Vikan - 22.07.1965, Blaðsíða 41

skurðlæknir. Ég vildi óska að við
hefðum minna af blóðkreppusótt
hér á skipinu og meira af botn-
langaköstum.
Pat hló: — Kannske langar þig
til að skera af mér handlegginn,
bara til að finna, hvernig það er,
sagði hún.
— Hvað er áð handleggnum á
þér?
— Ekkert. Ég hef fengið
skrámu, og mig verkjar svolítið
í hana.
Doktor Maverick leit á hand-
legginn á Pat og svo framan í
hana. — Þetta er ekki rispa,
þetta er bit, sagði hann.
■— Já, það er það víst, en ég
veit ekki, hvernig ég fékk það.
Ef ég hef fengið það, þegar ég
slóst við ungfrú Halden, býst ég
og hún hafði séð rétt sem snöggv-
ast á skurðstofunni í Sebang, fyr-
ir uppskurðinn.
— Við skulum hreinsa það til
að vera örugg, sagði hann og tók
handlegg hennar milli fingra sér.
Henni fannst gott að finna hönd
hans á hörundi sínu. Hana hafði
lengi hungrað í vingjarnlega
snertingu. — Mér líkar vel við
þig, læknir, sagði hún. Hún sá
aðeins rauða hárið og freknurnar
og bert bakið, þegar hann hall-
aði sér yfir handlegg hennar.
Hann leit ekki upp en svar-
aði: — Mér iíkar líka vel við þig,
Pat. Betur en þig grunar.
Hann hélt áfram að hreinsa
sár hennar, og hún fann snögg-
an sting, þegar hann lagaði brún-
inu aftur og lagði fæturnar upp
á fótagaflinn,
— Komdu hérna aðeins, Pat,
sagði hann. — Ég þarf að tala
við þig.
Hún fór til hans og hann dró
hana til sín, þar til hún sat á
brúninni á mjóu rúminu.
-—- Hversvegna erum við ekki
á bílnum saman? spurði hann.
•—■ Já, hversvegna ekki? spurði
hún.
— Hlustaðu nú á mig, Pat,
sagði hann og tók um hönd henn-
ar og lagði hana blíðlega á hjarta-
stað, svo hún fann hjartað slá
undir holum lófa sínum. — Hlust-
aðu nú á Pat — ef ég færi nú af
þessu skipi í Manila — og aftur
heim til Bandaríkjanna — og
reyndi að byrja upp á nýtt •—
brigður svefn lífsnauðsynlegur.
Aðeins hinn djúpi svefn getur
haldið ósjálfráða taugakerfinu
heilbrigðu og hjálpað því til að
endurnærast, en á heilbrigði
þess og vakanna byggist að miklu
leyti hið innra jafnvægi, sem
jafnframt er hornsteinn heils-
unnar. Hófleg áreynsla í fersku
lofti getur aukið þrek, flýtir
fyrir hvíld, veldur eðlilegri
vöðvaþreytu, sem verkar sem
svefnvaldur og stuðlar að því,
að taugakerfið nái hvíld og end-
urnæringu við svefninn.
Nú á dögum er það orðinn dag-
legur viðburður, að fólk hringi
í lækna og biðji um svefntöflur,
það eigi erfitt með svefn. Hér
áður fyrr var þetta þveröfugt,
hIIIIlite
BIFREIÐAEIGENDUR , .
.............■———— ALLT I BENZIN- OG DIESEL VELAR
BIFREIÐAVERKSTÆÐ/
STIMPLAR, SÚFAR OG HRINGIR
AUTOLITE
KERTI, KERTAÞRÆÐIR, O.FL.
VÉLAPAKKNINGAR
ENDURBYGGJUM BENZfN- OG DIESELVÉLAR
RENNUM SVEIFARÁSA
BORUM VELABLOKKIR
PLÖNUM HEDD- OG VÉLABLOKKIR
RENNUM VENTLA OG VENTILSÆTI
ÚRVAL AF BlFVÉLAVARAHLUTUM f VERZLUN VORRI
SENDUM I PÖSTKRÖFU
-TRÁNCO
VENTLAR OG STÝRINGAR
Þ. JÓNSSON & CO
BRAUTARHOLTI 6 - SIMAR 15362 & 19215 - REYKJAVIK
við að það sé allt í lagi, og ég
þurfi ekki að ónáða þig neitt
með því, en ef það er eftir kúlí-
ann, sem beit mig þegar ég hellti
joði í sár hans, er ég svolítið
hrædd við það.
Doktor Maverick hallaði sér
aftur á bak og rak upp hrossa-
hlátur. Pat starði á hann andar-
tak hálfóánægð, en þótti þó hálft
í hvoru gaman að þessu, og að
lokum byrjaði hún að hlæja líka.
— Ég er víst óttalegur kjáni,
þegar allt kemur til alls, sagði
hún góðlátlega. Læknirinn opn-
aði skápinn sinn og dró fram lít-
inn bakka með gasbindi og sótt-
hreinsandi efnum. Þótt sár henn-
ar væri lítið, sá Pat sama
ákveðna svipinn á andlit hans,
ir þess. —- Var þetta sárt? spurði
hann.
— Ekki mjög. Það er allt í
lagi með mig! Haltu bara áfram.
Hann lauk við verk sitt, setti
plástur yfir sárið og hélt andar-
tak í hönd hennar.
— Heldurðu, að viskí myndi
gera þér gott? spurði hann.
— Nei, þakka þér fyrir. Ég er
á bílnum.
Hann leit snöggt og rannsak-
andi á hana. Hún vissi ekki hvort
hann var að dylja bros, þegar
hann gekk að lyfjaskápnum og
gekk frá bakkanum.
— Ég er líka á bílnum, sagði
hann um leið og hann sneri við.
Já, nú sá hún, að hann brosti,
þegar hann teygði úr sér í rúm-
viltu þá fylgja mér eftir?
— Já, svaraði Pat.
Framundan henni var himna-
ríki, fullt af vöfflum á sunnudög-
um og gluggatjöldum úr fínu
efni.
Endir.
Spennan truflar innra
jafnvægi
Framliald af bls. 27.
— Já, þá langbeztu. Meðan við
sofum, nýtur líkaminn fyllstrar
hvíldar, byggir upp slit sitt eftir
störf dagsins og reynir að svara
þeim kröfum, sem gerðar eru til
hans í hvívetna. Svo að þetta
megi verða, er djúpur og heil-
þá gátu menn fleygt sér niður
hvar sem var og sofnað, enda var
þá ekki eins miklum áhyggjum
fyrir að fara. Bjartur í Sumar-
húsum er gott dæmi um þetta,
hann gat hent sér upp á sátu
og sofið með háum hrotum í
fjórar mínútur. Hann þurfti ekki
á neinum svefntöflum að halda.
— Einhvers staðar hér fram
ar minntist þú á skólana. Hvern-
ig standa þeir sig í þessum mál-
um?
— Það er ekki nóg að
hafa leikfimitíma tvisvar í
viku. Það ætti að láta nem-
endurna hlaupa annan hvern
VIKAN 29. tbl. ^