Vikan - 02.09.1965, Blaðsíða 21

ÞAÐ veldur okkur íslending-
ingum oft reiði og gremju,
hvað grannþjóðir okkar
vita lítið um land okkar
og þjóð. Við erum oft
spurðir að þvi erlendis, hvort
við höfum eigin gjaldmiðil,
hvaða tungu við tölum, og eitt
sinn hitti ég sænskan mann,
sem stóð á því fastar en á fót-
unum, að öll hús á íslandi væru
hituð upp frá Heklu. Það er ekki
nema von, að manni sárni slik
fáfræði: En erum við íslending-
ar nokkuð betri, þegar um önnur
lönd er að ræða? Erum við ekki
ósköp fáfróðir um háttu og siðu
næstu nágranna okkar. Að
minnsta kosti segir Eyvör Pat-
ursson, að almenningur i Fær-
eyjum viti miklu meira um okk-
ur en við um Færeyinga. Ey-
vör er sextán ára gömul, færeysk
stúlka. Hún stundar nám við
gagnfræðaskóla i Þórshöfn og
var hér á ferðinni á dögunum
ásamt færeyskum ungmennum.
Við röbbuðum saman um daginn
og veginn og þó aðallega um
unga fólkið i Færeyjum, sem
hún segir, að sé á ýmsan hátt
ólíkt íslenzkum jafnöldrum sin-
um.
— Að hvaða leyti erum við
öðruvisi en þið? Er það fram-
koman eða kannske klæðaburð-
urinn?
— Ég held að það sé aðallega
klæðaburðurinn. Það er meiri
ið um útlitið og stelpur hér, svo
þora þær ekki að klæða sig alveg
eftir tizkunni en vilja heldur
vera látlausar.
— Á ég að trúa því, að bitla-
tizkan hafi alls ekki borizt til
ykkar?
— Við dönsum eftir hitlalög-
um, en krakarnir lieima gera
mjög litið í þvi að herma eftir
frægum söngvurum og leikurum
í klæðaburði. Ég held að þeir
þori það jafnvel ekki. Það vilja
allir vera eins, og það er eins
og enginn hafi kjark i sér til
að breyta út af venjunni. Það er
lika svo mikill kjaftagangur
heima, ef einhver strákur lætur
vaxa á sér skegg, er ekki talað
um annað i langan tima á eftir
og ef einhver stelpa lætur sjá
sig í kápu, sem er saumuð eftir
nýjustu Parisartízku, þá er star-
að og glápt á hana, hvar sem
hún kemur, svo að hún verður
dauðfeimin og hengir oftast káp-
una inn í skáp, þegar hún kem-
ur heim og þorir ekki fyrir sitt
litla lif að fara í hana aftur.
— Segðu mér dálítið frá þvi,
hvernig ungir Færeyingar
skemmta sér.
— Ég hugsa, að skemmtana-
lifið sé að mörgu leyti líkt og
hér. Við förum mikið i bió og
oft á böll, það eru tvö danshús
i Þórshöfn, þar er ýmist dans-
að tvist, shake og þessir ný-
tízku dansar og svo líka þjóð-
ÞAÐ ER
MEIRI STÆLL
A YKKUR-SEGIR
EYVOR PATURSSON
FÆREYSK STÚLKA
Á FERf> Á (SLANDI
Viðtal: Guörún Egilson
stæll yfir ungu fólki hér heldur
en heima. íslenzkar stúlkur eru
til dæmis miklu meira málaðar
heldur en þær færeyslcu og yfir-
leitt fínni i tauinu. Svo eru það
strákarnir. Það eru kannski
tveir eða þrir með bitlahár í
Þórshöfn, en mér finnst þriðji
hver strákur, sem ég sé hérna
vera með hárið ofan í augu.
— Ertu kannske á móti því,
að stelpur séu pjattaðar?
— Nei, nei, stelpur í Færeyj-
um eru lika pjattaðar, en þær
hugsa áreiðanlega ekki eins mik-
dansarnir okkar — ég held að
mér sé óhætt að segja að hvert
einasta mannsbarn í Færeyjum
geti dansað þjóðdansana. Við þá
eru sungin kvæði, sem oft eru
söguleg, en það er ekki eins al-
gengt, að unga fólkið kunni þau,
en eldri kynslóðin kann kynstur
af gömlum danskvæðum.
— Er mikið um það, að krakk-
ar pari sig saman á unga aldri?
— Ekki svo mjög. Við skemmt-
um okkur mest í hópum, förum
mörg út saman og höldum oft
fjölmenn partý.
— Drekka færeyskir ungiíng-
ar mikið?
— Já, það er nokkuð mikill
drykkjuskapur hjá ungum sem
gömlum. í Færeyjum eru aðeins
seld létt vin, en sterk vin getur
hver maður fengið á svörtum
markaði og það er mjög algengt,
að fólk srnygli inn i landið. Ég
er viss um að drykkjuskapur
mundi minnka, ef innílutning-
ur á víni yrði gefinn frjáls. Ég
held, að unglingar i Færeyjum
séu nokkuð óreglusamir miðað
við aðra: það er að visu hind-
indisfélög lijá okkur, en þeim
hefur orðið litið ágengt í baráttu
sinni.
— Hvernig eru skólamálin hjá
ykkur?
— Við erum i barnaskóla frá
7—14 ára. Þar lærum við alls
konar námsgreinar, þar á meðal
tvö erlend tungumál, og fær-
eysku og dönsku. Eftir barna-
skólann tekur við gagnfræða-
skóli, þar sem eru þrir bekkir.
Þá kemur menntaskólinn sem er
tveir bekkir. Gagnfræðaskólinn
og menntaskólinn eru til húsa
í sömu byggingu. Yfirleitt þarf
maður að klára alla bekki gagn-
fræðaskólans til þess að komast
upp i menntaskólann, en samt
er liægt að taka inntökuprófið
þegar eftir tvo vetur. Mennta-
skólinn skiptist i mála- og stærð-
fræðideild og ég býst við að
námsgreinar séu svipaðar og þið
lærið hér. Það er svipað tölu-
hlutfall milli pilta og stúlkna,
sem útskrifast hjá okkur.
— Ekki fara allir unglingar í
menntaskólann ?
— Nei, nei. Hlutfallslega eru
þeir mjög fáir, sem fara mennta-
veginn. Sumir taka bara barna-
skólann og aðrir ljúka gagn-
fræðaprófi. Við höfum líka alls
konar sérskóla, svo sem kennara-
skóla, iðnskóla, hjúkrunar-
kvennaskóla og verzlunarskóla.
Annars er nokkur hörgull á skól-
um hjá okkur: Við höfum til
dæmis engan liúsmæðraskóla,
svo ef konur vilja verða myndar-
legar húsmæður, verða þær að
fullnuma sig i öðrum löndum,
svo höfum við þvi miður enga
háskóla, svo að það er sama
sagan hjá stúdentum, reyndar
hefur núna verið sett á stofn
háskóladeild i færeysku hjá okk-
ur. Eins og ég sagði áðan eru
stúdentar hjá okkur tiltölulega
fáir, en flestir þeirra leggja stund
á framhaldsnám í einhverri
grein, þess vegna er auðvitað
mjög slæmt að hafa engan há-
skóla.
— Er ekki mikill hluti ungra
stráka, sem fer á sjóinn, strax
að loknum barnaskóla.
— Jú, en tala þeirra fer stöð-
ugt minnkandi. Áður fyrr sóttu
allir karlmenn sjóinn, en núna
vilja strákarnir oft gera eitthvað
annað.
Framhald á bls. 34.
VIKAN 35. tbl. 21