Vikan - 02.09.1965, Blaðsíða 24

Vögguvísa fyrir
morðingjann
Framhald af bls. 23.
Og það sem meira var — hann
naut þess vafalaust að sjó Andy
vafra um, hræddan oq róðþrota,
og geta ekki deilt byrðinni með
neinum öðrum en Hub siólfum.
Þetta var sniallt, jó næstum diöf-
ullega lymskulega UDDhuqsuð óætl-
un, huasaði Andy beiskleaa. Hann
gat aðeins fylqt bessari þrönau
qötu, sem honum var bent d eins
og sauður, sem rekinn er til rúninq-
ar. Eina von hans var að smalinn
mvndi f hroka sfnum alevma að
loka einhveriu hliðanna á leiðinni.
Það var einnia annar möauleiki.
Sauðir eru ekki aðeins reknir til
rúninqar. Þeir eru líka reknir til
slátrunar. Þeqar búið væri að boraa
peninaana — rvia sauðinn — og sú
ánæaia bar með úr söaunni. mvndi
Hub siálfsaat bvkia henoileqast að
rvðia Andv s'álfum úr veqi — sár-
stakleaa ef Andrew var beaar dá-
inn. Annað oa briðia morðið kost-
ar ekki meira en bað fvrsta. Það
fór hrollur um Andv við ti'huasun-
ina — ekki af ótta við sitt eioið
örvqqi, en ef hann dæi. hvrfi einn-
Iq sú vitneskia. sem hann hafði. oq
bá mvndi Hub a'drei fá sína refs-
tnqu. Oq bað mátti ekki verða,
hvernia sem hans eiain örlöa vrðu.
Andy starði huasi á viðamikið
seaulbandskerfi sltt. Hann notaðl
bað beaar hann var að æfa nv löq.
Allt í einu datt honum f hua. að hér
hafði hann s'tt voan. f flvti tók
hann spólu barnsrænlnaianna af
seaulbandlnu oq taqði nvla sdóIu
á. Svo qrelo hqnn hlióðnemcnn oq
þrústi á upptökuhnapoinn.
— Þetta er Andv Paxton, bvrl-
aði hann. oa nefndi daa oa tfma.
— Þessu seaulbandi ætla éa að
seqla allt sem éa velt um ránið á
Andrew s'mi mfnum. svo hæat verði
að fara eftir b\/f. ef eitthvað skvldi
koma fvrlr mia. Glæourinn h°fur
verið unninn af að minnsta kosti
tveimur oa ef til vill fleiri. Finn
bessarra manna er lífvörður minn.
Hubþord Wilev. Hina veit éq ekki
um.
— Éq bvst víð að Hub hafi laum-
azt frá Fl n-'ra4a. beaar éa kom
bar fram síðastHðið briðiudaas-
kvöld oa ek'ð ti' hátelsins, bar
sem sontir minn svof undir eftir-
l'ti barnfóstrunnar, Dore°n Ruick.
Fq veit ekki, að h«e miklu levti
Doreen vissi um áætlun Hubs. en
bau hafa án vafa staðið f nánu
sambandi. sem endaði með því að
hún vqrð ófrísk. Hub drap hana,
annað hvort veana þess. að hún
vissi, um áætlanir í sambandi við
barnsránið. eða veqna þess að hún
var með barni. Hvor sem raunin
var, skildi hann eftir siq bréf, sem
hann hafði skrifað fvrir fram og
bar Andrew niður að bakdyrum
hótelsins, þar sem einn eða fleiri
meðsekir biðu f bfl. Sfðan ók hann
aftur til næturklúbbsins. 1 þeim
24 VXKAN 35. tW.
óróa, sem alltaf verður í sambandi
við frumsýningarkvöld, tók enginn
eftir hvarfi hans. Hinir sámseku
fluttu Andrew á áður ákveðinn
felustað, líklega í Los Angeles eða
næsta nágrenni.
Andy stöðvaði segulbandið og
hugsaði sig um stundarkorn, áður
en hann hélt áfram.
■ - Þetta barnsrán gengur ekki
aðeins út á það að fá lausnarfjár-
upphæðina. Hub er ekki aðeins a
höttunum eftir peningum, heldur því
að eyðileggja allt mitt líf. Af ein-
hverjum ástæðum hatar hann mig.
Ef til vill af persónulegum ástæð-
um. Ef til vill er það afleiðing af
atburði, sem leiddi til þess, að hann
var rekinn úr lögreglunni.
