Vikan - 30.04.1964, Blaðsíða 7

Amerískur ferðamannahópur sem hingað kom, sagði við leið-
sögumann sinn: „Við vitum að hér eru kirkjur og söfn og allt
þetta venjulega sem túristum er sýnt. Við höfum ekki áhuga fyr-
ir því. Við viljum fá að sjá fátækrahverfin."
Leiðsögumaðurinn sagði: „Já, en það eru engin fátækrahverfi
í Reykjavík."
Túristarnir hristu bara höfuðin og hafa sjálfsagt hugsað með
sér, að hann vildi ekki sýna þeim „slummið" og hver gat láð
3ARINNAR
honum það. En í skoð-
unarferð um bæinn
gerðu þeir hróp að
manninum hvað eftir
annað og bentu sigri
hrósandi á bragga-
hverfi og allskonar
kumbaldasamsteypur.
„Hvað er þetta?“
spurðu þeir.
„Leifar frá stríðsár-
<5 Eitt frægasta „s!umm" í Reykja-
vík, Pólarnir, er ekki slíkt stórhýsi,
að óskiljanlegt er, hvers vegna það
er látið standa þann dag í dag.
Pólarnir standa að sjálfsögðu við
veginn út á flugvöllinn.
unurn", sagði leiðsögu-
maðurinn, „Það er sem
óðast verið að rífa
þetta.“
Þeir gerðu góðlátlegt
grín að þessu; þekktu
þessa slitnu plötu. Það
er nefnilega alltaf ver-
ið að rífa öll fátækra-
hverfi, þegar svo ó-
heppilega vill til að
ferðamenn sjá þau.
Sigurður Magnús-
son, fulltrúi á Loftleið-
um, minntist á það í
dagbókarbroti sínu frá
Afríku, sem birtist fyrir
skömmu í Vikunni,
hvernig það er að fara
með útlenda ferða
mannahópa um
Reykjavík. Um leið og
ekið er frá flugstöð
Loftleiða á Reykjavík-
urflugvelli, verða
braggar og Pólar við
veginn, já raunar eru
það fyrstu kynnin af
Reykjavík, allra þeirra
sem koma þessa leið