Vikan - 17.01.1963, Qupperneq 10

Jóhann Gíslason.
10 VIKAN
ÆTÍ Ð VIÐBÚNIR:
Miðja vega milli Reykjavíkur og Glasgow
var mér boðið sæti fremst i flugvélinni. Enn
var nokkur stund, þar til lenda átti í Glasgow,
svo ég tók upp blað og penna, til þess að hripa
niður ferðaminningar minar, og fetaði í því
efni í fótspor landa minna, sem ekki mega
fara í 100 kílómetra ferðalag eða þar yfir, án
þess að skrifa um það stóra bók.
Flugfreyjurnar okkar, María Jónsdóttir og
Sigrún Marínósdóttir, voru á róli um flugvél-
ina, og frammi í stjórnklefanum voru þeir
Bragi Norðdaid, fiugstjóri, Magniis Jónsson, að-
stoðarflugmaður, Garðar Steinarsson, loftsigl-
ingafræðingur og Jón Stefánsson, flugvirki.
Ég nagaði endann á bláa Ballograf pennan-
um mínum og beið þess, að eitthvað kæmi i
hugann, sein ég gæti skrifað um, þegar farþeg-
inn í sætinu fyrir aftan mig kallaði allt í
einu: — Hvaða reykur cr það, sem kemur
þarna að framan, flugfreyja?
I svona stellingum eiga menn að vera, þ'egar
fíugvélin nauðlendir. — Að neðan er mynd af
flugfreyjum á björgunarbátaæfingu, hér eru þær
að æfa S’g í að komast upp í gúmmíbátinn.
María leit snöggt fram að dyrunum, brosti
svo sætt og blítt til farþegans og svaraði:
— Ég skal athuga það, andartak. Svo hvarf
hún fram í stjórnklefann.
Rétt í sama bili lieyrðist brak í liátalaran-
um, og síðan skír rödd Braga flugstjóra:
— Góðir farþegar! Eins og þið hafið tekið
eftir, hafa tveir Iireyflar flugvélarinnar stöðv-
azt. Nú er kominn eldur í farangursgeymslu í
skrokki vélarinnar, og óhjákvæmilegt að lenda
á sjónum. Við áætlum að geta flogið i allt að
15 mínútur í viðbót. Farþegar eru beðnir að
vera rólegir, það er mikið atriði að allir sitji
kyrrir, þar til einhver af áhöfninni gefur ykk-
ur skipun um að yfirgefa vélina. Flugfreyj-
urnar munu hjálpa ykkur að festa á ykkur
björgunarvestin og spenna sætisólarnar, og
segja ykkur hvað þið eigið að gera.
Maria kom nú aftur inn og bað mig að færa
mig í annað sæti aftar í vélinni. Síðan sneri
hún sér að farþegunum í sætinu fyrir framan
nýja sætið mitt, teygði sig yfir þá og rjálaði
við eitthvað ofan við gluggann, svo sagði hún:
— Ég losaði neyðarútganginn við hliðina á
ykkur, en það er áríðándi, að þið opnið hann