Vikan - 17.09.1964, Síða 29

BÍLAPRÖFUN
VIKUNNAR
Framhald af bls. 9.
„þanþoli" í gírum þeirra smábíla,
sem ég hef reynt.
Bremsurnar eru léttar og góð-
ar. Diskar að framan. Það er ekki
nauðsynlegt að taka Prinz 1000
með diskum að framan, og þeir
kosta um 4 þús. aukalega.
Hins vegar heyrist töluvert í
veginum, og í reynslubílnum
voru einhver déskotans högg, sem
mér var ekki alveg sama um.
Stefnuljósarofinn slekkur ekki
sjálfur á stefnuljósunum að
beygju tekinni(I) og hjólin eru
að mínum dómi of lítil (550x12)
fyrir íslenzka vegi. Svona smá
óþarfi, því að allir vissu það. Hann
sýndi henni útkomuna af sýning-
um myndarinnar „Ninotchka" og
það var ekki hægt að segja, að
hún væri sérlega glæsileg.
Mayer hafði lengi hatað Garbo.
Hann hafði ráðið hana fyrir fimmtán
árum og gert hana að drottningu
kvikmyndanna. En þegar í byrjun
leikferils síns hafði hún móðgað
hann ógleymanlega, þegar hún
þvingaði hann til að láta undan í
fjármálum, en slíkt gat Mayer aldrei
fyrirgefið. Frá þeim 400 dollurum
á viku, sem hann hafði ákveðið
henni í laun, komst hún með vin-
sældum sínum upp í þau laun, sem
hún hafði sjálf ákveðið, en það voru
5000 dollarar á viku.
Nú hafði Mayer hugsað sér að
hefna sín á þessari þóttafullu drottn-
ingu. Garbo hafði alltaf komið
fékk Garbo grun um að Louis B.
Mayer og forstjórar hans hefðu
leikið laglega á hana. í ástarsen-
unum gerði hún grín að sjálfri sér
— þeirri Garbo, sem hún hafði skap-
að. Hún hæddi áhorfendur með því
að skopast að því svala og hlé-
dræga í ástinni, sem hún hafði sjálf
sýnt í svo mörgum myndum. — Það
er verið að myrða mig, hvíslaði hún
í upptökuherberginu.
Þegar söguþráður myndarinnar
varð kunnur, varð Garbo fyrir miklu
aðkasti frá kaþólsku fólki. Það hafði
alltaf haft horn í síðu hinnar hættu-
legu, syndugu konu, sem talaði svo
fagurlega um ástina, en gleymdi
alltaf, að kirkjan verður að leggja
blessun sína yfir hana. Nú var rétta
tækifærið til að bannfæra myndir
hennar. Um „Léttúðuga tvíburann"
sagði kaþólski biskupinn Francis J.
um og breytti myndinni þannig, að
eiginmaðurinn fær upplýsingar um
það í gegnum síma, að það er kona
hans, sem reynir að tæla hann.
Þannig varð þetta allt heiðarlegt,
en myndin missti hina glöðu léttúð
og varð þunglamaleg og leiðinleg.
— Gröf mín hefur verið tekin,
sagði Garbo eftir frumsýninguna.
Myndin varð líka mikill ósigur.
Garbo var 36 ára, þegar hún
yfirgaf glæsilegan frægðarferil,
sem næstum hafði gert hana að
ævintýrapersónu. Kvikmyndajöfur-
inn Louis B. Mayer átti láni að fagna
nokkur ár í viðbót, en svo kom
sjónvarpið á markaðinn í Ameríku.
Aðsókn að kvikmyndahúsunum
minnkaði. Metro tapaði milljónum
og bankarnir, sem áttu Hollywood,
fjarlægðu þennan litla mann, sem
hafði leikið guð í mörg ár. Hann
( OPAL hressir,bœtir og kœtirí )
LIKA ’A
KVÖLDIN
OPAL VÖLDIN
hjól gera það að verkum, að mað-
ur finnur rniklu meira fyrir hol-
um, svo ég tali nú ekki um
þvottabretti. Og húnarnir, sem
maður notar til að skrúfa rúð-
urnar upp og ofan eru of aftar-
lega, til þess að geta talizt á þægi-
legum stað.
Niðurstaðan af þessari lauslegu
prófun verður sú, að NSU Prinz
sé, þegar á heildina er litið, held-
ur þokkalegur bíll, alls ekki frá-
hrindandi, og sjálfsagt gæti mað-
ur vanið sig á hann, án þess að
hafa mjög mikið fyrir því.\ Ég
held, að hann standi alveg undir
því að fá ☆ ☆ ☆ ú- ☆.
■— s.
ÆVIMTÝRIÐ UM
GARBO
Framhald af bls. 23.
um að brúðkaup stæði fyrir dyrum.
Vissastur allra var þó Gaylord
Hauser, sem hafði látið einn vin
sinn í blaðamannastétt skrifa brúð-
kaupslýsingu fyrirfram. Hauser ætl-
aði síðan að senda honum sím-
skeyti strax oa Garbo hefði játað
honum. En Garbo fór ein heim til
Hollywood.
