Vikan - 26.05.1965, Blaðsíða 48

um, spurði Fincham.
Stein kinkaði kolli í áttina að far-
þegalestinni.
— Hann er að sýna okkur, sagði
hann. — Sjáið, hvað hann belgir
sig út. Hann er að reyna að láta
líta svo út, sem hann persónulega
hafi tekið okkur fasta.
— Faðir, spyrjið hann hvort hann
hafi ekki gert sér Ijóst, að farþeg-
arnir geti heyrt lætin í föngunum,
sagði Ryan. — Það er ekki til að
hæla sér af, að halda mönnunum
svona innilokuðum. Hann getur
verið viss um, að það finnst ítölun-
um ekki heldur.
Klement leit á andlitin í gluggum
farþegalestarinnar og sá þar að-
eins andúð í staðinn fyrir aðdáun-
ina, sem hann hafði reynt að fram-
kalla. Hann beit í neðri vörina og
sagði eitthvað við Constanzo.
Hann ætlar að hleypa þeim út
í fimm mínútur, túlkaði Constanzo
fyrir Ryan. — Fyrir hvern einn, sem
reynir að flýja, lætur hann skjóta
tíu, þegar við komum út fyrir stöðv-
arsvæðið.
— Það er bezt að láta þessi boð
ganga, faðir, sagði Ryan. — En
spyrjið fyrst um vatnið. Hvort hann
vill koma okkur til Þýzkalands
dauðum eða lifandi.
Klement samþykkti að leyfa fimm
mönnum úr hverjum vagni að
sækja vatn f vasapela og kúta
VIKAN 21. tbl.
handa félögum sínum. Vatnsburð-
urinn átti að fara fram undir
ströngu eftirliti.
— Kærar þakkir, herra foringi,
sagði Ryan.
— Helvítis auminginn yðar, sagði
Fincham. — Næst bjóðið þér honum
sennilega í te.
Constanzo og Stein fylgdust með
varðmönnunum til að vara fang-
ana við. Mennirnir skjögruðu niður
úr vögnunum, stirðir í liðamótun-
um og uppreisnargjarnir. Farþeg-
arnir í farþegalestinni hinum meg-
in söfnuðust í gluggana til að glápa.
Stúlkurnar brostu og nokkrir karl-
mannanna mynduðu V með fingr-
unum. Fangarnir blístruðu og gól-
uðu og endurguldu merkið. Klement
tók að hrópa á hermennina sína og
þeir smöluðu föngunum í flýti hin-
um megin við lestina.
Þar létu þeir buxurnar síga nið-
ur um sig og settust á hækjur sínar
með nakta, hvíta afturendana á
móti gluggum farþegalestarinnar.
Fincham settist við hliðina á
Ryan.
— Ryan, sagði hann lágt. — Mér
er ekki fremur um yður gefið en
yður um mig, en ef við eigum að
sleppa úr þessu, verðum við að
vinna saman.
Ryan svaraði ekki.
— Ég var að horfa á læsingarn-
ar á dyrunum. Með smá pjátur-
snifsi úr niðursuðudós getum við
eyðilagt þær. Þegar orðið er dimmt,
getum við slegið varðmennina nið-
ur og stungið af. Það er meira að
segja mjög auðvelt.
— Og hvernig fer þá um hina,
sem eru í lestinni?
— Þeir eru engin börn, sagði
Fincham. — Þeir hafa sjálfsagt sín-
ar fyrirætlanir á prjónunum.
— Og hvernig fer þá með hót-
un Klements? Hann ætlaði að skjóta
tíu fyrir hvern einn, sem reynir að
stinga af.
— Tómur gorgeir.
— Haldið kjafti og hlustið frek-
ar á það sem ég hef að segja,
sagði Ryan.
— Jæja, nú fer ég að kannast
við yður, sagði Fincham.
— Ef við stingum af, þá stinga
allir af.
—■ Allir? Hvernig í andskotanum
ætlið þér að fara að því?
— Taka alla lestina.
— Taka lestina?
