Fálkinn - 04.04.1966, Blaðsíða 23

framtíðinni verða 10.000 mílur eða
meira.
Grover Loening, brautryðjandi í flug-
vélaiðnaði og ráðunautur flughersins,
kveður jafnvel enn fastar að orði. „Ég
trúi því eindregið, að innan skamms
muni maðurinn verða fær um að smíða
elektromagnetiska vél, sem verkar gegn
Þyngdaraflinu “ segir hann.
Háttsettur yfirmaður hjá Bethlehem
Steel, Jesse V. Honeycutt, hefur gefið
okkur í skyn nokkuð af þeim árangri,
sem búast má við, ef Loening hefur á
réttu að standa. „Alvarlegar ráðstaf-
anir eru nú gerðar til þess að finna
og leysa ráðgátu þyngdarlögmálsins og
að ná yfirráðum yfir afli þess ... Það
myndi hafa í för með sér stærri bylt-
ingu í orkumálum, flutningamálum og
á mörgum öðrum sviðum, en uppgötvun
kjarnorkunnar,“ segir hann.
Andþyngdarafl? Það virðist óhugs-
andi. Samt er rannsóknum haldið
áfram og margir ábyrgir menn trúa
því, að svarið muni finnast. Og, að
mínu viti, þá er það eina mögulega
skýringin á frammistöðu hinna fljúg-
andi diska.
Það sem í húfi er, er svo stórkost-
legt, að einskis má láta ófreistað. í
leit sinni að vanræktum sporum hefur
rannsóknarþjónusta tæknideildar flug-
hefsins hafið eftirgrennslanir á hundr-
uðum staðfestra skýrslna um fljúgandi
diska. Vonandi verða einhverjar þeirra
til þess að hjálpa okkur að komast að
hvernig þessum undarlegu tækjum er
stjórnað.
Fjórum dögum fyrir jól, árið 1964,
sást kringlóttur, málmkenndur hlutur
um 125 fet í þvermál, lenda sem snöggv-
ast á akri einum nálægt Staunton,
Virginia. Tveir Du Pont vísindamenn
fóru seinna með Geiger mæla á stað-
inn.
„Hann var „heitur“ — mjög geisla-
virkur,“ sagði Du Pont verkfræðingur-
inn Lawrence Cook í skýrslu sinni. „Við
mældum hann í 45 mínútur — hann
var tvímælalaust geislavirkur.“
í Ijósaskiptunum 26. desember 1964
sást til tveggja, stórra diska frá Ramey
Air Force Base í Puerto Rico. Þegar
A4D þotur geystust af stað á eftir
þeim, juku diskarnir ferðina upp í ægi-
legan hraða. Þeir tóku snöggar, horn-
réttar beygjur — sem er ógerningur
fyrir öll þekkt flugtæki — og hurfu
út yfir Atlantshaf.
Þann 21. marz, 1965 var Capt.
Yoshiaki Inada á innanlandsflugi í
Japan á Toa Airlines Convair-vél og
var þá eltur af „dularfullum, sporbaugs-
löguðum, lýsandi hlut.“ Hluturinn flaug
nálægt flugvélinni og gerði fjarskipta-
tæki hans óvirk og „olli mjög miklum
truflunum“ á sjálfvirkum leiðarvísa-
tækjum hans.
Einnig er verið að endurskoða eldri
fyrirbæri. 1. júlí 1954 var AF F-94 —
tveggja manna þotu — skotið á loft
til að elta fljúgandi disk nálægt Wales-
ville, New York. Þegar flugmaðurinn
reyndi að nálgast hann, fylltist stjórn-
klefinn af skyndilegum, óþolandi hita.
flugmaðurinn og ratsjármaðurinn
fleygðu sér hálf ringlaðir út í fallhlíf.
Þotan lenti á götunni og varð tveim
börnum og foreldrum þeirra að bana.
