Vikan - 01.08.1963, Side 21

Ásta Ammundsdóttir.
HANA
LANGAR
HEIM
ÞaS er margsannað mál, aS ef
imaSur er staddur erlendis, þá
má ekki tala islenzku úti á götu,
ef maSur er aS ræSa eitthvert
.leyndarmál. ÞaS hafa margir
flaskaS á þessu, og haldiS, aS
!þeim væri óhætt aS tala um hvaS
sem þeim dettur i hug, og eins
ihátt og þeim dettur i hug í
'þeirri trú aS enginn skilji þaS,
sem þeir eru aS segja.
Einn kunningi minn komst aS
iþessu um daginn á kostnaö
tveggja annara Islendinga.
Hann fór inn á veitingahús í
Kaupmannahöfn aS borSa og
settist meS kúfullan matardisk-
inn viS borS hjá tveim öSrum
mönnum, sem hann hélt auS-
vitaS aS væru Danir. Þessi
kunningi minn er þekktur mat-
maöur, og ekki nóg meö þaS,
Iieldur hefur hann algert íslands-
met í þvi aS skófla matnum upp
í sig meS báSum höndum, og
hefur mörgum þótt fróSlegt aS
ihorfa á.
Hann var varla byrjaSur aö
borSa, þegar hinir tveir hættu
og fóru aS horfa á hann. Eftir
nokkurra augnablika þögn, fóru
þeir aS ræSu um þaS sín á milli
á íslenzku hvaS þetta væri týp-
iskur Dani í mataræSi. Þeir
undruöust hvor öSrum meira, hve
lystugur hann var og fljótur aS
koma þessu niöur, aS end-
ingu fóru þeir aS veSja um þaS
hvort hann gæti kláraS allt, sem
á disknum var. Kunningi minn
sagSi ekki aukatekiS orS, en
hélt áfram aö borSa eins og ekk-
ert væri. Þegar hann var búinn
aS renna niSur síöasta bitanum,
þurrkaSi hann sér ánægSur um
allt i einu aS kallaS var á mig
hastöfum meS fullu nafni. Þeg-
ar ég fór aS gá í kring um mig,
kom ég auga á kunningja minn
héSan aS heiman, sem auSvitaö
stóö í gættinni á næstu bjórkrá,
og benti mér aS koma innfyrir.
Ma'ður getur semsagt aldrei ver-
ið öruggur. Svona var það lika
i sömu ferð, að ég var staddur i
litlu þorpi töluvert fyrir utan
London — um hálfs-annars klst.
akstur frá miðbænum. Ég var
þar i boði umboðsmanns Loft-
leiða í London, en hann var á
ferð um nágrenni Lundúna til
að heimsækja og rabba við
eigendur ferðaskrifstofu, sem
Newbold College.
munninn, ropaði hraustlega og
sagði við sessunauta sína
„VerSi ykkur að góðu!“ ViS svo
búið stóð hann upp og fór. En
hann man ennþá eftir svipnum
á þeim þegar hann stóð upp frá
borðtinu.
Svona er þetta orðið viðar í
lieiminum, að maður getur
alldrei verið öruggur um að
einhver íslendingur sé ekki í
nánd. Ég var fyrir stuttu síðan
á gangi á einni fjölförnustu
götu Lundúna, þegar ég heyrði
seldur farmiða fyrir Loftleiðir,
en þeir eru hvorki meira né
minna en 1600 í Englandi, og
eru í stöðugu sambandi við
aðalskrifstofu LoftleiSa i Lon-
don.
Það barst í tal að ég væri ís-
lenzkur blaðamaður í kynnis-
ferð, og þá var ferðaskrifstofu-
maðurinn ekki seinn á sér að
benda mér á að koma við í
skóla, sem er þar rétt hjá, þvi
þaS væri vafalaust fjölmargt af
Framhald á bls. 30.
DAF — fyrsti sjálfskipti smábíllinn.
Vél: 30 ha SAE, tveggja
strokka, fjórgeng, 746 cc, bor-
vídd 85,5 mm, slaglengd 65 mm,
loftkæld. Engir gírar, enginn
smurkoppur. Lengd (DAF) 3,61,
(DAFodil) 3,65 mm. breidd 144
m, hæð 1,38 m. Beygjuradíus
4,65 m. Hjólastærð 520x12, hæð
undir lægsta punkt 17 cm, þyngd
(DAF) 660 kg. (FAFodil 665
kg. Viðbragð: 0-80 km. 22,9 sek.
Verð DAF 118 þús., DAFodil
126 þúsund.
Sjaldan hefur híll komið mér
eins á óvart og þessi litli Daf.
Ég hafði séð hann álengdar
nokkrum sinnum og sýndist
hann ekki mikill fyrir bíl aS
sjá. Ég hafði að visu lesið um
sjálfskiptinguna „variomatic",
og þótti hugmyndin sniðug, en
datt ekki i hug, að hún væri eins
„effektív" eins og raun bar
vitni.
AS ytra útliti er ég enn sem
fyrr ekki hrifinn af DAF. En
mér þykir hann ekki beint
Ijótur lengur. Og meSan maður
situr undir stýri, leiðir maður
ekki hugann að útlitinu. ÞaS
er nefnilega mjög gott aS aka
þessum bíl innanbæjar, og ekki
sem verst heldur úti á vegum.
Það er ótrúlega mikill kostur i
borgarumferð að þurfa engu
öðru að þjóna en benzingjöf
og bremsum, kúplingin og gir-
stöngin eru farnar veg allrar
veraldar. Að vísu er litil skipti-
stöng í gólfinu milli sætanna;
sé hún i fremstu stöðu fer bíll-
inn áfram, þegar vélin liefur
náð 1000 snúningum á mínútu,
sé liún i öftustu stöðu fer hann
aftur á bak, í miöstillingu fer
bíllinn ekki neitt. í venjulegum
akstri þarf sem sagt ekkert ann-
að að gera en að gefa benzin,
stýra og bremsa, þegar það á
við. Þar við bætist, að á hon-
um er mótorbremsa, sem stjórn-
aS er með takka i mælaborðinu.
Hana má setja á, þegar bíllinn
er kominn niður i fimmtiu kíló-
metra hraða, og hún heldur vel
við, t. d niður brekkur og sparar
það bremsuborðana mikið.
Mér finnst ekki beinlínis hægt
að, kalla þennan gírkassalausa
aflflutning sjálfskiptingu, þar
sem ekki verður vart við
neinar skiptingar i þeim skiln-
ingi, sem maður að að venjast.
Aflflutningurinn er með tveim-
ur kilreimum, sem leika bæði
að aftan og framan á hjólum
með mismunandi þvermáli, og
breytist þetta þvermál sjálf-
krafa eftir hlutfalli vélarhraða og
átaki vegarins á hjólin. Ég gat
ekki betur fundið, en þessi afl-
flutningur væri mjög góður og
Framnald á., bls. 47.
■'tíliL'r
Athyglisverðasta nýjungin, sem DAF
býður upp á er kílreima- og trissu-
kerfi, sem sagt er að hinir stóru vildu
gjarnan hafa fundið upp.
VIKAN 31. tbl. — 21