Ljósberinn - 01.10.1946, Síða 2

158
LJÓSBERINN
Nú kem ég, elskii amma mín,
me'ð ofurlítið blat) til þín
og bið þig augum yfir renna,
í eldi Ijósum síðan brenna.
Eg vil svo gjarnan þakka þér,
hve þolinmóð þá reyndist mér
og alla sanna ástarhlýjn
mér auðsýnda aö fornu og nýju.
Eg vil svo gjarnan gleðja þig,
sem gerðir jafnan fyrir mig
allt bœnastaglið bernskudaga
og brek mín reyndir œ að laga.
Ég veit að betra ei þœtti þér
að þiggja dýran grip frá mér
en vissu þess, að elsku amma
mér er svo kœr sem pabbi og mamma.
Og marga stund eg minnist þín,
þín mynd sem geisli í huga skín,
mér bænir þínar búa í hjarta
um bjartan dag og nóttu svarta.
Þótt fyrir handan fjöllin há
og fjarðarmynni himinblá
ég dvelji fjarri frœndum mínum
og fjœrri kœrleiksörmum þínum.
Þá leitar einatt hagur heim
og hjartað aldrei gleymir þeim,
er bárv. til mín blíðast sinni,
þái barn ég lá í vöggu minni.
Því kem ég þér aö heilsa hlýtt,
aö heilsa pabba og mömmu blítt,
aö heilsa systrum, heilsa bróöur
og hverjum þeim, er var mér góöur.
Þái legg ég þetta litla blaö
í lófa þinn, og koss þér gef.
Þeim kossi fylgir hjarta og hugur. —
Þér hlífi Drottinn almáttugur.
j,
Hann blessi þér þín elliár,
svo aldrei mœti harmur sár
og leiöi þig í Ijósiö bjarta,
er lokast brá og kólnar hjarta.
M. R. f. R.