Vikan - 04.02.1965, Blaðsíða 48

Systur I
Katharine Whitehorn
heitir ensk stúlka, sem
skrifar vikulega þætti í
brezka blaðið „Observ-
er“, og tók ég mér það
anda
bessaleyfi, að þýða
einn þeirra, ef vera
kynni að hún ætti ein-
hverjar systur í anda
hér á landi.
essi grein er tiieinkuð þeim, sem
einhvern tíma hafa skipt um
sokka í leigubíl, burstað hárið með
naglaburstanum í baðherberginu þar
sem þær eru gestkomandi, eða nælt
upp faldinn með öryggisnælu — þær
sem aldrei hafa lent í þessu, gerðu
kannski bezt í því, að hætta lestrinum
núna.
En þær, sem ekki eru alveg vissar
um hvar í flokki þær standa, ættu
að spyrja sig eftirfarandi spurninga:
Hafið þið nokkurn tíma tekið eitt-
hvað aftur úr óhreinatauskörfunni,
vegna þess, að þegar ailt kom til alls,
var það hreinna en það sem þið voruð
í? Hve margir hlutir eru á þessari
stundu á röngum stað á heimilinu —
eru bollar í dagstofunni, kuldaskór í
eldhúsinu og fleira ef til vili á gólf-
inu í þessum herbergjum, sem ætti
annars að standa á sínum stað?
Gætuð þið mátað föt í hvaða búð
sem er, fyrirvaralaust, hvenær sem
er, án þess að hafa áhyggjur af undir-
fötunum? Hvernig hreinsið þið negl-
urnar, því að það gerið þið þó? Hrein-
skilin svör ættu að skera ótvírætt
úr því, hvort þið eruð í sama flokki
og við — tilheyrið hinum brjóstum-
kennanlega, bjartsýna og misskilda
kynstofni trassanna og subbanna.
Við erum ekki venjulegt fólk, sem
hefur orðið svona, heldur erum við
fædd þannig. Það er meira að segja
hægt að þekkja okkur úr við fjögurra
ára aidur: Við erum telpurnar á leik-
vellinum með annan sokkinn niður
á ökkla og enga skiptingu í hárinu:
tíu ára erum við þær, sem alltaf
sýnast óhreinar, hversu hreinar sem
við erum (í mótsetningu við þær
álfameyjar, sem sýnast engilhreinar
þegar þær eru sem skítugastar);
fimmtán ára bjarga okkur svartir
sokkar, en í búningsherbergjunum
komum við upp um okkur berfættar
með leggjum, sem líkjast mest flekk-
óttum hundsfótum, vegna þess að við
kusum heldur svart blek en stoppu-
garn.
ÞAÐ KOSTAR FYRIRHÖFN.
Þær, sem ekki eru subbur, álykta
samúðarlaust, að við séum svona
vegna þess, að þetta kjósum við helzt.
Þær gera sér ekki Ijóst, hve óhemju-
mikla fyrirhöfn og óþægindi það kost-
ar að vera trassi: hve oft við þurf-
um að fylia rafgeyminn í bílnum
vegna þess að við gleymdum að láta
gera við hann, hve miklu við eyðum í
leigubíla til þess að sækja pakka, sem
við höfum gleymt í búðum, hve mikið
við þurfum að strauja, þegar fötin
hafa legið í ferðatöskunni í marga
daga eftir ferðalagið.
Við öðlumst meiri leikni í ýmsu,
það verður að viðurkennast: ég er
t.d. miklu flinkari að halda nagla-
lakksflöskunni milli tveggja fingra en
þær vinkonur mínar, sem aldrei hafa
lakkað á sér neglurnar í neðanjarðar-
brautinni, og þær geta heldur ekki
klippt á sér neglurnar með vasahníf.
En þetta vegur engan veginn upp á
móti óþægindunum, sem þetta ástand
veldur okkur.