Eins og flestir aðrir hefur þú að lík-
indum tekið þyngdarafl sem sjálfsagðan
hlut áður en geimferðir komu til sög-
I unnar. Nú er þér til dæmis kunnugt,
að ein þyngdin er eðlilegt aðdráttar-
afl jarðarinnar. Þetta er það, sem held-
ur manni föstum á stólnum — eða,
það sem meira er um vert, varnar því
að snúningur jarðarinnar þeyti manni
út í loftið. Þú finnur tvær eða þrjár
þyngdir í Tivoli-rennibraut eða í æf-
ingaflugvél — það er þó aðeins smjör-
þefurinn af því, sem geimfararnir
verða að þola, þegar eldflaug er skotið
| á loft.
QN þyngdaraflið veldur
ýmsum erfiðleikum og
kostnaði, sem við leið-
um sjaldan hugann að.
Flugvéla og eldflauga-
framleiðendur verða að
búa tæki sín þungum
vélum og gífurlegu
magni af eldsneyti til
; þess eins að vinna bug á þyngdarafl-
; inu. Við byggingu húsa, brúa og á
hundruð aðra vegu verkar þyngdarafl-
ið á athafnir okkar og eykur biljónum
við kostnaðinn
Beizlun þyngdaraflsins myndi minnka
eða binda endi á mörg þessara vanda-
mála. Hvenær getum við átt von á
andþyngdaraflinu?
Sumir vísindamenn segja, að það geti
tekið langan tíma. Aðrir halda að mögu-
leiki sé á skyndilegri lausn gátunnar.
Ef það rætist, verður árangurinn ævin-
týralegur.
í fyrsta lagi er augljóst, að geim-
ferðatilraunir okkar myndu taka stór
stökk fram á við. f stað hinna eyðslu-
sömu nútíma eldflauga gætum við
byggt geymskip, sem væru jafnokar
fljúgandi diskanna í hraða og stjórn-
hæfni. Með svo fullkomin geimskip gæt-
um við farið skyndiferðir til tunglsins
og stjarnanna.
Alexander de Seversky sagði fyrir
skömmu. að „þegar næg orka er fyrir
hendi munum við ferðast í geimnum
með stöðugum hraðaaukningum — og
hömlum. Ef við förum fyrri helming
leiðarinnar með vaxandi hraða og drög-
um úr honum niður í eitt þyngdarafl
eða 32.2 feta fallhraða á sekúndu, síðari
helminginn. komumst við til tunglsins
á þremur og hálfri klukkustund, til
Venusar á 36 stundum, Mars á tveim
sólarhringum og Júpíters á sex sólar-
hringum.“
Samkvæmt ummælum Oberths,
þýzka eðlisfræðingsins Burkhard Heim
og annarra vísindamanna, mun nýting
þyngdaraflsins (gravity control) gera
geimskipunum fært að ná jafnvel enn
meiri hraða en þetta. Með svo full-
komnum vélum gætum við kannað ná-
læg sólkerfi heilli öld eða meira á
undan nútímaáætlunum.
Með notkun móðurskipa, sem flytja
í sér tæki til styttri könnunarferða, gæt-
um við rannsakað plánetu til hlítar —
annað hvort með fjarstýx-ðum tækjum
eða beinni athugun — áður en gerð
væri tilraun til lendingar. Margar
skýrslur eru til þar sem sagt er frá
stórum fljúgandi hlutum, sem senda út
frá sér aðra minni, að því er virðist
til nánari rannsókna á yfii’borði jarðar,
og heimta þá til sín aftur með miklum
hraða og nákvæmni.
f einu slíku tilviki (skýrslan er frá
yfirmanni í rannsóknardeild flughers-
ins) sá áhöfn AF B-29 spi’engjuflug-
vélar hóp af smáum flugdiskum sem
flugu með 5240 mílna hraða, og hélt
Framh. á bls. 39.
23
FALKINN