Vikan - 23.11.1961, Síða 26

r ■ i •
nýtt lom
auðveldar hárlagninguna
Hárið verður glæsilegt

GREITT í LöKKM
HÁRIÐ HELDUR SÉR MJÖG VEL MILLI ÞVOTTA
LLAR VILJUM við að hárið
^ verði eins og það er lagt og
haldist þannig milli þvotta. Ef við
breytum hárgreiðslu, þá þarf
nýja greiðslan að endast vel.
Þess vegna er nauðsynlegt að fá
sér perm og og það er TONI sem
leysir galdurinn. EVEN-FLO hár-
liðunarvökvinn er það eina, sem
gevir lagninguna auðvelda. Setur
glæsibrag á hárið.
Svo auðvelt. Fylgið aðeins hin-
um einföldustu leiðbeiningum, sem
eru á íslenzku, og hárlagningin
verður fullkomin, og endingargóð.
Super fyrir erfitt hár.
Regular fyrir venjulegt hár.
Gentle fyrir auðliðað hár.
Veljið TONI við yðar hæfi.
í ALDARSPEGLI.
Framhald af bls. 11.
sem hafði átt við vanheilsu að
stríða lengi, var látinn. Jón
vissi, að mikil þörf var fyrir
hann heima. Hann sendi móður
sinni allt það sem hann hafði handa
á milli, en hélt síðan til Kanp-
mannahafnar peningalaus. Honmn
tókst að fá hásetapláss á leiðinni
heirri. Um haustið flutti móðir hans
með börnin til Reykjavikur, en Jón
hafði þá undirbúið komu þeirra
hingað.
Enn réðst Jón Axel á Gullfoss og
var á honum til ársins 1925, að hann
var ráðinn hafnsögumaður. Gengdi
hann þvi starfi í tvo áratugi, að und-
anskildu einu ári, sem hann var
framkvæmdastjóri Alþýðusambands
íslands og Alþýðuflokksins, sem þá
voru félagsleg heild.
Strax eftir heimkomuna hóf Jón
Axel Pétursson afskifti af verka-
lýðsmálum og stjórnmálum. Hann
var eldheitur baráttumaður og lét
sér ekki allt fyrir brjósti brenna.
I>á voru taunadeilur tíðar og átök
mikil. Hann stóð í striði með verka-
konum í hinni söguríku garnadeilu
þegar Sambandið neitaði að semja
við verkakonurnar. Þá réðst hann
inn um glugga ásamt verlcakonum og
stöðvaði verkfallsbrjóta. Hann lagði
þá nótt við dag og var alltaf fremst-
ur þegar eitthvað var að gerast.
Hann varð snemma í kjöri til bæj-
arstjórnar fyrir hönd flokks síns og
sat í bæjarstjórn og bæjarráði í
tuttugu ár, og síðustu allmörg árin
sem forystumaður flokksins. Hann
lét sig fyrst og fremst skipta at-
vinnumál og þá helzt útgerðarmál-
in, — og átti mikinn þátt i því, að
stofnað var til Bæjarútgerðar Reykja
vikur. Það vakti fyrst og fremst fyrir
þeim, sem mest börðust fyrir bæjar-
útgerð togara, að hætt yrði klaka-
högginu, sem var fyrir löngu orðið
illfrægt, en var atvinnubótavinna
kölluð, en í stað þess yrðu gerð út
skip og reynt að bæta úr atvinnu-
leysinu á þann hátt. Loks fór svo
að málstaður Jóns Axels sigraði,
en þá lauk atvinnuleysinu af öðr-
um ástæðum. Jón hafði allt af verið
harðskeyttur andstæðingur, en gjör-
hugull og heiðarlegur. Sannar það
bezt, að flokkurinn, sem Jón hafði
alltaf barizt við í bæjarstjórn, en
réði lögum og lofum, fór þess á leit
við hann, að hann gerðist annar af
tveimur framkvæmdastjórum fyrir-
tækisins. Má og segja, að fáir menn
höfðu eins mikið vit á útgerðarmál-
um, og mjög fáir annað eins slarfs-
þrek og hann. Það reyndi og á þetta
hvorttveggja, því að erfiðleikarnir
komu fljótt í Ijós. Jón samdi ásamt
fleirum um smiði bæjartogaranna
og stýrði öllum aðgerðum af frábær-
um dugnaði. Eru til ýmsar sögur um
það, sem ekki er rúm til að rekja.
En það lýsir árvekni hans vel, að
hann lét allt til sín taka: meðferð
á matvælum um borð, starfshætti
skipshafna, verkun aflans og bók-
staflega allt annað frá hinu smæsta
til hins stærsta. Hann og þeir félag-
ar, komu upp hinni miklu fiskverk-
unarstöð bæjarútgerðarinnar við
Grandaveg og hann tók við Fiskiðju-
veri ríkisins, en Bæjarútgerðin
keypti það. Um leið má segja, að
flestu hafi verið bylt við þar innan
dyra- og margar nýjungar teknar
upp. Frægust er sagan af vélamis-
tökunum í Þormóði goða. Það voru
26 vikan