Þar beið hennar hættulegasti
maðurinn, sem hún þekkti, en það
var kvikmyndajöfrurinn Louis B.
Mayer. Mayer litli með ýstruna og
kuldalegu augun var húsbóndi
Garbo, og hann leit á hana sem
vinnuhjú sitt. Sjálfur leit hann á sig
sem guð, þótt hann þyrði ekki að
segja það hreint út, en það var
fram við hann eins og hann væri
holdsveikur, hafði alltaf rekið hann
út úr upptökuherberginu, þegar hún
var að leika og aldrei tekið þátt
í samkvæmum hans. Nú var stríð
í Evrópu og marðaðurinn fyrir kvik-
myndir þar óviss, en þar höfðu
myndir Garbo gengið lengst. —
Ninotschka hefur allt nema pen-
inga! hrópaði Louis B. Mayer.
Garbo var tilkynnt, að laun henn-
ar væru of há. Metro vildi ekki gera
myndir bara fyrir ameríska áhorf-
endur með því að borga henni
270.000 dollara. Garbo kom með
gagntilboð og féllst á að lækka
launin niður í 1500 dollara
mánaðarlega. Metro samþykkti
það, og gróf upp gamanleik-
ritið „Léttúðugi tvíburinn", og
í því átti Garbo að fá aftur hinn
góða leikstjóra sinn frá Kamelíu-
frúnni, George Cukor. Stórkostleg
auglýsingaherferð var sett í gang,
og Garbo var lýst sem kátustu og
djörfustu meðal amerískra kvenna.
Hár hennar var klippt stutt, hún
var látin koma fram með nýjan
rumbadans, og í fyrsta sinn sýndi
hún sig í sundbol. Hlutverk hennar
var skíðakennari, sem hét Karen
og eftirlætis iðja hennar var að
ferðast um fjöllin og drekka gul-
rótarsafa. Maður hennar verður
þreyttur á henni og tekur annars
konar konur fram yfir hana. Þá
fær Karen ágæta hugmynd, hún
kemur fram sem tvíburasystir sjálfr-
ar sín ,sem aldrei hefur verið til,
og töfrar eiginmann sinn. En þegar
hann er að ná takmarkinu vfsar
hún honum brott með hásu hvísli:
— Ekki strax . . . ekki strax . . .
Meðan á töku myndarinnar stóð
Spellman: — Myndin freistar fólks
til að syndga og er hættuleg al-
mennu siðgæði.
Garbo hélt því fram með rétti,
að þetta væri samsæri gegn sér.
Það hefur síðar komið í Ijós, að
þessir „morðtilraun" var undirbúin
af Louis B. Mayer, sem bæði vildi
hefna sín og eins vildi hann koma
nýjum stjörnum að, þegar hann
hefði losnað við Garbo. Merto
hlýddi hinum áhrifaríku kaþólikk-
MANADAR-
RITID
í hverjum mánuði.
reyndi ákaft að komast aftur að
við kvikmyndir, en skömmu seinna
dó hann. Við jarðarförina söng ein
fegursta söngstjarnan hans, Jeann-
ette MacDonald.
I 22 ár hefur Garbo verið þögul.
En þar með er ekki sagt, að hljótt
hafi verið í kringum hana. A þess-
um árum hefur borið fyrir augu
okkar mynd hennar, þar sem hún
er með uppbrettan frakkakragann
og stór, dökk gleraugu, ekki aðeins
á götunum kringum New Yorks
Central Park, heldur um víða ver-
ö!d. Við vitum að hún býr í íbúð
á East 52nd Street með útsýni yfir
Hudsonflóann. I sama húsi býr
kaupsýslumaðurinn George Schlee
og kona hans Valentine, en þau
hafa verið beztu vinir Garbo í mörg
ár. Valentine rekur tízkuhús, og
eiginmaður hennar er meðeigandi
hennar og annast innkaupin. Garbo
hefur oft farið með honum í Evrópu-
ferðir, og þau hafa verið saman f
Stokkhólmi. Meðal annarra vina
hennar er enski Ijósmyndarinn
Cecil Beaton og þýzki baróninn
Erich Rotchild, sem er glæsilegur,
miðaldra maður og býr í New York,
listnjótandi og vinamargur maður.
Garbo hefur á þessum hljóðlátu
árum neitað mörgum arðvænlegum
tilboðum. Fyrir skömmu upplýsti
ítalsk-amoríski leikstjórinn Rossano
Brazzi, að hann og leikstjórinn
David Lean höfðu sent Garbo hand-
rit að leikriti „Síðasta ástin". Sögu-
þráður þess var um miðaldra hjón,
sem verða fyrir dapurlegri ástar-
reynslu og læra að þekkja sig sjálf
að nýju. Konan sér, að einu sinni
endur fyrir löngu hefur hún átt kost
á hamingju og maðurinn skilur, að
VIKAN 38. tbl. — 29