Vikan - 02.09.1965, Blaðsíða 34

Ef þér viljið veita
ySur og gestum yðar
úrvals máltíðir,
fullkomna þjónustu
og hlýlegt umhverfi
þá veljið þér
örugglega NAUSTIÐ
hann. Það var erfitt að taka ókvörð-
un um þetta. Hún velti því fyrir
sér ! tæpt ór. Var ekki of mikil fórn
fyrir hana að senda augasteininn
sinn fró sér og fó ekki að sjó hann
í langan tíma.
Ég vissi vel, að þetta var eina
leiðin, en mér var svo sórt um að
sjá af honum, og ég hafði í raun-
inni alls ekki efni á því. •
Þau fjögur ár, sem drengurinn
var í menntaskóla, bjuggu þau
mæðgin sitt í hvorum landshluta.
Þau skrifuðust að vísu á, en bréfin
sögðu ekki margt og stundum voru
þau ósköp stutt. Þegar hann hafði
verið eitt ár í burtu, grét hann enn
af heimþrá.
Hann er nú 23ja ára og hefur
góða stöðu og í dag segir hann að
það bezta, sem móðir hans hafi
nokkurn tíma gert, hafi verið það
að senda hann á heimavistarskóla.
Það var ekki alveg sársaukalaust
fyrir hana að hætta að vera bara
húsmóðir og þurfa þess í stað að
sjá heimilinu farborða.
— Full skelfingar fann ég, hvern-
ig karlmenn höfðu breytt hegðun
sinni gagnvart mér og litu á mig
sem hverja aðra bráð sér til handa.
Það var alltaf verið að bjóða mér
hitt og þetta, sem ég kærði mig
alls ekkert um. Ég sá það á mönn-
unum, að þeir bjuggust við að frá-
skilin kona gripi fegins hendi hvert
tækifæri til þess að lifa ástarlífi.
Að vísu höfðu þeir ekki að öllu
leyti rangt fyrir sér. Ég varð vör
við sáran söknuð, en ég saknaði
ekki bara ástarlífsins, heldur blíðu
og ástarhóta einhvers, sem þótti
vænt um mig . . .
Og smám saman hætti mér að
finnast mjög tómlegt að fara ein-
sömul í samkvæmi. Þegar ég sá
hamingjusöm, nýgift hjón, fann ég
ekki til öfundssýki, og það snerti
mig ekki lengur að sjá samhenta og
hamingjusama fjölskyldu. En þetta
tók mig mjög langan tíma — mörg
ár.
Staða mín í þjóðfélaginu gerði
það að verkum, að ég var ekki
lengur neinum háð. Ef mér var boð-
ið í mat, hlaut ég sæti eftir eigin
verðleikum, en ekki manns míns.
Það var að vísu ekki eins fínt, en
mér fannst ég eiga það skilið.
Það var atvinna mín, sem hjálp-
aði mér að komast aftur á réttan
kjöl. Þar sem ég hafði nóg að gera,
hafði ég ekki tíma til að hugsa um
mín persónulegu vandamál. At-
vinna mín var bæði gleði mfn og
styrkur.
Að lokum segir hún: Að hugsa
sér, að ég skuli geta talað um þetta
svona opinskátt, eðlilega og án þess
að finna til sársauka. Það er yndis-
legt að geta gleymt . .
Ég spyr hana að síðustu, hvort
hún hafi í hyggju að giftast á nýjan
leik.
— Aldrei nokkurn tímann, svarar
hún. Frelsi mitt og sjálfstæði hafa
verið svo dýru verði keypt að ég
þori aldrei að hætta þeim aftur.
★
Það er meiri stæll
á ykkur....
Framhald af bls. 21.
— Hvernig er félagslífið í
skólunum hjá ykkur?
— Það er ansi fjörugt. Við
höfum skólaböll oft á vetri og
svo auðvitað málfundi, þar er
1
Kökur yðar og brauð verða bragðbetri
og fallegri ef bezta tegund af
lyftidufti er notuð
VIKAN 35. tbl.