Sálfræðilega séð var það senni-
leg skýring, fannst Andy. Ef Hub
gekk með ólgandi hatur til allra
í kvikmvnda- og skemmtanaiðnað-
inum, hlaut Andy að vera f hans
augum tákn um innihaldslausar
toppfígúrur þeirra stétta, um þær
fígúrur, sem án annarra hæfileika
en mikillar heponl sátu á gullnum
stóli, bornir uopi af vinsældum, sem
þeir höfðu hvorki barizt fyrir eða
unnið til, meðan Hub — sem með
erfiðismunum varð að draga fram
lífið, án þess að hafa meira en rétt
til hnífs oa skeiðar — neyddist til
að vera sendisveinn h|á þeim. Andy
vissi, að í sérhverium manni býr
viss skammtur af öfund. Viss hlutl
af andúð oeqn þeim. sem vel qeng-
ur — andúð, sem f Hubs tllfelli var
orðin að siúklegu hatri.
Síðan setti hann segulbandið aft-
ur f gang:
— Siálft barnsránlð oq fyrsta
lausnarfíárkrafan voru þannla svið-
sett. að allt málið liti út eins og
qróf auqlýsinq. Það fór einniq eins
oa Hub hafði vonað: Hann hefur
nú þeqar að mestu levtl eyðilaqt
framtíðarmöauleika mfna oa ef til
vill einnia Lissu. Baker galt ennbá
hærra verð. Ef til vill hefur Hub
ætlað mér sömu örlöq. Éq held að
honum sé sérstök nautn f að siá
aðra sprkla, þegar hann kippir f
spotta.
Hub kom mér til að sprikla, þeg-
ar hann taldi mér trú um, að við
værum að leita að Lamercy, þvf
Lamercv var þeqar dauður, begar
Hub stakk udd á því að við færum
að leita hans. Éq veit ekki. hvers-
veana hann var drepinn. Ef til vill
var hann að revna að draqa sig
út úr fvrirtækinu. Éa held, að Hub
hafi ætlað sér að varpa qrun á
mia um morðið. en löareglan eyði-
lagði bann leik fvrir honum með
þvf að finna líkið, áður en Hub
hafði vænzt þess.
Andy útskýrði síðan, hvernig
hann hefði komizt að þvf að byss-
an hafði verið skemmd. Hann sagði
einniq frá hringingunni, sem barst
[ einkasíma hans, og fyrirmælunum,
sem ekki komu til skila, af þvf að
Hub var f fangelsi.
— Hub finnst ég svo einskis virði,
að hann getur ekki fmyndað sér,
að ég valdi honum nokkurri hættu.
Nú gengur allt svo vel, að hann er
farinn að vera fífldjarfur og óvar-
kár. Eða kannske er það aðeins
ég, sem vona það, því það er ein-
asti möguleikinn fyrir mig. Andy
þagnaði. Hann átti erfitt með að
tjá hugsanir sínar en hélt þó áfram:
— Það skiptir ekki máli, hvort pen-
ingarnir verða útborgaðir eða ekki.
Ég er viss um, að Hub hefur ekki
hugsað sér að afhenda mér Andrew
aftur á miðvikudagskvöld. Ég get
aðeins vonað, að hinir meðseku séu
ekki eins ómennskir og hann, og
muni hika við að myrða barn, ekki
hvað sízt, þegar barnið er svo ungt,
að það getur ekki bent á ræningj-
ana síðar meir. Ef Andrew er enn-
þá á lífi . . . röddin brást honum —
. . . held ég að Hub muni bfða með
að drepa hann, þar til hann hefur
fengið peningana ... af atta við
að líkið finnist áður.
Mér er nauðsynlegt að finna And-
rew fyrir miðvikudagskvöld. Enn
veit ég ekki, hvernig ég á að fara
að því. Ég ætla við fyrsta tækifæri
að rannsaka herbergi Hubs. En ég
efast um, að hann hafi neitt þar
á glámbekk, sem hægt væri að
nota á móti honum. Ég get ekki
ímyndað mér annað, en hann heim-
sæki sína meðseku annað slagið,
á felustaðinn, og hef mesta löngun
til að veita honum eftirför, þegar
hann yfirgefur húsið. En ég þori
ekki að reyna það. Ég er óvanur
slíku en Hub áreiðanlega vanur þvf
að honum sé veitt eftirför. Og ef
hann fær minnsta hugboð um, að
ég gruna hann, þá . . . Ég verð að
reyna að finna aðra leið.
Andy þagði lengl, þótt bandið
héldi áfram að snúast, og bætti svo
við, miög láqt. - Ég vona, að guð
gefi, að það heppnist.
Hann spólaðl aftur á bak og
renndi spólunni í vasann ásamt
soólunnl með fyrlrmælum barns-
ræningjanna. í næstu andrá hrökk
hann við, þegar skerandi neyðaróp
barst að eyrum hans. Það kom fró
herbergi Lissu.