— Ekki vænti ég að þér séuð með
spil á yður? spurði Ryan.
Fincham starði á hann.
— Spil? sagði hann vantrúaður.
— Liðþjálfinn er eitthvað tortrygg-
inn á svipinn, sagði Ryan. — Hann
fer sjálfsagt að velta því fyrir sér,
hvað við séum að ráðslaga um.
— Aha, til þess að vekja ekki at-
hygli hans. Jú, reyndar er ég með
spil.
— Þá skulum við spila.
Fincham gróf niður í dótið sitt og
kom með spil. Spilin voru slitin,
brotin og máð. Þeir settust klofvega
yfir bekkinn, hvor á móti öðrum.
Fincham stokkaði og gaf.
— Með nokkurri heppni ættum
við að geta það. Ég opna með
hundrað.
— Pundum eða dollurum? spurði
Fincham. Svo lækkaði hann rödd-
ina. — Jæja Ryan, hvernig er áætl-
unin? Hvað kemur yður til að halda
að við getum þetta?
Þeir lögðu undir, keyptu spil, töp-
uðu, unnu, stokkuðu upp á nýtt og
gáfu, meðan Ryan skýrði fyrir þeim
áætlunina, sem hann hafði gert
meðan hann virtist sofa á bekkn-
um.
— Við byrjum á varðmönnunum
okkar tveimur, og færum okkur síð-
an aftureftir, sagði Ryan. — Við
klæðum okkur í einkennisbúninga
þeirra og svo tökum við Klement
um leið og tækifæri gefst.
— En ef spikhlunkurinn hefur nú
vagn fullan af hermönnum til eig-
in þarfa?
— Það hefur hann ekki. Ég gekk
úr skugga um það. Klement hefur
hreiðrað notalega um sig í sínum
vagni. Unglingurinn hlýtur að vera
loftskeytamaður. Það er útvarps-
tæki í herberginu. Og svo eru tveir
hermenn með vélbyssur. Ekkert
annað.
— Það fór ekki mikið framhjá
yður.
— Við verðum að taka Klement
og loftskeytamanninn ósærða. Við
verðum að vita, hvernig hann gef-
ur starfsliði lestarinnar fyrirmæli,
ef eitthvað kemur fyrir, áður en
við höfum náð öllu á okkar vald.
Og við verðum að vita, hvernig
áætlunin lítur út og hvað nauðsyn-
legt er að gera þegar lestin nem-
ur staðar. Hvort Klement skilur eft-
ir reglubundnar skýrslur um flutn-
inginn eða fær fyrirmæli gegnum
útvarpið, og þá verðum við að vita
hverjum hann gefur skýrslur og
frá hverjum hann fær fyrirmæli. Við
verðum að vita hvenær skipt verð-
ur um varðmenn. Allt þetta verðum
við að hafa gert áður en við hefj-
umst handa. Þegar við erum byrj-
aðir, er það of seint. Við verðum
að halda áfram, þangað til við
höfum náð allri lestinni. Ef skipt
verður um vakt áður en við höfum
lokið okkur af, er búið spil.
Lestin var lögð af stað á ný og
vagninn rykktist til, þegar skipt var
um spor utan við stöðina.
— Kannske Klement hafi aukalið
í sérstökum vagni, sagði Fincham.
TJÖLD, hvít og mislit, margar
stærðir og margar gerðir.
SÓLSKÝU
SVEFNPOKAR
VINDSÆNGUR margar gerðir.
BAKPOKAR
Picnic TÖSKUR með mataríiátum
GASSUÐUTÆKI margs konar.
POTTASETT og KATLAR
FERÐAPRÍMUSAR
SPRITTTÖFLUR
SÓLSTÓLAR margar gerðir.
FERÐATÖSKUR alls konar.
TJALDLUKTIR
TJALDSÚLUR úr stáli.
TJALDHÆLAR krómaðir.
TJALDSTÓLAR og BORÐ
TJALDFATASNAGAR
Aðeins úrvals vörur.
GEYSIR
Vesturgötu 1.