Vikan - 09.04.1964, Page 34

GENERAL
ELECTRIC
RAFMAGNSHEIMILISTÆKI
eru heimskunn fyrir gæði, endingu
og smekkiegt útlit
STEIKAROFN
með tímarofa og
Grillteini
Sjálfvirk
BRAUÐRIST
Sjálfvirkar PÖNNUR
2 stærðir
Hentugar - Ödýrar
Sjálfvirkt
VÖFLUJÁRN
sem einnig má
steikja á
STRAUJÁRN
með og án gufu
RYKSUGA
Ný gerð með þremur stilling-
um á sogkrafti. Innbyggð
snúra, sem dregst út við notk-
un. Kynnið yður þessa nýju
gerð.
Útsölustaðir: H.f. RAFMAGN, Vesturgötu 10.
HEIMILIST/EKI s.f., Hafnarstræti 1.
LAMPINN, Laugavegi 68.
V. LONG, Hafnarfirði.
ELECTRO, Akureyri,
og hjá umboðinu.
ELEOTRIC H.F.
Túngötu 6 — Sími 15355.
Dreyfusar. Hann hafði með lægni
fléttað inn í þá skýrslu „sönn-
unargögnum11 úr ýmsum njósna-
málum, sem ekki hafði tekizt að
upplýsa, meðal annars er stolið
var uppskrift að samsetningu
sprengiefnis í Bourges — án þess
að minnast á þá staðreynd, að
Dreyfus hafði ekki verið kvadd-
ur að skólanum í Bourges fyrr
en alllöngu eftir að uppskrift-
inni var stolið. En þar sem her-
málaráðherranum þótti skýrsla
þessi helzt til haldlaus, ákvað
hann að skrifa sína eigin álits
gerð.
Þessi álitsgerð var svo samin
um nóttina og lögð í innsiglað
umslag, ásamt ýmsum skjölum
úr fórum njósnadeildarinnar sem
þóttu hæfa. Þetta umslag var síð-
an lagt í annað umslag, ásamt
bréfi til herréttarins, og du Paty
falið að afhenda það, þegar vitna-
leiðslum væri lokið og málið
skyldi tekið til dóms.
Daginn eftir voru liðsforingj-
arnir, starfsbræður Dreyfusar,
leiddir fram sem vitni. Það var
þá, sem vonbrigði hans hófust.
Þá fyrst varð honum ljóst hví-
líka andúð þessir menn höfðu
á honum haft, án þess að hann
hefði þó sjálfur minnstu hug-
mynd um það. Þessir starfsbræð-
ur hans og félagar voru fúsir að
staðfesta það með eiði, undan-
tekningarlaust, að þeir hefðu
lengi haft hann grunaðan. Ein-
staka báru þó ekki fram upp-
lognar sakir, en þeir voru sem-
sagt fáir. Hver skyldi hafa kjark
til þess, að taka sig út úr hópn-
um og halda uppi vörnum fyrir
mann, sem var njósnari og hafði
blekkt þá alla?
Þriðja daginn var hinn rudda-
fengni og sígrobbandi Henry
majór leiddur fram sem vitni.
Hann stóð í vitnastúkunni, um-
hverfðist og öskraði rétt eins og
liðþjálfi í hermannabragga;
ruddi úr sér fruntalegustu ásök-
unum og getgátum, án þess að
geta fært fram minnstu rök og
lauk á því að lyfta arminum,
benda á Dreyfus og öskra: „Þarna
stendur svikarinn og landráða-
maðurinn . . .“
Rithandarsérfræðingarnir héldu
fast við sínar ruglingslegu og
tvíræðu niðurstöður. Þó var það
hin „vísindalega“ og háfleyga
greinargerð Bertillons, sem rugl-
aði menn hvað mest —• einnig
Dreyfus. „Ég fann ekki neina
heila brú í henni“.
Vitnaleiðslunum og framvísun
sönnunargagna var lokið á fjórða
degi, og í þann mund, sem dóm-
ararnir hugðust draga sig í hlé
til að koma sér saman um dóms-
úrskurðinn, gekk du Paty fram
fyrir þá og afhenti þeim um-
slagið frá hermálaráðherranum,
Mercier hershöfðingja. Dómsfor-
setinn, Maurel ofursti, braut það
upp og las bréf hermálaráðherr-
ans, sem bað hann að lesa með-
dómendunum þau plögg, sem í
innsiglaða umslaginu væri að
finna, áður en þeir kvæðu upp
dóminn, en afhenda þau du Paty
aftur að því loknu.
BRÉF
HERMÁLARÁÐHERRANS.
í innsiglaða umslaginu voru
þessi plögg:
1. Skýrsla um æviferil Alfreðs
Dreyfusar, eins og du Paty hafði
skráð hana, en þó endurskoðuð
af hermálaráðherranum, sem
gert hafði á henni nokkrar breyt-
ingar. Það var meðal annars full
yrt, að Dreyfus hefði selt Þjóð-
verjum uppskriftina að samsetn-
ingu sprengiefnisins, á meðan
hann var enn í Bourges. Var þar
algerlega sniðgengin sú stað-
reynd, sem þeim í njósnadeild-
inni var mætavel kunn, að Þjóð-
verjarnir höfðu fengið uppskrift-
ina í hendur alllöngu áður en
Dreyfus kom til Bourges. Þar
var líka fullyrt, að Dreyfus hefði
komið í hendur þeim vitneskju
um leynilegar áætlanir varðandi
hervæðingu og vígbúnað, á með-
an hann var í herforingjaskól-
anum.
2. Bréfið frá Schwarzkoppen
til ítalska hermálaráðunautarins,
Panizzardi, varðandi Nizza-lands-
uppdrættina og svikarann „D“.
3. Safn papírssnepla, sem mad-
dame Bastian hafði komizt yfir
í pappírskörfunum í þýzka sendi-
ráðinu, eingöngu lagt með þess-
um plöggum til að rugla dómend-
urna, þar eð ekki var nokkur leið
að botna þar neitt í neinu.
4. Bréf frá Panizzardi til
SChwarzkoppen, sem eingöngu
var lagt með sökum þess, að þar
var minnzt á „kunningja", sem
þó var ekki nafngreindur.
5. Símskeyti Panizzardi til
ítölsku ríkisstjórnarinnar, þar
sem hann fer fram á að stjórnin
lýsi opinberlega yfir því, að eng-
ir sendiráðsstarfsmenn hafi stað-
34
VIKAN 15. tbl.