Fálkinn


Fálkinn - 20.12.1965, Blaðsíða 20

Fálkinn - 20.12.1965, Blaðsíða 20
LEIKFANGAKAUP geta verið mikið vandaverk, a. m. k. ef þau eru litin alvöruaugum. — Kaupandinn stendur inni í verzlun, sem er sneisafull af hvers kyns furðuhlutum, allt frá rafknúnum járnbrautarvögnum á teinum niður í örsmáa brúðupela. Hann litast um og veltir vöngum og reynir að muna, hvernig það var að vera þriggja ára. Hann spyr af- greiðslustúlkuna ráða, en það er til lítils gagns, þar sem hún er jafn hrifin af öllu, sem fæst í verzluninni. Að lokum velur hann einhvern hlut — eftir beztu vitund. Þegar gjöfin er afhent, horfir gefandinn með eftirvæntingu á barnið. Ef það hrópar upp yfir sig af fögnuði, birtir yfir honum. En sjáist á því vonbrigði, verður hann einnig von- svikinn. Þetta var þá vindhögg, hugsar hann með sér. En svo einfalt er málið ekki. Það getur vel átt sér stað, að barnið verði himinlifandi yfir lélegu leikfangi — eða fyrir vonbrigðum með gjöf, sem er í alla staði hentug og við þess hæfi. Það kemur nefnilega ekki í Ijós fyrr en vikum eða jafnvel mánuðum seinna, hvort hluturinn er vel valinn. Hvað eru þá góð leikföng? Það eru leikföng, sem barnið getur unað sér við lengi í einu og eru endingargóð. EINU sinni var gerð athyglisverð tilraun. Tvö herbergi voru fyllt af leikföngum, annað af spennandi, vélknúnum hlutum — lestum, bílum flugvélum, skriðdrekum, stökkvandi hundum, kvakandi fuglum o. þ. u. 1. — í hinum voru kubb- ar, verkfæri, kassar, fjalir og önnur byggingaleikföng í úr-. vali. Síðan var hóp af börnum á öllum aldri hleypt inn í dýrð- ina. Öll börnin völdu herbergið með vélknúnu leikföngunum — til að byrja með. Eftir nokkra daga tóku þau til við hitt herbergið — og þar settust þau að. Vikum saman byggðu þau og settu saman eins og og þau ættu lífið að leysa. Þegar uppeldisfræðingar og sálfræðingar eru spurðir hvers vegna þeir leggi svo mikla áherzlu á það að börn fái rétt leikföng, segja þeir: „Vegna þess, að það er gegnum leikinn, sem þau kynnast heiminum og læra að þekkja hann og sjálf sig. í leiknum setja þau sér í sífellu úrlausnarverkefni. Það er hlutverk hinna fullorðnu að sjá þeim fyrir leikföngum, sem fela í sér hæfileg verkefni — þ. e. a. s. verkefni, sem liggja rétt innan við getutakmörk barnsins. Verkefnin verða að vera nógu erfið til þess að þau haldi athygli barnsins vak- andi og nógu létt til að það hafi sæmilega möguleika á að leysa úr þeim. Börnin mega ekki bíða ósigur of oft. Það eru smásigrarnir, sem stæla þeim kjark til þess að halda áfram með ný verkefni og í þessu er þroskinn fólginn.“ LEIKFÖNGIN eru „uppbót" fyrir allt það, sem nútíma borgarsamfélag hefur tekið frá börnunum — skóga, engi', samband við dýr, samband við dagleg störf foreldranna, í stuttu máli sagt alla hina „eðlilegu“ starfsmöguleika. Athafna- þörfina höfum viíktil allrar hamingju ekki enn getað tekið frá þeim — hún krefst enn útrásar. Leikur er hvorki meira né minna en lífsbjörg hjá barninu. Þegar við veitum börn- um okkar góðar aðstæður til leikja, gefum við þeim gott vega- nesti. Þau fá tækifæri til að þjálfa sig og þroska ímyndunar- afl sitt og síðast en ekki sízt þá fá þau að reyna hina djúpu fullnægingu, sem felst i einbeitingunni. Fái þau á ungaaldri að kynnast gleðinni við að ganga upp í einhverju starfi af lífi og sál, þá mun þörfin og hæfnin til einbeitingar búa í þeim fram á fullorðinsár. Lítil börn hafa ótrúlega hæfileika til einbeitingar, sem foreldrarnir verða að hjálpa þeim að vernda og rækta með sér. Ef til vill er vandamál uppivöðslu- unglinga í því fólgið, að þeir hafa glatað einbeitingarhæfni sinni... Það er hægt að byrja of snemma á því, að láta barnið hafa eitthvað fyrir stafni. í fyrstu felst „starf“ þess ekki í öðru en að liggja og horfa á blaktandi dulu, nokkrar trékúlur á bandi, blöðru, sem vaggar í loftinu. Barnið er hrifnast. af sterkum litum — það er misskilningur, að hafa allt, sem börnum viðkemur, í viðkvæmum pastellitum. Eitthvað til að totta eða naga er notalegt — snuð og tannhringir eru -ekki aðeins leyfileg heldur beinlínis ráðleg. Eftir að barnið er orðið misserisgamalt, þykir því gaman að halda á einhverju í hendinni. Þá er tími hringlanna og skrölthringjanna. En fáið því ekki alltaf sama hlutinn. Skap- ið tilbreytingu og vekið- forvitni þess með því að rétta því BÖM OG leikfOng 20 FÁLKINN

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.