Vikan - 06.12.1962, Blaðsíða 56

Electrolux kæliskápar og önnur heimilistæki
njóta vinsælda og óskoraðs trausts um allan
heim, og eru seld í yfir 60 löndum.
Electrolux setur stolt sitt í að, öll tæki sem
á markaðinn koma með nafni Electrolux beri
af að hugvitsamlegri gerð, völdu afbragðs efni
og fögrum og vandvirknislegum frágangi.
Nú fást:
Electrolux kæliskápar af flestum stærðum.
Electrolux hrærivélar með öllum hugsan-
legum fylgihlutum.
Electrolux ryksugur af mörgum stærðum.
Electrolux þvottavélar með þeytivindu.
Electrolux uppþvottavélar.
Komið eða hringið sem allra fyrst svo að kleift
reynist að afgreiða yður í samræmi við óskir
yðar.
Electrolux-umboðið
inni, þangað til við mættum skip-
unum. Þá gáfum við sérstakt merki,
og þá kom einhver báturinn, henti
peningunum í bambushólk yfir á
þilfarið hjá okkur og við skutluðum
kössunum yfir til þeirra. Þetta voru
mest skammbyssur. Báturinn var
útbúinn eins og fiskibátur, og þetta
leit allt saman eðlilega út. Þetta
var líka allt saman löglegt — þannig
séð — við fengum löglega pappíra
fyrir farminum, honum var skipað
út á eðlilegan hátt, og við fórum
aldrei út fyrir bandaríska land-
helgi — nema kannski í ógáti, því
hvorugur var sterkur í navígasjón-
inni.
Jæja, nú þegar við vorum orðnir
kapítalistar, þurftum við náttúrlega
Laugavegi 69. — Sími 36200.
að fá okkur þræla. Við fengum okk-
ur tvo Puerto Ríco menn, svarta.
Þeir vissu náttúrlega hvað við vor-
um með — eða grunaði það að
minnsta kosti. Svo vorum við að
dóla þarna úti, eins og fiskimenn,
þegar patrolbátur kom að. Hann
var ekkert að hugsa um okkur, og
hefði farið rólegur fram hjá, hefði
ekki niggararnir orðið hræddir og
farið að þvaðra eitthvað. Þá gerði
félagi minn það sem hann hefði
aldrei átt að gera. Hann tók upp
skammbyssu og skipaði Puerto
Ricönunum að leggjast. Þá stukku
þeir sinn hvorum megin út fyr-
ir borðstokkinn og í sjóinn. Þá
tóku þeir á varðbátnum eftir að
ekki var allt í lagi, og komu til
i
ma
*. »«• ■ —' — • * r *—- -i
É •
okkar. Svo sögðu helvítis niggar-
arnir á eftir, að við hefðum neytt
þá um borð til okkar. Nú, þarna
vorum við teknir og farið með okk-
ur í frægt fangelsi í Philadelphiu,
Moyamensing. Þar máttum við dúsa,
en þar var farið vel með okkur. Við
máttum fara út í garðinn, nema
fyrstu vikuna. Það var ömurleg
tilfinning að búa í þessu fangelsi.
Það var úr gömlum tilhöggnum
steini, og gluggamir bara rifur,
djúpt inni í veggjunum. Þegar ég
var búinn að vera þar í nokkra
daga, sá ég dúfu fljúga fyrir glugg-
ann. Það er í eina skiptið, sem ég
hemf óskað þess að ég væri dúfa.
Moyamensing er í laginu eins og
U. Öðrum megin er ríkisfangelsi,
en hinum megin fylkisfangelsi.
Húsið er á þremur hæðum, og neðst
eru veikir fangar; með kynsjúkdóma
og þess háttar. Á næstu hæð voru
fángar með 5 ára fangelsisdóma og
þar yfir, og á efstu hæðinni voru
öðrum megin lifstíðarfangar, trusties
(þeim sem trúað er fyrir ýmsum
störfum innan fangelsisins), og
hinum megin vorum við fslending-
arnir og fjórir aðrir. Við klefadyr
hvers og eins voru lítil spjöld, þar
sem skráður var glæpur hvers og
eins. Þegar við fengum svo að fara
út, leit ég á spjöldin hjá þeim, sem
voru á sama gangi og við. Þar stóð
HOMICIDE. Ég spurði vörðinn hvað
það ætti að þýða, og hann sagði að
þeir væru manndráparar og væru
að bíða eftir aftökunni. Þá fór nú
heldur betur um mig, þegar mér
var Ijóst, að okkur hafði verið
komið fyrir í dauðadeildinni!
Við vorum þarna þó nokkuð
lengi. Þeir fundu að vísu vopnin í
bátnum, en við höfðum ekki gerzt
brotlegir við bandarík lög. Þá grun-
aði, að við værum starfsmenn víð-
tæks hrings, sem fyrir utan vopna-
smyclið smyglaði KínVerjum til
Bandaríkjanna og fékk nokkur
hundruð dollara fyrir hausinn. Þeir
voru bæði fluttir sjóleið og loftleið,
og það er víst satt, að þeir hafi
notað gömlu aðferðina, að hlékkja
þá við þunga keðju og sökkva þeim
í sjóinn, ef þeir urðu hræddir.
Svona keðjur með beinagrindum
hafa fundizt. Og sagt var, að ef
flugvélarnar treystu sér ekki til
þess að landa Kínverjunum, hefði
þeim bara verið fleygt út á flugi.
Svo var náttúrlega eiturlyfjasmygl
og þess háttar. Ég er ekki frá því,
að kommúnistar, þeir sömu og
studdu seinna Castro á Kúbu, hafi
staðið á bak við þetta.
HEIM TIM SÍÐIR.
Svo var allt á móti okkur. Við
töluðum of góða ensku til þess að
geta verið fiskimenn, eins og við
sögðumst vera, vorum of vel klædd-
ir, höfðum of mikil fjárráð. Svo
báðum við fanga, sem losnaði á
undan okkur, fyrir skeyti til Helga
Briem þáverandi ambassadors, og
hann setti tryggingu fyrir okkur
og tilkynnti það, að búið væri
að borga farið fyrir okkur heim.
Það var einsdæmi, að ambassa-
dor gerði þetta fyrir fanga. En
þeir gátu ekkert á okkur haft,
svo við vorum látnir lausir á parole,
(ffegn drengskaparheiti) og fórum
beint til New York. Þar var okkur
sagt, að Trujillo væri kominn í
málið og vildi fá okkur framselda,
því vopnin fóru til andstæðinga
hans, og það hefði þýtt sama og
dauðinn. Þetta. var á föstudags-
kvöldi, og okkur var ráðlagt að
vera komnir úr landinu áður en
næsta vika hæfist. Þetta hefur nú
sennilega verið lýgi, bara til þess
að losna við okkur úr landinu. Hvað
um það, við vorum komnir hingað
á Keflavíkurflugvöll á mánudags-
morguninn. Þetta var árið 1947.
Það er nú það. Oft langar mann
aftur í ævintýrin, en eftir að venj-
ast á reglubundið líf hér heima,
held ég að lítið yrði úr manni, ef
maður ætti að leggja á ný út í ó-
reglulegt og rótlaust líferni. Nú hef
ég byggt mér hús hér og fastnað
mér konu, er meðhjálpari og safn-
aðarfulltrúi hér í Hafnasókn, og uni
mínum hag býsna vel. En minning-
arnar eru skemmtilegar, úr því
5(J VIKAN