Vikan - 08.07.1965, Síða 43

Bílaprófun vikunnar
100 kílómetrana á minna en 16
lítrum.
Fjöðrunin er ágæt; þessi
Rambler er á erfiðis (heavy
duty) fjöðrum eins og aðrir þeir
Ramblerar, sem hingað koma,
með sinn gorminn fyrir hvert
hjól. Með réttum loftþrýstingi í
dekkjunum tekur maður hvorki
eftir því, að fjöðrunin sé of
Eftir nokkurra klukkustunda æfingu
hafið þér algjörlega losað yður við ókunn-
ugleikann og þér látið yður ekki detta
í hug að handskrifa.
Til daglegra hréfaskrifta, til þess að
fylla út skýrslur og skjöl. Fyrir skólann
og heimavinnu henntar vélin notum aUr-
ar fjöiskyldunnar.
Öll orð á sínum stað, sérhver blaðsíða
hrein og fögur og mörg skýr afrit.
HAFIÐ
ÞÉR PRÓFAÐ
AÐ VÉLRITA
Á OLIVETTI
LETTERA
32?
olivetti
mjúk eða of hörð, svo hún hlýt-
ur að vera alveg mátuleg. En
það er mikið atriði, að hafa
réttan loftþrýsting i dekkjunum.
Fyrst var af misgáningi alltof
hart i þeim, þvi mörgum hættir
alltaf tii að harðpumpa lijólin
undir stórum og þungum bílum,
og rekur i rogastans, þegar
hampað er framan í þá öllum
þessum pésum frá umboðinu,
þar sem stendur að aðeins eigi
að vera 24 pund í hverju hjóli.
Svo hrista menn bara liausana
og setja allt upp undir 40 í dekk
og þar með er sá hyrndi laus.
Bíllinn verður ómögulegur í
stýri og slingrar til og frá á veg-
inum og verður stórhættulegur
á beygjum. En þegar þrýsting-
urinn er réttur af, fer allt i iið-
inn um leið; billinn verður
stöðugur i stýri og stöðugur á
vegi og stöðugur í beygjum.
Munurinn er alveg ótrúlegur.
Og meðan við erum að tala um
stýri: Fyrir alla muni, væntan-
legir kaupendur, látið ykkur
ekki muna um að taka hann
með „power“ stýri. Það er að
visu allt í lagi með venjulegt
stýri, en hitt er betra, og þið
ætlið að kaupa gó&eui bil, er það
ekki?
Bremsurnar eru stórkostlegar.
Mér datt fyrst i hug, þegar mér
varð á að koma við þær, að ég
hefði (óvart að sjálfsögðu) ekið
á 50 sentimetra þykkan járnbent-
an steinvegg úr loftasteypu með
öllum hugsanlegum steypubæti-
efnum. Að framan eru diskar en
að aftan borðabremsur með stór-
um skálum, og allt er þetta „pow-
er“. Einn kosturinn er sá, að
þær eru algerlega sjálfstillandi.
Svo er náttúrlega þetta tvöfalda
bremsukerfi Ramblersins, sem
gerir næstum ómögulegt að
missa bremsurnar af meira en
tveimur lijólum í einu. Slíkan
útbúnað væri nær að lögskipa
almennt heldur en blessaðar
aurhlífarnar (drullusokkana)
sem gera litið annað en að auka
grjótkast í akstursstefnu bílsins.
Bremsur Ramblersins eru hreint
til fyrirmyndar, þegar maður
hefur vanið sig á að vera nægi-
iega léttstígur — og það kemur
fljótlega.
Handbremsa er engin á bíln-
um, en hennar í stað er „stigið-
á“ stöðubremsu (step-on parking
brake), sem mér finnst hálfgert
ómark. Ef þú ert til dæmis að
koma upp Ingólfsstræti og þarft
að stansa við Bankastrætisljós-
in, ber þér samkvæmt viður-
kenndum ökuaðferðum að halda
bílnum á handbremsunni til að
forðast að hann renni vitundar-
ögn aftur á bak, og það er ofur
einfalt mál að grípa í venjulega
handbremsu og halda við, án
þess að þurfa nokkurn tima að
taka úr gir. Þú getur sem sagt
staðið rólegur á kúplingunni og
verið tilbúinn að taka af stað
hvenær sem er, og enginn góð-
ur ökumaður tefur umferðina
að nauðsynjalausu. En með
„stígið-á“ stöðubremsu þarftu að
taka úr gir, sleppa kúplingunni,
stíga á stöðubremsuna stiga á
kúplinguna, setja i gír, og svo
geturðu ekki smáhaldið við um
leið og þú ferð af stað, heldur
verður að sleppa allt i einu.
Þetta er svo sem allt í lagi, og
skiptir engu máli fyrir sjálf-
skiptingu, en ég er á þvi, að
þetta sé verra fyrirkomulag en
gamla fyrirkomulagið.
Að innan er billinn iburðar-
mikill og virðulegur á sportleg-
an hátt. Mælaborðið er matt og
klætt í sama lit og annar innan-
búnaður bílsins. Mælarnir liggja
vel við í tveimur hringlaga skíf-
um, en þar vantar smurmæli og
ampermæli, bara ljós í staðinn.
Fyrir miðju er blikkljós, sem
kviknar ef stöðubremsan er á,
og annað, sem blikkar ef sætis-
belti eru i bílnum, en gleymzt
hefur að nota þau. Þurrkurnar
VIKAN 27. tbl. 43