Fálkinn


Fálkinn - 23.11.1964, Blaðsíða 10

Fálkinn - 23.11.1964, Blaðsíða 10
MÁÐURINN FÁLKINN bregður sér vestur á Isafjörð í vetrarferð með Gunnari & Ebenezer yfir fjöll og firnindi, um djúpa dali og dimma, eina orfiðustu flutningaleið á öllu Islandi. Gunnar við stýrið á Benzinum. Reykjavík — ísaf jorður Þeir skríða inn Suðurlandsbrautina í einni lest, sjö stórir flutningabílar fullhlaðnir og stynja þungan í Ártúnsbrekkunni. Förinni er heitið til ísafjarðar. Það er síðla hausts og nýsnævið í hlíðum Esju gefur nokkra vísbendingu um, hvers megi vænta á þessari löngu og erfiðustu flutningaleið landsins. Leiðin liggur um tíu heiðar og fjallvegi. Gunnar & Ebenezer hafa þrjá bíla í förum að jafn- aði á þessari leið, en undanfarið hafa þeir orðið að fjölga við sig, því vöruflutningar aukast að miklum mun á haustin: á hverri stund má búast við, að leiðin lokist vegna snjóa og opnist ekki á ný fyrr en að vori. Enginn veit, hver verður síðasta ferðin á árinu. Þeir Gunnar og Ebenezer halda þó áfram í lengstu lög og bjóða birginn haustmyrkri og hríðarveðri á fjöllum. Ókunnugum hrýs hugur við för þessara stóru þungu bíla í glerhálum sneiðingum utan í snarbröttum fjalls- hlíðum og þungfærum vegum um háar heiðar, þar sem skafrenningur bregður á leik og myrkrið byrgir alla sýn. En þar fer saman seigla og áræði, þar sem þessir menn fara og áralöng reynsla ásamt óbilandi kjarki, Og loks má treysta Mercedes Benz fyrir erf- iðu hlutverki. Kornvara og bíómyndir Ég fylgdist með Gunnari til ísafjarðar á dögunum. sit við hlið hans og fylgist með, hvernig Benz-inn slokar í sig veginn eins og gráðug forynja úr fornöld, brekkurnar eru harðar undir tönn, en Benzinn seigl- ast áfram með sitt þunga hlass og lætur sig hvergi. Hann læsir í veginn öllum sex hjólunum og bryður hann í sig, í bröttustu brekkunum þarf ef til vill að hlaupa út og krydda brautina með hæfilegum skammti af möl til þess að billinn vinni á henni. Vélin er knúin til hins ýtrasta og murrið í henni læt- ur lægra og dýpra í eyrum, eftir því sem átökin harðna, loks léttist á ný, þessi brekka er að baki og innan skamms tekur við önnur og þá enn önnur og ótal fleiri, unz náð er fjallsbrúninni. Þá er ekið léttan yfir fjallahrygginn og niður af hinum megin, þá nær Benzinn sér niðri, nú svelgir hann í sig veginn í stór- um teygum. Og þannig tíu sinnum. Og þeir unna sér engrar hvíldar, fyrr en komið er á leiðarenda, Gunnar, Ebenezer, Björn og þeirra menn. Þeir eru í stöðugu kapphlaupi við veturinn. Þeir aka þessa erfiðustu fimm hundruð kílómetra landsins án þess þeim komi dúr á auga, sleppa ekki stýrinu í sólarhring, ef því er að skipta. Enda getur hver stund orðið dýr í svona ferðum. Þeir voru á suðurleið um daginn, og þá féllu tvær skriður á veginn í Kollafirði klukkustund eftir að þeir áttu þar leið um í stórrigningu. Þar hefðu þeir teppzt um tvo sólarhringa, áður en ýta var búin að ryðja leiðina á ný. En þeir voru sem sagt rétt sloppnir áður en skriðan féll. Það er sitt af hverju tagi, sem flutt er hina löngu og torsóttu leið til ísafjarðar. Bílarnir eru hiaðnir mat- vöru og fcðurblöndu, varahlutum í bíla og vélar og

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.