Hann hentist niður eftlr gangin-
um oa inn f herbergl hennar. Llssa
sat f hnipri uppi f rúminu, alveg
udd við höfðalagið, og hafði vafið
um sig sænginni. Hún starði með
skelfinqu oq ógeði á Hub, sem stóð
við fótagaflinn. — Andy! stundi hún.
— Ó, quði sé lof, að þú ert hér!
— Hvað hefur komið fyrir? spurði
Andv Lissu meðan hann starði á
Hub, sem stóð oa brosti ótruflaður,
eins og hann hefði nánast gaman
af ástandinu.
— Hub kom inn og dró sængina
ofan af mér, saqði Lissa. - Ég vakn-
aði við, að hann stóð þarna og
horfði á mig . . •
Ólgandi reiði vall upp f Andy:
— Hvern djöfulinn meinið þér, mað-
ur? Hvað á þetta að þýða?
— Frú Paxton hefur rangt fyrir
sér, svaraði Hub rólega. Hana hlyt-
ur að hafa dreymt þetta. Ég átti
leið um ganginn og datt f hug að
spyrja, hvernig henni liði. Ég barði
á dyrnar og fannst, að það væri
sagt kom inn. En þegar ég kom
inn, sá ég, að fró Paxton lá sof-
andi og hafði sparkað ofan af sér.
Þegar ég ætlaði að loka dyrunum
á eftir mér, vaknaði bún og æpti.
— Þetta er ekki rétt! Þetta er
lygi! hrópaði Lissa. — Það var hann,
sem dró af mér sængina! Ég sat að-
eins og mókti, og veit vel, hvað
gerðist. Burt með hann! Komdu hon-
um út úr húsinu undir eins!
Andy var ekki í vafa um, hvort
þeirra sagði satt. Valdagleði Hubs
var að stfga honum til höfuðs. Hann
hafði rænt syni Andys og myndi
áður en langt um liði eiga peninga
hans — af hverju ætti hann ekki
einnig að hafa gagn af konu hans?
Fyrst datt Andy f hug að reka
Hub á stundinni, en tók sig á f
tæka tíð. Honum var árfðandi að
halda Hub hjá sér. Aðeins með þvf
gat hann gert sér vonir um, að
bjarga Andrew.
1_ Við skulum nú ekki gera neitt
f fljótfærni, sagði hann varlega. —
Ég er viss um, að Hub hafði ekkert
illt [ hyggju með því að koma hing-
að inn.
Lissa starði á hann eins, og hún
gæti ekki trúað sínum eigin eyr-
um. _ Þýðir þetta, að þú trúir hon-
um betur en mér?
— Ekki segi ég það nú kannske,
en það getur verið að þig hafi
dreymt, Lissa. Þú mannst, að lækn-
irinn gaf þér svefnlyf. Það er hugs-
anlegt, að það sé þessvegna.
— Þetta hefur ekkert með svefn-
lyfið að gera og mig hefur heldur
ekki dreymt þetta. Þú verður að
reka hann undir eins.
_ Ég vil ógjarnan verða orsök
tll nokkurs misskllnings, herra Pax-
ton, sagði Hub. - Ef þér vlljið, að
ég farl þá . . .
— Nel, það vll ég ekki, sagðl
Andy fljótmæltur. — Ég sting upp á,
að þér farið upp á herbergið mitt
og bíðið mfn, meðan ég tala að-
eins betur við konuna mína.
Stór og sjálfsöruggur slangraðl
Hub út í gegnum dyrnar.
Andy sneri sér að konu sinn!,
sem starði á hann með fskaldri fyr-
irlitningu. - Lissa, ég get svo mæta-
vel fmyndað mér tilfinningar þfnar,
en . . .
— Og þú þorir að kalla þig karl-
mann, sagði hún. — Það var of mik-
ið að vænta sér þess, að þú hefðir
kjark til að slá hann — en þu baðst
hann hér um bil fyrirgefningar! Þu
ert hræddur við hann. Þú skreiðst
. fyrir þessari hræðilegu skepnu!
- Það er ekki rétt. En það stend-
ur þannig á að ég get ekki rekið
hann nú sem stendur. Ég þarf á
honum að halda. Við þurfum á hon-
um að halda.
— Ég þarf ekki á honum að
halda, sagði Lissa grimmdarlega. —
Og ég þoli ekki ræfla. Ég hef aldrei
getað þolað ræfla.
— Lissa, biddu mig ekki að ut-
skýra þetta núna. En þú verður að
trúa mér, þegar ég segi að . . .
- O, hypjaðu þig burtu! sagði
hún reiðilega og sneri við honum
baki.
Andy reyndi ekki að segja meira.
Framhald á bls. 43.