Vikan - 04.06.1964, Blaðsíða 2

jr
t •
I fullri alvöru:
Hægindastólar
og hjartabilun
Þeð er ekki langt síðan það
var útbreidd og vinsæl skoðun
i ákveðnum hópum þjóðfélags-
ins, að hægt væri að komast af
án likamlegrar áreynslu. Það var
nefnilega alls ekki „fint“ að
reyna á sig og þessvegna var
sport og ónauðsynleg líkamleg
fyrirhöfn litin með vorkunn-
blandinni fyrirlitningu. Þeir hin-
ir sömu hneigðust meir til þess
að verða sér úti um þægilegan
hægindastól heima fyrir, en
bíl til allra snúninga og voru
sem sagt á allan máta góðir við
sjálfa sig.
Svo hafa árin liðið i hæginda-
stólum og bílum, meðan mittið
gildnaði litið eitt. En kálfurinn
launaði ekki ofeldið. Einn góð-
an veðurdag kom að því, að
fórnarlambi hóglífsins var ekið
á spitala og sjúkdómurinn var
vitaskuld kransæðastífla; menn-
ingarsjúkdómur númer eitt um
allan hinn vestræna heim. Vel
má vera, að fórnarlambið lifi,
þvi að stíflan liefur ef til vill
ekki verið alvarleg og kölkun-
in i æðunum ekki komin á mjög
hátt stig. En samt sem áður verð-
ur sá sem fyrir þessu verður,
að gæta mikillar varúðar upp
frá því.
Nú virðist vera fæddur al-
mennur og stóraukinn skilning-
ur á þvi að hér verði að spyrna
við fótnm; að ekki dugi að una
við það, að menn falli eða verði
óvigir um aldur fram, ef eitt-
hvað má þvi til varnar verða.
Sérfræðingar hafa lialdið fram
nokkrum meginorsökum, en
þcssar eru helztar: Ofnotkun á
feitmeti, líkamlegt áreynslu-
leysi, áhyggjur, reykingar, eða
allt þetta saman. Iiér á íslandi
hefur alltaf verið inikil feitmet-
isnotkun, en áður fyrr brenndu
menn þvi feitmeti, sem þeir
nærðust á og þar komu kröpp
kjör og harðar aðstæður þeim
til bjargar: köld hús og erfið
vinna. Nú er liins vegar ljóst,
að margir neyta feitmetis langt
umfram það sem þeir brenna
af því.
Enginn veit með vissu um
höfuðorsök kransæðastíflu, en
Framhald á bls. 43.