Vikan - 06.12.1962, Blaðsíða 14

Elsku bezta mamma mín!
Þakka þér ástsamlega íyrir bréfið þitt, sem
kom á laugardaginn. Það er leiðinlegt að þú
skulir vera svo lasin að þú treystir þér ekki
til að koma og vera hjá okkur á jólunum. Vertu
viss, við munum s kna þín ákaflega, ég veit
satt að segja ekki hvernig við getum haldið jól
án þín.
Æ já, mamma mín ég var búin að þrá svo
að þú kæmir, ég þarf að tala svo margt við
þig. Auðvitað ætti ég ekki að vera að þreyta
þig með því að segja þér frá mínum áhyggj-
um og vandamálum, því ég á þó dóttur, og
maður skildi halda, að henni stæði næst að bera með mér sorgir mínar, og
leyndarmál. En mamma mín, ég get ekki talað við hana eins og þig. Hún
skilur mig ekki. Ég held að fátt ungt fólk skilji þá, sem eldri eru.
Auðvitað ætti ég að bíða með að segja þér þetta allt þangað til ég kem í
sumar, því það er bráðum komið sumar. Tíminn flýgur áfram. Æ, ég kvíði fyrir
blessuðum jólunum og öllu umstanginu. Ég á bókstaflega allt eftir að gera,
og ég veit að áður en ég hef lokið við helminginn af því öllu, eru jólin komin,
síðan er komið vor, áður en maður hefur áttað sig, síðan sumar og haust og
önnur jól. Og einn góðan veðurdag er maður orðinn hundrað ára eða meira.
En ég ætalaði að segja þér frá Helgu. Ég er stundum svo hræðilega þreytt
á henni. Hún er auðvitað ekki verri en gerist og gengur með telpur á hennar
aldri, flestar mæður eru í mestu vandræðum með dætur sínar. Við Heiga
erum líka svo fjarskalega ólíkar, eigum bókstaflega ekkert sameiginfegt. Helga
vill vera góð við mig, það veit ég, en hún á bara ekki sí og æ að tala um, að
hana vanti skó, kjól eða pils, þegar hún veit að ég þarf nauðsynlega að fá
mér nýja vetrarkápu. Vitanlega lætur góð móðir barnið sitt ganga fyrir í þess-
um efnum, og ég er svo sem alls ekki að kvarta, en þetta er dálítið þreytandi.
Mig langar líka að lifa og eiga falleg föt, ég er þó ekki nema íjörutíu ára.
Ég er svo þreytt, svo þreytt, ég verð alltaf að vera að baka, til þess að geta
gefið vinstúlkum Helgu að drekka, því ég kæri mig ekki um að hún þurfi
að skammast sín fyrir mig eða heimilið sitt. Svo verð ég að hlusta á masið
í þeim, æ, mamma, þær eru svo yfirbak kjánalegar og heimskar. En hvað
gerir maður ekki fyrir börn n sín. Ég álít það lika skyldu hverrar góðrar móð-
ur að kynnast félögum barna sinna og fylgjast með öllu þeirra háttemi, af
sömu ástæðu vaki ég alltaf þangað til Helga kemur heim af skólaböllunum.
Helga er reglulega stillt og góð stúlka, enda hef ég alið hana vel upp, kennt
14 VIKAN
henni að þekkja muninn á góðu og illu og varað hana við
hættunum sem bíða unglinganna nú á dögum.
En mér finnst aldrei of varlega farið, þess vegna vil
ég helzt aldrei sleppa af henni hendinni. Ég verð aldrei
fullkomlega róleg fyrr en hún er gift góðum og heiðar-
legum dreng, þá fyrst get ég farið að hugsa um sjálfa mig.
Var ég búin að segja þér frá nýja leigjandanum mínum,
— já, Ásgeir er fluttur. En fyrst við erum farnar að tala
um Ásgeir. Þú hefur nú ef til vill haldið að við tvö mynd-
um rugla saman reytum okkar og sjálf var ég ekki svo
fjarri því að halda slíkt um tíma. En mamma sjáðu til,
ég er afskaplega fegin að ég sá mig um hönd, því Ásgeir
er svo gamall, hann er kominn yfir fimmtugt. Hann er
auðvitað ágætur maður, og ég er viss um að hann hefði
orðið mjög góður við okkur Helgu, — en hann er langt
frá því að vera skemmtilegur.
En ég var að segja þér frá Ragnari nýja leigjandanum
okkar. Hann er ákaflega skemmtilegur og sjarmerandi
maður, og ég skal játa það strax að ég er hættulega hrifin
af honum, en mamma mín, ég hef grun um að hann sé
ekki síður hrifinn af mér. Hann kemur oft hingað niður
til að fá lánaðan síma, eða þykist þurfa að síma, en þér
að segja held ég að hann komi fyrst og fremst til að sjá mig.
Stundum býð ég honum upp á kaffi, og þá sitjum við lengi
og spjöllum um alla heima og geyma. Hann er óttalegur
sælkeri og elskar góðar kökur, svo mamma, ef þú skyldir
komast yfir nýjar uppskriftir hjá nágrannakonum þínum,
ættirðu að senda mér þær við tækifæri.
Annars er dálítið annað, sem mig langar að biðja þig
að gera fyrir mig. Viltu skrifa Helgu og biðja hana að
koma og vera hjá þér nokkra daga í jólafríinu. Þannig er
mál með vexti, að við Ragnar erum svo sjaldan ein, af
því Helga er fekin upp á því að vilja alltaf vera heima,
segist ekki nenna út. Ragnar er ákaflega kurteis og góður
við hana og þetta skipti sem hann bauð mér í bíó urðum
við að taka hana með. Þú skilur að þetta er mjög óþægi-
legt, og á meðan svona stendur, rekur hvorki eða gengur
hjá okkur Ragnari. En ef Helga færi til þín, þá ...
Auðvitað er mér ljóst að það er afskaplega ljótt af mér