við ættum að fara svolítið
lengra áður en við reynum að
hringja."
Mason sagði: „Hún getur enn
verið í réttarsalnum.“
„Hugsanlegt,“ sagði Drake,
„en ég er á þeirri skoðun, að
lögfræðingur hennar hafi kom-
ið henni burt eins fljótt og
mögulegt var.“
„Það,“ sagði Mason, „er rök-
rétt ályktað. Við skulum
hringja á skrifstofu þína og
vita hvað er að frétta.“
Þeir óku nokkurn spöl, unz
þeir komu að benzínsölu með
símaklefa. Drake hringdi, kom
aftur og sagði: „Þetta stendur
allt heima, Perry. Hún fór úr
réttinum ásamt lögfræðingi sín-
um. Hann fór með hana í bíl
og ók með hana til Montrose.
Líklega eru þau þar bæði núna.
Hvað eigum við að gera næst?“
Mason hugsaði sig um andar-
tak, sagði síðan: „Við höldum
áfram að hringja. Við skulum
hringja í Mínervu heima hjá
henni í Montrose og sjá hvað
úr því verður.“
Mason hringdi og heyrði
kvenmannsrödd svara? „Hvað
get ég gert fyrir yður? Þetta
er bústaður ungfrú Minden.“
„Þetta er Perry Mason lög-
fræðingur,“ sagði Mason. „Ég
óska að tala við ungfrú Mind-
en.“
„Ég er smeyk um að það sé
ekki hægt, því miður, herra
Mason, en get ég ekki skilað
einhverju?“
„Segið henni,“ sagði Mason,
„að ég viti hver hafi hleypt af
skotunum á flugvellinum og að
ég vilji tala við hana í sam-
bandi við það.“
Ég skal skila þessu og hringja
til yðar síðar á skrifstofuna.
Þakka yður fyrir,“ svaraði
röddin og það small í símanum.
Mason sagði: „Páll, ef ég get
náð tali af Mínervu, er hugsan-
legt að ég geti aflað upplýsinga
sem geta bjargað lífi Dorrie
Ambler. Við skulum fara,
Páll.“
Þá bar hratt yfir þegar út á
þjóðveginn kom. Montrosebú-
staður Mínervu Minden var
stórfengleg bygging upp á hæð
og Drake ók upp malarborna
heimreiðina, sem lá í sveig að
bílstæði.
Breiðar svalir voru meðfram
húshliðinni. Mason hringdi
Samanrekinn maður, sem frem-
ur líktist lífverði eða bryta
opnaði dyrnar og stóð þar
þegjandi.
„Ég óska að tala við trúnað-
arritara Mínervu Minden eða
framkvæmdastjóra hennar,“
sagði Mason. „Ég er Perry
Mason.“
Mason og Drake gengu á
eftir brytanum inn í skrifstofu.
„Gerið svo vel að fá ykkur
sæti,“ sagði hann og fór út úr
herberginu.
Andartaki síðar kom há-
vaxin, snareygð kona á fimm-
tugsaldri inn í herbergið. „Sæl-
ir, herra Mason,“ sagði hún.
„Ég er Henrietta Hull, trún-
aðarritari ungfrú Minden, og
þetta geri ég ráð fyrir að sé
Páll Drake einkanjósnari.“
Mason brosti. „Væri nokkur
leið til þess að við gætum hitt
ungfrú Minden að máli?“
„Það er því miður algerlega
ómögulegt, herra Mason. Þegar
lögfræðingur ungfrú Mindens
frétti að þér væruð að reyna
að ná tali af henni, sagði hann
henni að tala ekki við yður.“
„Þá það,“ sagði Mason. „Ég
skal leggja spilin á borðið.
Ungfrú Minden hefur fengið
aðra konu til að gegna hlut-
verki tvífara síns.“
„Er það svo?“ spurði Henri-
etta Hull.
Mason sagði: Við gerðum ráð
fyrir að ungfrú Minden mundi
koma upp um sig á flugvellin-
um, en hún áttaði sig í tíma
og taldi betra að taka á sig
ábyrgðina af að hleypa af þess-
um skotum en Ijósta því upp,
að hún ætti tvífara.“
„Þetta er furðuleg staðhæf-
ing, herra Mason. Ég geri ráð
fyrir að þér hafið sannanir."
„Ég ber fram staðhæfingu,“
sagði Mason. „Ég vildi gjarnan
að þér flyttuð Minervu Minden
hingað. Þér gætuð líka sagt
henni, að auglýsingin sem varð
til þess að tvífari var fenginn,
hafi átt að vera dauðagildra.
Ég veit ekki hvort Minerva
Minden vissi, að þessi tvífari
hennar yrði settur í lífshættu,
en sú stúlka er í alvarlegri
hættu. Lögreglan hefur beðið
mig að segja það sem ég vissi.
Ég verð tafarlaust að ná tali
af ungfrú Minden.“
„Ég þakka yður fyrir að
koma, herra Mason,“ sagði
Henrietta Hull og reis snöggt
á fætur. Hún rétti Mason
höndina. Síðan sneri hún sér
að Páli Drake. „Það er ánægju-
legt að hafa kynnzt yður, herra
Drake.“
Mason stakk lyklinum í lás-
inn að einkaskrifstofu sinni,
gekk inn og þar tók Della
Street á móti honum. Hún
sagði: „Hvers vegna verða
einkaritarar gráhærðir, herra
Perry Mason? Er þér það ljóst,
að þú hafir boðað tvo skjól-
stæðinga hingað og ég hef ver-
ið að reyna að hafa þá góða, og
ef matartíminn hefði ekki kom-
ið á milli, hefðu þeir sjálfsagt
orðið fleiri?“
„Þeir eru í fremri skrifstof-
unni?“
,,Já.“
„Og hvað fleira?“ spurði
Mason.
„Mér skilst þú kannist við
mjög virðulega konu að nafni
Henriettu Hull og er ritari
Mínervu Mindens?“
„Hvað með hana?“
„Hún hringdi og sagði, að
ekki kæmi til mála að þú gætir
fengið að tala við ungfrú
Minden, en þú vildir kannski
vita af því, að ungfrú Minden
hefði haft njósnara á hælum
Dorrie Amblers síðan hún
reyndi að svíkja mikla fjár-
fúlgu út úr ungfrú Minden með
hótunum.“
Framh. í næsta blaði.
Vitið þér að . . .
TEDDY-nælongallinn
með Scott
FOAM BACK
er heitur í kulda og svalur
í hita. Efnið andar, þ.e.a.s.
lokar ekki inni útgufun lík-
amans.
Fást í verzlunum
um land allt