Vikan - 26.05.1965, Blaðsíða 40

Tegund 650
Vinsælasta buxnabeltið á markaðnum er
tegund 650, enda er það sterkt, fallegt og
þægilegt. — Lady merkið tryggir gæðin.
Cady h.fi*
Laugavegi 26 — Sími 10115.
aði það, ef liann ætti á liættu
að þekkjast.
Annie liugsaði um þetta nokk-
ur andartök og nuddaði fram-
tennurnar með vísifingrinum. —
En heppilégt! hrópaði hún svo.
— Sjáið þið það ekki? Morð-
inginn er blestur.
Charley fann allt i einu til
sektarmeðvitundar. — Sjáðu nú
til, vina mín, sagði liann róandi.
Hann lagði handlegginn um-
liyggjusamlega um axlir hennar,
— Kannske ég ætti að segja
þér. . . .
— Ó Charley sagði hún. —
Skilurðii ekki. Sjáðu nú til. Við
vitum, að ])að var morðinginn,
sem svaraði í símann. Við vit-
uin, að hann getur ekki liafa
sagt: „Þeó“. Svo það sem hann
sagði hljómaði likt. Hann lilýt-
ur að hafa sagt: Ókey, þé þig
þeinna! Sem getur, ef ]iað er
sagt hratt og óskýrt hljómað al-
veg eins og: „Ókey, Þeó, scinna.“
Morðinginn var blestur!
Charley leit með örvæntingu
á Annie, andlit hans var klætt
grímu sektar og örvæntingar.
Hann opnaði munninn til að
segja eitthvað og lokaði honum
svo aftur. Honum var ljóst að
hann hafði beðið of lengi. Úr
þessu var of seint að koma
með útskýringu — ef liann gæti
nokkurn tíma gert sér vonir um
að tala við Annie framar.
— Og það sem meira er, sagði
Annie. — Hann var sex fet og
fjórir þumlungar á hæð og örv-
hentur.
— Dásamlegt, sagði undirfor-
inginn. — Hvernig. . . .
— Lítið á símann, sagði Annie
kuldalega, og benti á borðið.
Tólið lá á tækinu og og hljóð
neminn var hægra megin. —
Rétt hendur maður leggur tólið
hinsvegar á, og hvað hæð hans
viðkemur. . . .
Undirforinginn tók í hand-
legginn á Charley og þeir gengu
yfir að borðinu. — Notuðuð þér
þennan síma? spurði undirfor-
inginn manninn við skrifborð-
ið í lágum hljóðum.
Leyilögreglumaðurinn leit
upp: — Auðvitað.
— Eruð þér örvhentur?
Maðurinn leit forvitnilega á
undirforingjann. — Nei Hvers-
vegna?
— Hvernig stendur á þvi að
þér látið tólið svona á?
Leynilögreglumaðurinn leit
á simann og svo aftur upp. —
Ég veit það ekki, sagði hann. —
Ég geri þetta alltaf.
Þeir sneru aftur til Annie.
— Stórkostlegt, sagði undir-
foringinn. Hann lagði handlegg-
inn í hrifningu utan um Annie.
— Furðulegt, sagði hann. — Ég
er viss um, að þér verðið Char-
ley að miklu liði. Hann leit há-
tíðlega á Charley. — Við skulum
koma liéðan, sagði hann. —
Annie hefur séð okkur fyrir
nægu verkefni. Afgangurinn
verður aðeins rútína.
Og það reyndist rétt vera.
Annie til mikillar furðu áttu
engar mannaveiðar sér stað
næstu viku, enginn hluti horgar-
innar var settur i hcrkví. Og það
sem jafnvel var verra, ekkert
blað sagði frá hinni frábæru
skarpskyggni Annie í sambandi
við morðið. Lögreglan virtist
alls engan áhuga hafa fyrir á-
lyktunum hennar.
Charley reyndi að útskýra
þetta. Þau voru nýkomin heim
til Annie af híó — liöfðu séð
kvikmyndina Fallegt morð, elsk-
an mín, og sátu — með nokkurra
feta millibili — á sófanum.
— I svona málum, sagði Char-
ley óþolinmóður, — vitum við
hvaða manngerð hefur framið
það, og það er allt, sem við
þurfum að vita. Vegna ]>ess að
við vitum, að hann næst ein-
hversstaðar fyrr eða síðar fyrir
eitthvað. Fyrir fjárhættuspil.
Fyrir fjársvik. Fyrir árás eða
rán, alveg eftir því i hvaða fagi
hann er. Og liver sem liugsnn-
legur getur verið, er alltaf spurð-
ur út úr; um þennan glæp og
alla aðra, sem við höfum ó-
leysta á hendinni.
Það var fjarri því, að Annie
fyndist þessi útskýring full-
nægjandi. Hún hnussaði! það lá
við að linussið væri urr. — Þetta
er nú eins og að leita að saum-
nál í heystakki, sagði hún. -—
Með bundið fyrir augun! Og eng-
inn eltingarleikur! Þið blíðið
bara eftir því að glæpamaður-
inn komi upp i hendurnar á
ykkur!
—- Og livað með það? Við
finnum alltaf nálina.
— En þegar þið hafið lýsing-
una, sagði Annie. — Hér um bil
alveg nákvæma og fullkomna
lýsingu, og. .. .
Þegar morðinginn fannst,
eitthvað um viku siðar, minnti
andrúmsloftið milli Charley og
Annie að spennunni til á háa
E-strenginn á rafmagnsgítar,
sem fyrir misgáning er tengdur
við háspennulinu. Og sú stað-
reynd, að morðinginn náðist á
nákvæmlega þann hátt, sem
Charley hafði sagt fyrir um,
hafði ekkert að segja. Þau fengu
fréttirnar kvöld nokkurt heim
til Annie og Charley tók simann.
Þegar hann kom aftur inn í stof-
una, brosandi í fyrsta skipti í
marga daga, var ekki nema af-
sakanlegt, að hann væri svolít-
ið hrokafullur.
— Skellt á þig hattinum, sagði
hann. -— Við förum niður á lög-
reglustöð! Ég skal sýna þér
morðingja, sem lögregluþjónarn-
ir hafa náð án minnstu lijálpar
Sam Spade, Chafik eftirlits-
manns eða jafnvel Hercule Poir-
ot.
Þau biðu á lögreghistöðinni,
sitjandi á gulum kjaftastólum úr
tré, í litlu kuldalegu, livitmál-
uðu lierbergi. Undirforinginn,
Söluumboð: Davíð S. Jónsson, heildverzlun.
Þingholtsstræti 18. — Sími 24333.