Vikan - 02.09.1965, Blaðsíða 43

RENAULT rennur út
R-t
Verð kr. 156 þús.
Skemmtileg 5-manna bifreiS, fyrir yður og fjölskylduna.
4-dyra bifreið með barna-öryggislæsingu á afturhurðum.
Verð kr. 144 þús.
Bíllinn sem franski herinn notar sem torfærubifreið.
Hentar íslenzkum staðháttum sérstaklega vel.
Spyrjið þá er reynt hafa og þér munuð sannfærast um
kosti RENAULT-4.
COLUMBUS H.F.
KOMIÐ, HRINGIÐ EÐA
SKRIFIÐ OG FAIÐ
MYNDA- OG VERÐLISTA. brautarholti 20. - símar 22116 - 22118.
Pennavinir
Svo eru hér þrjú bréf með ósk-
um um pennavini.
Hólmfríður Stella Sigurbergs-
dóttir Skíðsholtum, Hraunhrepp
í Mýrasýslu óskar eftir bréfavið-
skiptum við pilta á aldrinum
16—20 ára.
Annie Steingrímsdóttir Krossa-
mýrarvegi 6, Reykjavík óskar
eftir að komast í bréfasamband
við pilta eða stúlkur á aldrinum
15—16 ára.
Og svo langar japanska stúlku,
15 ára, að komast í bréfasamband
við 15—16 ára íslenzka stúlka.
Hún skrifar á ensku.
Heimilisfang hennar er:
Miss. Keiko Kimura,
18—14 Asahi,
Anjo City,
Aichi,
JAPAN.
Vögguvísa fyrir
morðingjann
Framhald af bls. 24.
Auðmýkingin, sem hann fann til,
þegar hann gekk eftir ganginum
aS sínu eigin herbe'rgi, vannst á
vissan hátt upp, vegna annarrar
vitneskju. Vegna þess, hve vel gekk,
var Hub ekki aðeins orðinn djarfur,
heldur fífldjarfur. Hann hafði nú
hlaupið illa á sig, og þegar hann
hafði, að því er hann áleit, sloppið
vel frú því, myndi hann gera fleiri
glappaskot . . .
Andy staðnæmdist andartak fyrir
framan herbergisdyr sínar til að
þera viss um, að andlitssvipur hans
túlkaði hina réttu blöndu af reiði
og óframfærni. Hub sat í þægileg-
um stellingum, I stól úti við glugg-
ann og hafði fæturnar á skammeli.
Hann gerði sig ekki líklegan til að
rísa á fætur. — Jæja, er allt komið
í lag? spurði hann.
— Ég býst við því. Þér vitið
hvernig konur eru.
— O, já, það er ekkert við því
að segja þótt konan yðar þjóti
svona upp, jafnvel þótt þetta væri
aðeins draumur.
— Þegar konan mín hefur róazt,
mun hún áreiðanlega sjá, hve
hlægileg þessi ásökun hennar var.
En sennilega er heppilegast, að þér
forðizt að vera á leið hennar næstu
daga.
— Sem yður þóknast, herra Pax-
ton. Hub lyfti annarri augnabrún
í spurn. — Þýðir þetta, að ég sé
ennþá starfsmaður yðar?
— Já, ég hef meiri þörf fyrir
yður en nokkru sinni áður, nú þeg-
ar Baker er horfinn, sagði Andy. —
Þar að auki hef ég mikilsvert mál-
efni að ræða við yður. Ég hef að
lokum frétt frá barnsræningjunum.
— Einmitt það? Veit lögreglan
um það?
— Nei, ég hef engum sagt það
nema yður. Ég býst vð að þér getið
gefið mér góð ráð.
— Ég verð að fá að sjá bréfið
fyrst.
— Það er ekki bréf, sagði Andy.
Með sjálfum sér dáðist hann að
snilli Hubs og leikarahæfileikum að
láta þegar í það skína, að skila-
boðin hlytu að vera bréfleg. — Fyrst
var hringt í mig, og svo barst mér
í hendur spóla með segulbandi.
— Segulband? Það var nýstár-
legt. Og hvað segja þeir á band-
inu?
Andy stóðst ekki freistinguna að
vera jafn djarfur í leik og Hub. —
Ég skal lofa yður að heyra, sagði
hann og tók spóluna upp úr vas-
anum og setti hana á segulbands-
tækið. — Kannske heyrið þér eitt-
hvað, sem hefur farið framhjá mér.
Hann þrýsti á hnappinn, en honum
til undrunar og skelfingar var það
ekki rödd barnsræningjans, sem
kom út úr hátalaranum, heldur hans
eigin. — Þetta er Andy Paxton . . . I
í hugsunarleysi hafði hann látið
báðar spólurnar í sama vasann, og
nú tekið þá röngu. Hann var að
hlusta á upphafið á sinni eigin á-
kæru á hendur Hub.
Með eldingarhraða stöðvaði hann
tækið. Hub leit spyrjandi á hann
og Andy greisti fram sauðslegt bros.
— Þetta var gömul æfingaspóla,
sagði hann. — Ég hef tekið hana í
misgripum. Hann þreif spóluna af
og kastaði henni kæruleysislega í
pappírskörfuna. — Hér er sú rétta . .
Meðan hann spilaði hana, sat
Hub með pírð augu, án þess að
segja nokkuð, eins og hann ein-
beitti sér að því að hlusta. Meðan
Andy renndi bandinu til baka, sagði
hann hugsi. — Það verður ekki ann-
að sagt, en þeir hafi skipulagt þetta
vel. Það er ekki nokkursstaðar veik-
ur punktur.
— Hvað á ég að gera?
— Ekkert annað en fara eftir fyr-
irmælunum. Barnsræningjarnir geta
fylgzt með yður, frá því að þér
akið inn í garðinn, og ef til vill jafn-
vel fyrr. Ef þeir sjá yður breyta
eitthvað út af reglunum, taka þeir
þegar í stað saman föggur sínar
og hverfa. Það var einmitt þetta
svar, sem Andy hafði átt von á.
Hub hafði aðeins áhuga fyrir því,
að hann sannfærðist um, hve hjálp-
arvana hann væri. Hann hristi höf-
uðið með uppgjafarsvip:
— Já það er víst enginn vafi á
þvl, að þeir hafa yfirhöndina. Ég
get víst ekkert annað gert en bíða
eftir því að það komi miðvikudagur.
— Ég myndi ráða yður til þess.
Hub reis á fætur. — Þér megið
nefnilega vera viss um, að það
verður haft auga með yður. En það
er mögulegt, að ekki sé haft auga
með mér. Ég skal svipast svolítið
um í kvöld, ef þér hafið ekkert
handa mér að gera. Ef til vill kemst
ég á eitthvert spor.
Andy fylgdi honum til dyra og
sagði með ósvikinni sannfæringu:
— Ég mun aldrei gleyma þætti yðar
í þessu máli, Hub. Svo stóð hann
kyrr í dyrunum og horfði á eftir
háa, vöðvamikla manninum, sem
gekk út eftir ganginum.
Andy vissi fullvel hvert „leit"
Hubs myndi leiða hann, — beint að
felustaðnum, þar sem hann gat sagt
hjálparmönnum sínum, að nú væri
fiskurinn þeirra orðinn fastur á
króknum.
Hann tók segulbandsspóluna upp
úr pappírskörfunni og þrýsti hana
f hendi sér eins og vopn. Leiknum
VIKAN 35. tbl.