Ég er nú samt ekki að sækjast eftir
vorkunnsemi lesenda, heldur að reyna
að finna leiðir til að bæta úr vand-
ræðunum. Mér finnst, að rétt væri að
letra á dyrastafinn á öllum þessum
húsum, þar sem draslið ræður: AUir
þeir, sem ganga hér inn, gefi upp alla
von; það er nefnilega bjartsýnin, sem
er versti fjandmaður okkar. Við von-
um í lengstu iög, að við munum eftir
að þvo hvíta kragann okkar, eða að
okkur gefist tími til að greiða okkur
á leiðinni á skrifstofuna, eða smeygja
okkur inn í húsið og úr kápunni
áður en nokkur tekur eftir því, að
á hana vantar þrjá hnappa. Ég held,
að betrl árangur næðist, ef við horfð-
umst í augu við alla þá hluti, sem
við komum aldrei í verk að gera.
ENGINN GÓÐUR ÁSETNINGUR.
Við getum t.d. gert okkur Ijóst, að
enginn mannlegur máttur getur hjálp-
að okkur til að vera alltaf vel snyrt-
ar, jafnvel ekki öðru hverju. Við get-
Köflótta húfan
Búið til sniðin með því að strika ferninga
á pappír, 5x5 sm hvern, teikna síðan út-
línur sniðanna eftir skýringarmyndinni og
klippið út. Sníðið 2 stk. af sniði merkt 4,
og sníðið um leið fóður fyrir eyrað eftir
neðsta hluta stykkisins. Sníðið 4 stk. af
sniði merkt 5 og 2 stk. af sniði merkt 6
(skyggni), og ath., að sniðið liggi að miðju
að framan, MF, við tvöfalda brún efnisins,
svo stykkið verði heilt. Sníðið öll stykk-
in með >/2 sm saumfari, og ath., að þráð-
rétt liggi í þeim. Sníðið fóður í húfuna,
ef æskilegt þykir og saumið það saman.
Sníðið „vlieseline" (millifóður) og festið laus-
lega við öll stykkin. Saumið fóðrið við neðstu
hluta eyrnastykkjanna (merkt 4). Leggið það réttu
mót réttu, saumið, snúið við og þræðið í brún.
Saumið stykkin saman, þannig að 2 stk. merkt
5, komi milli eyrnastykkjanna að framan og hin
2 stykkin að aftan. Byrjið að sauma öll stykkin
þar sem þau eru mjóst. Klippið millifóðrið af
saumförunum og pressið út saumana og tyllið þeim
,1
\
VIKAN 5. tbl.
Húíur saumaðar úr
„mohair“- eíni
föstum, ef með þarf. Skyggnið er saumað saman við
miðju að aftan og ytri brún að ofan, síðan er því snúið
við og þrætt í brún. Saumið nú húfukollinn (og fóðrið)
við skyggnið og leggið þá aðra efnisbrún skyggnisins við
innanverðu húfunnar, jafnið víddinna, og saumið 1 sm
frá brún, að undanskyldum eyrnastykkjunum, sem saum-
ast með þéttum sporum í höndum.
Brjótið síðan hina brún skyggnisins að vélstungunni,
og leggið niður við í höndum.
Hvíta húfan
Sníðið 6 stk. af sniði. merkt 3, úr efninu og einnig
úr þunnu lérefti eða ,,vlieseline“. Sníðið fóður, ef æski-
legt þykir, eftir sömu sniðum og saumið það saman.
Tyllið léreftinu á röngu, og saumið síðan stykkin
saman. Byrjið að ofan þar sem þau eru mjóst. Klippið
léreftið af saumförunum, og pressið út saumana.
Prjónið nú stuðlaprjón, 1 1. sl. og 1 1. br., neðan á
húfuna. Notið til þess 30—40 gr. af hvítu, meðalgrófu,
fjórþættu ullargarni. Fitjið upp 160 1. á prj. nr. 2'/2, og
prj. 10 sm. Hæfilegur grófleiki prjónsins er um 34 1. =
10 sm breidd.
Saumið stuðlaprjónið saman á hliðunum. Saumið síðan
húfukollinn (og fóðrið) við stuðlaprjónið, réttu mót réttu,
>og jafnið um leið víddina.
Brjótið stuðlaprjónið tvöfalt inn á röngu og leggið
niður við í höndum.
Búið til dúsk og saumið á húfukollinn.