Fálkinn - 06.06.1966, Blaðsíða 32

Ferðin tók hann átta daga.
Honum hafði reynzt of erfitt að
ganga um nætur — án þess að
hafa áttavita eða landabréf til
að visa sér leið. Hann hafði
villzt hvað eftir annað. Eftir
þriðju nóttina hafði hann ákveð-
ið að taka áhættuna og ganga
á daginn. Fæðuöflun gekk nokk-
urn veginn. Hann stal ögn af
mjólk og fáeinum eggjum hér
og þar, en ávextir og grænmeti
af ökrunum nægðu honum að
mestu. Það var ekki fyrr en síð-
asta daginn sem honum fannst
nauðsyn bera til að fórna súkku-
laðiplötunni.
Klukkan var tiu að morgni,
þegar hann þrammaði inn í út-
hverfi Saloniki. Hann gekk í
námunda við járnbrautina. Hann
var nokkurn veginn öruggur um,
að ekki yrði uppvíst um hann.
Hann ákvað að leynast þarna og
bíða næturinnar, áður en hann
færi inn í borgina.
Nú þegar ferð hans var nærri
á enda varð honum meira um-
hugað um útlit sitt. Sárið í hár-
sverðinum hafðist vel við og
myndi varla vekja athygli. Verst-
ur var einkennisbúningurinn.
Hann hafði hugboð um, að ef
hann gengi nú um götur Saloniki
í þýzkum einkennisbúningi, yrði
fljótlega úti um hann.
Hann fór í rannsóknarferð nær
járnbrautinni. Innan skamms
fann hann það sem hann leitaði
að: vinnuskúr. Dyrnar voru lok-
aðar með hengilás, en á jörðinni
fann hann svera járnbolta, sem
hann notaði til að brjóta læsing-
arjárnið með.
Hann hafði vonað að finna
vinnugalla eða eitthvað, en þar
voru engin föt af neinu tagi.
Hins vegar lá þarna matarbögg-
ull og hálfflaska af víni. Þetta
hafði hann með sér í fylgsni
sitt og hámaði það í sig. Vínið
sveif á hann, og hann sofnaði
stundarkorn á eftir. Þegar hann
vaknaði fannst honum hann
hresstur og endurnærður, og
hann byrjaði aftur að velta fyrir
sér vandamálinu með einkennis-
búninginn.
Undir búningnum var hann i
gráum prjónanærfötum. Ef hann
færi úr jakkanum, væri vel hægt
að taka hann fyrir hafnarverka-
mann, ef ekki yrði of bjart. Stig-
vélin faldi hann með þvi að
draga buxnaskálmarnar utan
yfir þau. Árangurinn var ekki
vel góður, en við því var ekkert
að gera. Áhættan sem fylgdi þvi
að brjótast inn og stela fötum
var sennilega meiri en á þvi að
stígvélin sæjust í myrkrinu.
Um átta leytið var orðið al-
dimmt, og hann lagði af stað
inn í borgina.
Þar brá honum illa í brún:
götur þær, sem hann þurfti að
fara eftir, voru uppljómaðar.
/
FÁLKINN
fbúar Saloniki fögnuðu frelsinu
og komu ELAS.
Það var kostuleg sjón. Með-
fram allri strandlengjunni döns-
uðu langar raðir af hrópandi,
syngjandi fólki eftir hvellri
músík frá kaffihúsum og vín-
stofum. Veitingasalir voru troð-
fullir. Æpandi fólksþyrpingin
dansaði á borðum og bekkjum.
Hvarvetna voru hópar drukk-
inna andartes, sem skjögruðu
um hrópandi og skjótandi upp í
loftið, drógu konur með sér út
úr vændishúsunum til þess að
dansa við þær á götunni. Fyrir
liðþjálfanum, sem hraðaði sér
óséður gegnum allan skarkalann,
var borgin einna líkust stóru
markaðstorgi.
Verzlun Kyru var í þröngri
hliðargötu nálægt Eski Juma.
Það voru engar krár í hverfinu
svo að þar var tiltöiulega rólegt.
Hlerar voru fyrir flestum glugg-
unum, einnig hjá henni, en á
annarri hæðinni var ljós. Hann
litaðist um með varfærni, en
enginn hafði tekið eftir honum.
Hann hringdi dyrabjöllunni.
Litlu seinna heyrði hann hana
koma niður stigann og að hurð-
inni.
„Hver er þetta?“ sagði hún á
grísku.
„Franz.“
„Guð minn almáttugur!"
„Hleyptu mér inn.“
„Hann heyrði hana fálma við
slagbrandinn og síðan opnuðust
dyrnar. Hann gekk inn fyrir,
lokaði í skyndi dyrunum að baki
sér og tók hana í faðminn. Hann
fann hvernig hún skalf meðan
hann kyssti hana og síðan hratt
hún honum frá sér með skeíf-
ingarandköfum.
„Hvað ert þú að gera hérna?"
Hann sagði henni, hvað hefði
gerzt og hvað hann hefði í
hyggju.
„En þú getur ekki verið
hér..
„Ég er tilneyddur."
„En þú getur það ekki.“
„Hvers vegna ekki, ástin mín?
Það er engin hætta því samfara."
„Ég er þegar undir grun,,
vegna þess að ég hafði samneyti
við Þjóðverja." ,
„Hvað geta þeir gert þér?“ ,
„Ég verð ef til vill tekin föst.“ ,
„Þvættingur! Ef þeir ætluðu
að taka höndum hverja einustu
konu, sem haft hefur samneyti
við Þjóðverja, þá þyrfti heilan
her til að gæta þeirra!“
„Það gegnir öðru máli um
mig. Þeir hafa tekið Niki fast-
an.“
„Fyrir hvað? “Niki var bróð-
ir hennar.
„Þeir saka hann um að hafa
njósnað fyrir Þjóðverjana. Þegar
hann hefur meðgengið og ljóstr-
að upp um aðra, skjóta þeir
hann.“