Vikan - 22.07.1965, Blaðsíða 50

SunfftesK
APPELSÍN
SÍTRÖN
L I M E
Svalandi - ómissandi
á hverju heimili
Sufifresk
VerSur þú niðri í sal, Lissa?
— Það heyrir leiknum til, er það
ekki? Hún stakk hönd sinni undir
handlegg hans — En þú hefur enn
ekki gefið mér neitt svar varðandi
húsið.
— Getum við ekki talað um
þetta seinna? Við getum farið út
og borðað samon milli sýninga.
— Já, bara við tvö ein, sagði
Lissa hæðnislega. — Bara við tvö
ein og afgangurinn af hópnum.
Frammi á ganginum stóð Baker
og hallaði sér með þvermóðskuleg-
um svip upp að veggnum. Hann
rétti sódavatnsflösku í átt til Andy.
— Gerðu svo vel, hérna er bólu-
vatnið. Ég held, að allt gosið sé
farið úr því núna, en varðhundur-
inn þarna vildi ekki hleypa mér
inn.
— Þér sögðuð, að þér vilduð fá
yður einn með frú Paxton, sagði
Hub.
— Þú verður að fyrirgefa, Baker,
ég var alveg búinn að gleyma
þessu, sagði Andy og klappaði hon-
um á öxlina — Viltu fylgja Lissu
að borðinu hennar og setjast hjá
henni? Mig langar að vita, hvernig
heyrist til mín fram í sal. Þið tvö
eruð þau einu, sem ég get treyst
til að gagnrýna mig ærlega.
Baker hafði gleymt móðgun
sinni: — Með mestu ánægju, kæri
vinur, sagði hann.
Á sviðinu fyrir ofan þau var
hljómsveitin byrjuð að leika ein-
kennislag hans. Andy stökk upp
stigann og árnaðaróskir hinna
skullu á hælum hans.
Sýningin heppnaðist mjög vel.
Þessir einstöku dauðu punktar, sem
aldrei er hægt að losna við, þeg-
ar maður kemur í fyrsta skipti fram
á nýjum stað, hurfu að mestu leyti
vegna persónuþokka Andys. Fólk-
ið hló að bröndurum hans og þakk-
aði bæði söng hans og einföld dans-
spor með lófataki. Hann varð að
syngia mörg aukalög. Hann losnaði
ekki fyrr en hann afsakaði sig með
því, að hann og Lissa neyddust til
að fara heim og leysa barnapíuna
af. Þegar hér var komið sögu, hafði
Charlie Marble fyrir löngu hringt
til Las Vegas og sagt framkvæmda-
stióra næturklúbbsins, sem Andy
átti að koma fram í að þessari
viku lokinni að hann þyrti ekki að
hafa neinar áhyggjur. Andy Paxton
hafði enn einu sinni bætt stórsigri
við þá, sem fyrir voru.
Það var jafn erfitt að losna und-
an þeim, sem á eftir þurftu að heilsa
Andy í búningsherbergi hans og
óska honum til hamingiu. En í skjóli
hins limasvera Hubs, heppnaðist
honum að iokum að smeygja sér
út um starfsfólksdyrnar. Lissa og
Baker biðu eftir honum í bílnum.
Hub settist við stýrið. — Hvert
ökum við þá, herra Paxton?
— Það eru röskir tveir tímar
þangað til ég á að koma fram aft-
ur, sagði Andy, eftir að hafa litið
á úrið sitt. — Langar eitthvert ykk-
ar í eitthvað að éta?
— Ég veit um lítinn, mexikansk-
an veitingastað, þar sem maturinn
er ekki sem verstur, sagði Baker. —
Allt, sem þar fæst að éta, heldur
magasárinu örugglega við.
Þegar þau óku frá El Dorado,
sagði Lissa: — Mig langar að
skreppa fyrst heim á hótelið. Svo
ég geti litið aðeins á Andy litla.
— Ef eitthvað væri að, myndi
Doreen hringja, sagði Andy.
— Mig langar nú samt að sjá
hann, sagði Lissa og það voru þrá-
kelknisdrættir um munn hennar.
— Ég gæti vel hugsað mér að
komast að því, hvernig Doreen lið-
ur, sagði Baker. — Varstu með nokk-
ur skilaboð frá henni, Lissa?
— Nei, svaraði Lissa stuttaralega.
Andy vissi að hún var ánægð með
Doreen sem barnfóstru, en kærði
sig ekki um að hún hitti Baker oft.
Hub ók upp að hótel Casa Blanca,
þar sem Paxtonf jölskydan hafði
íbúð á annarri hæð. Andy og Baker
stigu út úr vagninum og Baker hélt
dyrunum opnum fyrir Lissu. — Ég
ætla að skreppa með þér og líta
á strákinn, sagði Andy.
— Nei, gerðu það ekki, sagði
Lissa. — Hann sefur áreiðanlega,
og það væri synd að vekja hann.
Ég verð komin aftur eftir andar-
tak.
Hún flýtti sér inn í hótelið. Allar
hreyfingar hennar voru fjandsam-
legar, og eitt andartak langaði
Andy til að fara á eftir henni, hvað
sem hún segir, en honum fannst
kjánalegt að stofna til rifrildis út
af slíku smáatriði, sérstaklega þeg-
ar hinir voru viðstaddir. Hann hafði
oft og einatt ákveðið að koma af
einurð fram við Lissu, en hann
hafði sjaldan fengið tækifæri til
þess. Hjónaband þeirra var ekki
skreytt með raunverulegum árekstr-
um og rifrildi, sem hann hefði ef til
vill unnið, heldur af mörgum síend-
urteknum smámunum, þar sem hann
varð óhjákvæmilega sá sem lét í
minni pokann — einfaldlega vegna
þess að honum fannst þettá ekki
vera nógu mikils virði til að rífast
yfir því.
Allt í einu glumdi við óp. Sker-
andi hvellt vein konu, sem gripin
er af skelfinu. Hub var kominn út
úr bílnum og til þeirra sem stóðu
úti á götunni, áður en bergmálið
var dáið út í kvöldkyrðinni.
— Hvaðan kom það? Sáuð þið
nokkuð?
Lamandi grunur fór um Andy.
Hann leit upp og kom auga á
Lissu, sem stóð í glugganum á dag-
stofu þeirra með eitthvað hvítt (
annarri hendinni, og hún hamraði
með krepptum hnefum á rúðuna,
þangað til hún brotnaði. Þá æpti
hún aftur og sagði eitthvað, sem
alls ekki skildist. Allt í einu riðaði
hún fram og aftur og féll svo aftur
yfir sig. Þetta hvíta, sem hún hafði
verið með í hendinni — samanbrot-
inn pappírsmiði — fauk úr glugga-
kistunni út í loftið og flögraði hægt
niður á götuna.
Framhald í næsta blaði.
LILJU BINDI
ERU BETRI
Fást í næstu búð
5Q VIKAN 29. tbl.