Vikan - 09.04.1964, Blaðsíða 50

AUKIN ÞÆGINDI - AUKIN HÍBÝLAPRÝDI
S'imi
21240
Laugavegi
170-172
Jfekla
Kyrrnið yður kosti....
■Xr AÐEINS ÞAÐ BEZTA
HÆFIR HÚSMÓÐURINNI
-8- KAUPIÐ
Kelvinator
KÆLISKÁP.
bX)
í S é £
1 «
2 bu « >3
+ * -K
Það kann að vísu vera nokk-
uð orðum aukið, að Laxness sé
og hafi verið kommúnisti, eins
og það kann líka að vera orðum
aukið, að t. d. Einar Olgeirsson
eða Björn Jónsson séu kommún-
istar. Menn eru alltaf fyrst og
fremst þeir sjálfir. Einstaklingar
sem leita sannleikans og betri
heims. Slikir prófa margt, bera
saman reynslu-litbrigðin, velja
og hafna; og ef nægur þroski er
fyrir hendi, standa þeir að lok-
um við múra Jerikóborgar, eftir
að hafa svamlað vötn umhverfis
margar Babýlonir. Þá reynir á,
að snúa ekki aftur til hinnar
fyrri villu. Ýmsir eru á báðum
áttum. Aðrir fljúga til baka. Og
kemur þar Gunnar prestur enn
inn í hópinn. En bók Laxness
er ágæt.
Og hvernig ætti annað að
vera? Sögur þekkjast eins og
Töfrafjallið eftir Thomas Mann,
Kontrapúnktur eftir Aldous Hux-
ley, Ódysseifur eftir James Jo-
yce, og sjö binda verkið hans
Marcel’s Proust, Á hnotskógi i
heimum þess liðna. Laxness hef-
ir skrifað sögur, sem eru full-
komlega liliðstæðar þessara er-
lendu skáldverka, og þeim fram-
ar að mörgu, í formi og innsýn.
Má þar til nefna Sölku Völku,
Sjálfstætt fólk, Heimsljós og
Brekkukotsannál. Að ógleymdu
listaverkinu Undir Helgahnúk,
sem aldrei varð fullgert. Dettur
svo einhverjum í hug, að slíkur
maður sjái ekki í gegnum slæðu
kommúnismans lians Djúgasvila?
S.D.
ERKIHERTOGINN
OG HR. PIMM
Framliald af hls. 21.
Matilda frænka sagði: — Ef
til vill hefi ég áhyggjur af Anna-
belle. Ég varð að fara mjög
harkalega að henni.
—• Já, já, sussu já, hún hefur
auðvitað viljað sjá þennan ná-
unga aftur.
— Okkur lenti næstum því
saman út af þessu.
— Almáttugur minn, en það
gerir ekkert til, Annabelle jafn-
ar sig á þessu undireins. Sannið
þér til.
Nú brosti Matilda frænka í
fyrsta sinn eftir að Mr. Pimm
kom. — Það er mér mikill léttir
að fá að ræða um þetta við yður.
Auðvitað hefi ég Augustus Green,
og þá Peggy, en einhvern veginn
eru þau öðru vísi.
— Þér vitið það, kæra Miss
Matilda, sagði Mr. Pimm hógvær,
— að ég er eldri og hefi reynslu
í þessum málum. Og þótt ég segi
sjálfur frá, held ég að ég viti
svolítið um þennan svikula heim.
-—- Það er ég viss um. Matilda
frænka var óðum að jafna sig.
— Ég veit ekki hvað það er við
yður, Mr. Pimm, en þegar ég
tala við yður, hverfa allar mínar
áhyggjur eins og ský fyrir sólu.
Það er engu líkara en þér — hún
leitaði að réttu orði — ja, það
er eins og þér beitið einhverjum
töfrum.
Það kom glampi í augun á Mr.
Pimm, og hann brosti breitt. —
Svona, svona, kæra Miss Mat-
ilda, ég á þetta ekki skilið. Og
þar sem ég bauð mér nú hingað
í dag, verðið þér að segja mér
strax, ef ég er til trafala.
— Liggur yður nokkuð á?
— Alls ekki.
— Viljið þér þá ekki vera hjá
okkur í dag.
— Það væri mér sönn ánægja.
-— Þótt það sé heldur snemmt,
þá held ég að við ættum að fá
okkur te Matilda frænka hringdi
í þjóninn, og í því heyrðu þau
leigubílinn koma upp að húsinu.
— Þetta er sennilega Peggy,
sagði hún og leit út um gluggann.
— Já, það er hún. Kjáninn hún
10-8-3-2
y A-G-5-4
4 3-2
* 5-4-3
4 K-D-G-7-4
y K-9-8-6-2
♦ 7
* G-6
A A
y ekkert
4 A-K-D-G-10-9-8-4
Jf, A-K-9-2
9-6-5
D-10-7-3
6-5
D-10-8-7
:rz?L!*&SBa
Suður
2 lauf
3 tíglar
6 tíglar
Vestur
pass
pass
pass
Norður
2 hjörtu
3 grönd
pass
Austur
pass
pass
pass
Útspil spaðakóngur.
Við skulum aðeins líta á sagn-
irnar í ofangreindu spili. Suður
opnar á ásaspurningu með þessi
tröllaspil, jafnvel þótt það eina
sem hann varðar um, sé lauf-
litur makkers. Hann fær upp
hjartaásinn hjá makker og er
engu nær. Síðan þegar hann seg-
ir frá tígullitnum, fær hann þrjú
grönd frá makker, sem þýða að
hann hafi nokkuð jafna skipt-
ingu og ekkert fram yfir hjarta-
ásinn. Eu suður stenzt samt ekki
freistinguna að segja sex tígla
og er erfitt að lá honum það.
Utspil vesturs var spaðakóng-
ur og sagnhafi var inn á ásinn
Hann sýndi nú strax, að hafi
sögnunum verið ábótavant, þá
var enginn svikkur í úrspilinu.
Hann spilaði strax lágu laufi,
ef til vill einkennileg spila-
mennska, en samt sú eina rétta.
Austur fór inn og spilaði spaða,
sem sagnhafi trompaði.
Suður tók nú einu sinni tromp
og síðan tvo hæstu í laufi. Ef
laufin voru upprunalega 3—3, þá
stóðu öll laufin og hann gat spil-
að upp. En ef laufin voru ójafnt
skipt, þá hafði suður eftir þann
möguleika, að sá vamarspilarinn
sem átti lengra lauf ætti einnig
síðasta trompið. Eins og þið sjáið
var reyndin einnig sú. Suður gat
trompað fjórða laufið og vann
þar með slemmuna.
Sagnhafi var samt heppinn að
einu leyti. Ef vestur trompar út,
er slemman töpuð, því þegar aust-
ur fer inn á laufið, þá trompar
hann út aftur.
fjQ _ VIKAN 15. tbl.