Vikan - 31.01.1963, Qupperneq 23

Brjálæði, hugsaði hann
gripinn innilegum fögnuði;
lá og beið eftir sam-
bandinu og fann allt í einu
að hann hafði hjartslátt.
þótt ég yrði svo að fara á heims-
enda!“ mælti hún hátt og hratt.
Svo varð nokkur þögn.
„Er samtalinu lokið?“ spurði
símastúlkan.
„Ég kem ...“ sagði Evelyn lágt.
„Heyrðu, Evelyn ...“ hrópaði
hann í fögnuði. „Ég bíð þín á stöð--
inni, en ef við skyldum nú samt
fara á mis, þá ferðu til Bourgogne-
gistihússins við Place de la Bour-
gogne, skilurðu mig? Þú spyrð eftir
mér sem konan mín, skilurðu?
Heyrirðu til mín .. .“
Hann hélt áfram að tala, unz
símastúlkan tilkynnti að það væri
enginn í símanum í Berlín.
Frank varp þungt öndinni, lagði
báðar hendur á barm sér og hjarta
hans barðist um af fögnuði og lífs-
fjöri.
Evelyn kemur, hugsaði hann.
Maður fær allt, sem maður vill á
annað borð fá ...
Fimmtudagur.
HÚN.
Enn sem fyrr hófst dagurinn á
ósigri hennar fyrir sjálfri sér. Hún
hafði ákveðið — eins og hún ákvað
á hverju kvöldi — að fara á fætur
klukkan sjö, gera leikfimisæfingar
fyrir opnum glugga, fá sér síðan
kalt steypibað og koma loks hress
og kát að morgunverðarborðinu til
bónda síns. Að því búnu ætlaði hún
að taka alla stjórn á heimilisverk-
unum í sínar hendur. Og þegar hún
hefði þannig undirbúið allt og skipu-
lagt, ætlaði hún að skreppa út með
börnin.
Ósigur hennar var í því fólginn,
að hún var sér þess meðvitandi um
morguninn, þótt hún svæfi, að hún
vildi ekki fyrir nokkurn mun vakna
strax. Smám saman losaði hún þó
svefninn, en fann til þyngsla í höfð-
inu og hélt lokuðum augunum í
lengstu lög. Þá heyrði hún undarlegt
hljóð inni í baðherberginu; það var
eiginmaðurinn, sem skolaði hálsinn
lengi og vandlega eftir öllum listar-
innar reglum, eins og jafnan þegar
hann átti opinber réttarhöld fyrir
höndum. Hann auðsýndi hálsi sín-
um og raddböndum meiri umhyggju
pn heimsfrægur tenórsöngvari, og
þessi kverkaskolun kvölds og
morgna var ákaflega flókin og
merkileg athöfn, en ekki kannski
beinlínis skemmtileg fyrir nær-
stadda áheyrendur, og Evelyn lok-
aði augunum og breiddi sængina upp
Framhald á bls. 50.