Fálkinn - 20.12.1965, Blaðsíða 31

16280 VINNINGAR
MALVINNINGUR 1.5 MIUION ®" """"
• Börn og leikföng
Framh. aí bls. 21.
kunnáttu sinni hafa rænt barnið sköpunargleði þess og kjarki.
Látið heldur í ljós gleði yfir afrekum barnsins. Hrósið því.
Ef til vill staðhæfir barnið, að það hafi teiknað mann, þar sem
þér sjáið aðeins fáein handahófsleg strik. Látið gagnrýnina
bíða og leyfið barninu að halda hreykni sinni yfir því að hafa
leyst þessa þraut, enda þótt það hafi notað eigin aðferðir.
Ef það sýnir yður ruglingslega kubbahrúgu og tilkynnir að
þetta sé hús, eyðileggið þá ekki ánægju þess með því að sýna
því hvernig „raunverulegt" hús eigi að vera. Ef þér viljið
um fram allt leika yður með kubba eða teikna, þá bíðið
þangað til barnið er farið að sofa. Oft er það metnaðargirni,
sem rekur foreldrana til að kenna barninu einhverja list, sem
alls ekki hæfir aldri þess. Ef til viil tekst þeim að kenna
bafninu listina, en þau eiga á hættu að eitthvað annað glatist
um leið.
NÚ megið þér ekki halda, að foreldrar eigi alls ekki að leika
við börn sin. Ungviðið hefur mikið yndi af því að pabbi og
mamma taki þátt í leik þeirra. Vitanlega eiga foreldrarnir að
verða við þessari ósk, en þáttur þeirra á aðeins að vera í því
fólginn, að örva barnið til leiksins, rétta því kubb eða lita-
blýant og láta í ljós áhuga og aðdáun á árangrinum. Það er
ekki fyrr en barnið hefur öðlazt f',11komna stjórn á hreyfing-
um sínum og hefur náð vissu ; gu þroskasbfri, sem for-
eldrarnir mega fara að kenna þvi listirnar — segja því „hvern-
ig það á að gera“. En uppörvun og hrósyrði eru enn nauðsyn-
leg, ef áhuginn á að haldast.
Smábarninu er afar mikilvægt að finna, að sambandið við
mömmu sé í lagi, meðan á leiknum stendur. Það vill gjarnan
leika sér og kanna heiminn, en snýr aftur með stuttu milli-
bili, til þess að sannfærast um, að mamma sé enn á sínum
stað. Móðirin á ekki að vera gröm yfir þessu, og halda að
barnið sé að verða ósjálfstætt kjöltubarn. Það er einmitt fyrir
hið örugga, nána samband við móðurina, sem barnið fær mögu-
leika til að þroska sjálfstæðiskenndina.
AÐ ei' ekki nóg að eiga leikföng. Barnið verður einnig að
hafa leikstað, smá horn í herberginu. ef ekki vill betur,
sem þá mætti e. t. v. afgirða með krossviðarplötu, svo barnið
geti leikið sér og rótað til að eigin geðþótta án þess að hús-
móðirin þurfi að örvænta.
Það er ekki fjöldi leikfanganna, sem mestu máli skiptir,
heldur tegund og gæðL Því minni peningar, sem aflögu eru
til leikfangakaupa, þeim mun nauðsynlegra er að kaupa réttu
hlutina — hluti, sem korna höndum og hugsunum barnsins
á hreyfingu. Þegar uppdreginn björn vappar yfir stofugólfio,
getur barnið ekkert aðhafzt nema sitja og horfa á hann. Þegar
nagli er rekinn í spýtu, er barnið sjálft athafnasamur mið-
depill leiksins. Munurinn er auðsær. ^
Gleymið ekki þeim leiktækjum, sem fást ókeypis. Eggja-
bakkar, tvinnakefli, taubútar, garnspottar, silfurpappír, hnapp-
ar og þess háttar, geta veitt barninu margar athafnasamar
ánægjustundir.
Og munið bað, þegar þér leggið mat á leik barnsins, að
hvað sem það kann að hafa fundið sér til að starfa, þá er
það ekki árangurinn, sem mestu máli skiptir, heldur reynslan.
FÁLKINN 31
#HAPPDRÆIIII966