Vikan - 09.04.1964, Blaðsíða 7

<5 Sigurvegarinn í keppninni:Citroen Ami, árg ‘63. Hann komst 130,1 km, meöal-
hraðinn var 50 km og eyðslan 3.85 lítrar á 100 km. Hann er hér á veginum við
Leifsstaði i Landcyjum.
Tii vinstri er ökumaðurinn á Citroen Ami, Oddur Gíslason. Með honum er Leifur
bóndi á Leifsstöðuin. O
Bensínstöð Shell við Miklubraut
hefur stórt og rúmgott athafna-
svæði, og þaðan er upplagt að
hefja svona keppni. Þar að auki
vissum við, að Shell hefur í þjón-
ustu sinni einn ágætan þúsund-
þjalasmið, sem væri vís með að
hjálpa okkur með dælu til að
tæma af bílunum, og ýmislegt
fleira er þar uppi í jakkaerminni.
Og þeir brugðust okkur ekki
heldur. Meira að segja gáfu þeir
okkur mörg ráð og góð.
Og svo var tilhögun sjálfrar
keppninnar. Eftir miklar vanga-
veltur ákváðum við að tæma allt
eldsneyti af geymum bílanna,
gegnum bensínrörin, þannig að
geymarnir tæmdust á sama hátt
og þegar bílarnir verða bensín-
lausir í akstri. Þetta atriði gekk
SPARUKSTUR 1964
VIKUNNAR UG FÍB
-O Einna mesta athygli í keppninni
vakti frammistaða Citroen ID 19 og öku-
mannsins,, Björns Örvars. Citrocn ID
19 cr 6 manna bíll. Hann komst 114,1 km,
meðalhraði var 55,7 og eyðslan 4,39 1 á
100 km. Hér opnar Björn Örvar Pálma
Friðrikssyni, dómnefndarmanni, aðgang
að vélinni að Ioknum akstri.
Félag íslenzkra bifreiðaeigenda veitti
framúrskarandi þjónustu við sparakstur-
inn Bílar vcgaþjónustu FÍB voru á ferð-
inni með talstöðvar og bensín fyrir þá,
sem dagaði uppi.
Þá er þetta loksins afstaðið.
Undanfarinn mánuð hefur þetta
verið efst í huganum og gripið
inn í öll önnur störf: Skipulagn-
ing fyrstu sparneytnikeppni bif-
reiða, sem haldin er á íslandi,
og allur undirbúningur undir
hana. Og svo allt í einu, á mánu-
degi, er þetta búið og farið að
rigna.
Við ákváðum að biðja F.Í.B.
að standa með okkur í baráttunni.
Og þar gerðum við rétt. Því án allr-
ar þeirrar hjálpar, sem F.f.B. innti
af hendi, hefði þetta fyrirtæki aldrei
orðið svipur hjá sjón. Þeir lögðu
til bifvélavirkja og aðstoðarbíla, og
studdu okkur á allan mögulegan
hátt.
Við ákváðum að biðla einnig til
Olíufélagsins Skeljungs h.f. —
þekktara undir nafninu Shell.
mönnum yfirleitt verst að skilja.
Margir héldu, að allt bensín yrði
tæmt af geyminum, án tillits til
þess, hvar bensínúrtakið væri.
Að því loknu átti að setja 5 lítra
af bensíni á geymana, og síðan
aka um Þrengslin austur fyrir
fjall, þar til bílarnir stöðvuðust af
eldsneytisleysi.
Þá var að setja reglur. Við
höfðum þær eins fáar og ein-
faldra og hægt var, til þess að
gera málið ekki of flókið. Og tii
þess að gæta þess að eftir þeim
yrði farið, var ákveðið að biðja
umboðin að koma með tvo menn
í hverjum bíl. Síðan ætluðum
við að setja aðstoðarmanninn i
annan bíl til eftirlits, og þannig
að nota samkeppnina milli um-
boðanna til þess að tryggja, að
farið yrði að reglum.
Loks var að fá dómnefnd. Það
var sjálfsagt að fá einn frá F.Í.B.
og annan frá VIKUNNI, og sem
oddamann fengum við Pálma
Friðriksson frá Bifreiðaeftirlit-
inu. Frá F.f.B. var Gísli Her-
mannsson, verkfræðingur, en frá
VIKUNNI Guðmundur Karlsson,
blaðamaður.
Að öllu þessu fengnu var haf-
izt handa með að tala við bíla-
umboðin. Allflest tóku þessu vel
í fyrstu, en endirinn varð sá, að
þrjú umboð treystu sér ekki til
að taka þátt í keppninni, og
óneitanlega þykir okkur það
nokkur skuggi á annars björtum
atburði. Þessi umboð voru: Bif-
reiðar og Landbúnaðarvélar,
Ræsir h.f. og Samband íslenzkra
samvinnufélaga. Önnur umboð
skráðu öll bíla til keppninnar,
en af þeim mættu önnur þrjú
ekki til leiks: Trabant umboðið,
VIKAN 15. thl. — J