Fálkinn - 06.06.1966, Blaðsíða 42

íslandi og vildi því fjölhæfa
sig sem mest. En hér var við
ramman reip að draga. Til þess
að skipta um vinnustað, varð
að fá leyfi verkalýðsfélags auk
samþykkis vinnuveitanda og
þau leyfi og samþykki fengust
ekki. Undir stjórn nazista hét
svo, að verkalýðsfélögin vernd-
uðu bæði vinnuþiggjandann og
vinnuveitandann. Ef fyrirtæki,
sem hafði mann í vinnu gat
sýnt fram á og sannað, að það
hefði mikil og góð not af ein-
hverjum starfsmanni, nægði
það til þess að neita honum um
að skipta um vinnustað. Ottó
leitaði til dómstólanna og lenti
i löngum og alvarlegum mála-
42 '
ferlum vegna þessa. Málaferlin
stóðu árum saman og máls-
skjölin fylltu tvær þykkar
möppur. Hann reyndi líka að
segja upp starfinu á löglegan
hátt, en allt kom fyrir ekki.
Þegar útséð var um að Ottó
kæmist ekki til þess fyrirtækis,
sem hann hafði hug á, ákvað
hann að fara í sumarfrí til
Danmerkur og gleyma svo að
koma aftur. Þetta tókst. Hann
var í Kaupmannahöfn í nokkra
daga, en fór síðan til Bornholm
og bjó á farfuglaheimilum.
Hann hafði hægt um sig, gaf
sig ekki að fólki og forðaðist
að vekja á sér eftirtekt. Á
meðan leitaði Gestapo hans £
Kaupmannahöfti og hjá því
fyrirtæki í Þýzkalandi, sem
þeir héldu að hann hefði leitað
til.
Eftir nokkra mánuði á Born-
holm, fór Ottó til Kaupmanna-
hafnar og reyndi að fá vinnu.
Um þessar mundir stóð lýð-
veldisstofnun fyrir dyrum á ís-
landi. Það var því ekki sérlega
gott að vera íslendingur í Dan-
mörku eins og á stóð, sérstak-
lega ef sá hinn sami hafði dval-
ið langdvölum í Þýzkalandi.
Hann fékk um síðir vinnu sem
framhaldsnemi og varð að
sætta sig við léleg laun og að-
búnað og varð að taka próf að
nýju. í febrúar 1946 yfirgaf
Ottó Danmörku og tók sér far
til íslands.
Stuttu eftir heimkomuna
stofnsetti hann ásamt Jens Sig-
urðssyni fyrirtækið Skrifstofu-
vélar, sem var til húsa í Mjó-
stræti. Þetta fyrirtæki þeirra
gekk ekki sem skyldi, svo þeim
kom saman um að slíta félags-
skapnum. Ottó keypti af félaga
sínum, lokaði verkstæðinu og
sigldi til Stokkhólms til frek-
ara náms í skóla hins heims-
þekkta fyrirtækis IBM. Hann
var þar í eitt ár. Þegar leið
á námstímann, var honum boð-
ið umboð IBM á íslandi. Þessu
kostaboði hefðu eflaust margir
tekið fegins hendi, en Ottó sagði
„nei takk!“ Hann hafði frá
barnæsku rótgróinn ímugust
á sölumennsku, og þótti kann-
ski í fullmikið ráðizt. Eftir
heimkomuna opnaði Ottó verk-
stæðið á ný, vann þar einn í
byrjun, en síðar réð hann sér
aðstoðarmenn, eftir því sem
verkefni uxu. Þar sem hann
var skólaður hjá IBM, sneri
fyrirtækið sér seint og snemma
til hans, og svo fór að hann
tók að sér umboðið. Gata-
spjaldavélar voru þá þegar í
notkun hjá Hagstofu íslands,
notaðar til þess að fylgjast með
greiðslujöfnuði við útlönd og
fleira. Þetta voru heldur frum-
stæðar vélar og þegar ein deild
Sameinuðu þjóðanna, World
Health Organization valdi ís-
land til þess að framkvæma þar
berklarannsóknir, bauðst stofn-
unin jafnframt til að greiða
helming leigu eftir fullkominn
rafreikni ef íslendingar vildu
taka slíkt tæki á leigu. Þegar
það hins vegar kom í Ijós, að
íslendingar höfðu næstum sigr-
azt á berklaveikinni, var land-
ið ekki lengur heppilegt til
rannsókna. Rafreiknarnir voru
þá komnir, og í fullri notkun
og hafa verið hér síðan. Sam-
tals eru nú þrjú slík tæki hér
á landi, en auk þess fjölmarg-
ar gatspjaldavélar til vélabók-
halds.
Lengra verður saga Ottós A.
Michelsens ekki rakin að sinni.
Hann er fyrir löngu kunnur
maður fyrir þátt sinn í vísinda-
legri uppbyggingu sem umboðs-
maður hinna flóknustu tækja,
rafreikna og bókhaldsvéla.
Hann rekur þrjú fyrirtæki,
Viðgerðaþjónustu IBM og ann-
arra skrifstofutækja, Skýrslu-
vinnslu, þar sem vinna 15
manns við rafreikni, sem fram-
kvæmir ýmis verkefni hag-
fræðilegs- og vísindalegs eðlis
og loks umfangsmikla verzlun
með skrifstofutæki. Alls vinna
hátt í fimmtíu manns við þessi
fyrirtæki. Og það skrýtnasta
við leið Ottós A. Michelsen til
fjár og frama, er að hann tregð-
aðist við að taka að sér umboð
hins heimsþekkta fyrirtækis
IBM þangað til honum var
boðið það í þriðja sinn, og
hann hefur aldrei, þrátt fyr-
ir umfangsmikil verzlunarvið-
skipti litið á sig sem sölumann,
heldur þann, sem hefði unun af
því að finna út hvers viðskipta-
maðurinn þarfnast til þess að
bæta aðstöðu sína og starfs-
skilyrði.
• Picasso
Framh. af bls. 21.
„Já, ég veit að fólk hefur
áhuga á mér vegna hans. En
ég er sjálfstæður persónuleiki
og hef alltaf verið. Annars
hefði hann gert mig að engu
eins og allar hinar konurnar
sem hann hefur elskað. Ég var
sú eina sem sleit mig lausa
áður en það var orðið um sein-
an. Ef til vill leggur hann hat-
ur á mig þess vegna. En ég er
hólpin.“
HÚN er reynslunni ríkari.
Nokkrar af myndum Pi-
cassos hefur hún hjá sér. Og
börnin þeirra tvö sem hvorugt
kærir sig um að verða list-
málari. ★ ★
• Undarlegir hlutir
Framh. af bls. 25.
Síðdegisblöðin komu með
fréttina daginn eftir. Slysið
hafði borið að nákvæmlega eins
og í draumnum! Og nokkrir
menn létu þannig lífið að sjóð-
andi vatn helltist yfir þá úr
Framh. á bls. 34.
FALKINN