Fálkinn - 06.06.1966, Blaðsíða 21

Um tíu ára skeið bjó hún með Picássö. Hún ól horiúm tvö börn, og hún lœrði að þekkja
manninn Picasso með öllum hans göllum. Þegar hún skrifaði bók um líf sitt með hon-
um varð hann óður og uppvcegur og leitaði til dómstólanna.
Betri auglýsingu hefði bókin náttúr-
lega ekki getað fengið. Hún var rifin
út um leið og hún kom á markaðinn,
tvö hundruð þúsund eintök seldust i
Bandaríkjunum, þrjátíu þúsund í Frakk-
landi, tuttugu þúsund í Englandi og
annað eins í Þýzkalandi og Ítalíu. Sænsk
og japönsk útgáfa er í undirbúningi.
Og Frangoise Gilot fær ekki stundlegan
frið fyrir fréttariturum blaða, útvarps
og sjónvarps hvar sem hún fer.
,,Já, kannski hatar hann mig. Þó er
ég ekki viss,“ segir hún. „Ég hef ekki
séð hann síðan ég fór frá honum. Börn-
in okkar hafa heimsótt hann. En ég
er ekki lengur til í hans augum.“
ÞAÐ er erfitt að skilja hvers vegna
málarinn móðgaðist svona af bók-
inni. Honum er ekki lýst þar af neinni
illgirni. Hann kemur fram sem maður
með stórbrotna skapgerð, lifandi per-
sónu en ekki neinn safngripur, mann-
legur, í hæsta máta mannlegur. Eigin-
gjarn, skapstór, ágjarn en líka blíðlynd-
ur, ástríkur faðir, fullur af andstæðum,
óútreiknanlegur.
„Hann kom mér stöðugt á óvart,“
segir Frangoise. „Og ég honum. Ég er
gáfaðasta konan sem hann hefur elsk-
að.“
„Hvað voruð þér honum?“
„Gyðja. Hann skipti öllum konum í
tvo hópa. Annars vegar voru gyðjurnar,
hins vegar gólfmotturnar. Ég var gyðj-
an hans.“
„Og hvað var hann yður?“
„Ég var unglingstelpa þegar ég kynnt-
ist honum. Hann gerði mig að konu.“
„Gerði hann yður líka að listmálara?"
„Nei, það var ég áður. Annað hvort
er maður fæddur málari eða ekki. Aðr-
ir geta ekki gert mann það.“
„Hvers vegna fóruð þér frá honum?“
„Vegna þess að við höfðum ekkert um
að tala lengur. Ég hafði haft unun af
því árum saman að ræða við hann um
list. En smám saman var það orðin
martröð. Það er löng og flókin saga.“
„í bókinni segizt þér hafa elskað hann
heitar með hverju árinu sem leið, ekki
svo mjög í byrjun. Samt fóruð þér frá
honum. Hvernig stendur á því?“
„Upphaflega var ég aðeins forvitin að
kynnast honum, en tilfinningalega séð
var ég enn óþroskuð. Ég var tuttugu og
tveggja ára og reynslulaus eins og
skólatelpa. Seinna vaknaði ástríðan En
Frangoise Gilot með bók sína, LÍE
MITT MEÐ PICASSO, sem hefur orSið
metsölubók í mörgum löndum og vakið
athygli um allan heim. Myndirnar á
veggjunum eru eftir hana sjálfa, en
hún er þekktur listmálari 5 eigin rétti.
þegar ég fullorðnaðist varð ég ólíkari
og ólíkari honum. Hann sagði það oft
sjálfur: ,Þú hefur breytzt á þessum
árum, Frangoise, þú ert gerbreytt', sagði
hann við mig.“
„Aldursmunurinn hefur haft sitt að
segja. Hugsaði hann ekkert um þá hlið
málsins?“
„Ég skal segja yður, að Picasso var
merkilega ungur í anda þegar ég kynnt-
ist honum, yngri en ég og meira lifandi
að mörgu leyti. Venjulegir menn eld-
ast smám saman, dag frá degi, en ekki
hann. Það var ekki fyrr en hann var
kominn yfir sjötugt sem hann varð
gamall, og þá gerðist það í einu vet-
fangi. Allt í einu varð mér Ijóst, að
við áttum ekkert sameiginlegt lengur.
Þá fyrst fann ég, að hann var fjörutíu
árum eldri en ég.“
„Þið eigið tvö börn saman. Þau ættu
að vera tengiliður á milli ykkar.“
„Það er satt. En hann kann heldur
ekki lengur að tala við börnin sín. Hann
umgengst þau enn eins og smákrakka,
þó að Claude sé kominn i háskóla og
Paloma í menntaskóla."
Nú er Frangoise gift lítt kunnum list-
málara að nafni Luc Simon. En hún
gerir sér ljóst, að nafn hennar verður
ætíð tengt nafni Picassos.
Framh. á bls. 42.
FALKINN