Vikan - 05.11.1964, Síða 10

MESSAÐ
'IVIÐEY
Rétt innan seilingar frá Reykja-
vík stendur lítil, snotur kirkja,
sem fáir sækja — enda eru mess-
ur þar nú orðnar æði strjálar.
Byggð er engin á staðnum, og
yfirleitt lítið um mannaferðir.
Þessi kirkja er í Viðey.
Það er nú af, sem áður var
á. Viðey er ekki lengur glæsi-
legt höfuðból. Þó hefur hún að
geyma merkar fornminjar, Við-
eyjarstofu, sem fullgerð var árið
1754, og Viðeyjarkirkju, sem
fulllokið var árið 1777. Hvort
tveggja handverk Skúla fógeta.
Séra Bjarni Sigurðsson á Mos-
felli, er nú þjónandi prestur í
Viðey. Meðan Viðey var enn í
byggð, hafði hann fyrir reglu
að messa einu sinni á sumri, en
nú eru sex ár liðin, síðan þar
var messað síðast. En í sumar
mátti á ný heyra klukkurnar
slá, og sálmasöng berast út yfir
eyna, því sunnudaginn 6. septem-
ber fór fjölmennur hópur með
báti slysavarnafélagsins, Gísla J.
Johnsen, frá Gufunessbryggju
út 1 Viðey, og hlýddi þar á messu
séra Bjarna.
Kristján Magnússon, ljósmynd-
ari VIKUNNAR, var þar með í
för og tók meðfylgjandi myndir,
utan myndina af hreppstjórun-
um þremur í Viðeyjarstofu.
Stofan og kirkjan eru reisulegar byggingar, sem
bera stórhug þess, er reisti þær, glöggt vitni. En
tímans tönn er iðin, og margir virðast hafa gengið
í lið með henni um eyðileggingu þessara merku
minja. Rúður hafa verið brotnar í stofunni og fleiri
spjöll gerð, en kirkjan hefur verið látin í friði. Hins
vegar ha.fa aldur, elli og viðhaldsleysi sett mark sitt
á bæði húsin, svo hafa verður snögg viðbrögð, ef
takast á að varðveita þessi fornu hús. £>
$ Stiginn niður af bryggjunni í Gufunesi er
ætlaður hæla.háum skóm kvenfólksins, en allt
vel — og var jafnvel bara nokkuð gaman.
víst ekki
fór þetta