Vikan - 02.09.1965, Blaðsíða 36

NYLINT
Nylint bílarnir eru
byggðir úr stáli, raf-
soSnir saman og spraut-
aðir með gljáandi
lakki.
Bandarísk stállefkföng
NYUNT MICHICAN KRANI.
Með þessum kranabíl fylgir bæði segulkrókur (magnetie hoist)
og venjuleg grafa, og hægt er auðveldlega að skipta um. Hvort
tveggja lyftir eins og hinn raunverulegi krani. Hægt er að taka
segulkrókinn í sundur til að hreinsa hann. Þegar króknum eða
skóflunni er lyft alla leið upp að bómunni, sleppa þau sjólf-
krafa því sem þau halda. Kraninn snýst heilan hring, og styttur
eru settar undir bilinn þegar kraninn er í notkun. —
Hægt er að hækka og lækka bómuna, og helzt hún síðan í þeirri
stöðu.
Hann er byggður úr stóli, rafsoðinn saman og sprautaður með
gljóandi bílalakki.
Lengd: 81 cm. Breidd: 19 cm. Hæð: 52 cm.
Tómstundabúðin
AÐALSTRÆTI OG NOATUNI.
hnakkrifizt um stjórnmál. Það
er mikill áhugi fyrir stjórnmál-
um hjá ungu fólki og skólafólk
er yfirleitt hlynnt þvi, að við
slitum sambandi við Danmörku,
en það er aftur á móti nokkur
doði yfir fullorðnu fólki í þess-
um efnum. Mörgum finnst þeir
hafa það gott eins og stendur
og þeir halda að við getum ekki
staðið á eigin fótum.
— Er unga fólkið hjartsýnna
í þeim efnum?
— Já, það hefur alla vega
meiri áhuga á málunum. Ég er
aðili að pólitísku ungmennafé-
lagi, sem heitir „Unga Tjóðveld-
ið“. Við fylgjum Þjóðveldis-
flokknum að málum, en hann
berst fyrir sjálfsstæði Færeyja.
Við erum nokkuð mörg i þessu
félagi, þar af tíu stúlkur og er-
um öll bjartsýn á málstaðinn.
— Eru færeyskir unglingar
mjög bókmenntalega sinnaðir.
— Það er svona upp og ofan.
Skólafólk les yfirleytt nokkuð
mikið. Það hafa ýmsar erlendar
bækur verið þýddar yfir á fær-
eysku, meðal annars margar eft-
ir Kiljan.
— Er mikill áhugi fyrir sjón-
varpi í Færeyjum?
— Nei, það er ekki mikið. í
Færeyjum hefur N.A.T.O. bæki-
stöð og það hefur komið til tals,
að þar komi sjónvarpsstöð,
bandarísk eins og hér, en al-
menningur er ekkert uppnæmur
fyrir því, og ég fyrir mitt leyti
vona, að það komi ekki til þess.
— Og að lokum, Eyvör, hvern-
ig kanntu við þig hérna á ís-
landi?
— Ég kann mjög vel við mig
hérna. Ég er nú dálitill íslend-
ingur, því að amma min var ís-
lenzk og ég á marga ættingja
hér. Ef ég fer einhverntíma í há-
skóla, ætla ég að koma til ís-
lands.
★
ANGEIIOUE
og kéngupinn
Framhald af bls. 15.
Colbert var samþykkur. Hann var ekkert viðkvæmur fyrir orðinu.
Njósnir? Þaö var mikið notað orð.
— Viðskipti fara sömu leiö. Til dæmis verða bráðlega gefin út ný
hlutabréf fyrir Austur-Indía hlutafélagið. Markaður yðar fyrir þau
er hér við hirðina. Það er í yðar valdi að gera Austur-Indíur að tízku-
fyrirbrigði; koma íhaldsseggjunum til að leggja fé í fyrirtækið og
svo framvegis. Það eru peningar við hirðina. Hversvegna að láta þá
leysast upp í reyk eða eyða þeim öllum? Sjáið þér ekki í hendi yðar,
hve mörg tækifæri þér fáið til að nota hæfileika yðar? Það eina, sem
við höfum haft áhyggjur af, er hvaða embættistitil væri hægt að gefa
yður. Og konsúll af Candia leysir þann vanda alveg.
— En hlunnindin eru mjög rýr.
— Engan barnaskap. Það er ákveðið, að opinberar skyldur yðar
færi yður mikinn arð. Arðurinn verður reiknaður eftir hverju verki.
Þér fáið vel borgað fyrir allt það, sem vel fer.
Af gömlum vana tók hún að reikna: — Fjörutíu þúsund livres eru
miklir peningar.
— Það er aðeins salt á hnífsoddi fyrir yður. Imyndið þér yður bara,
að embætti framkvæmdastjóra myndi kosta yður hundrað sjötíu og
fimm þúsund livres. Og starf mitt kostaði fyrirrennara minn eina
milljón og fjögur hundruð þúsund. Konungurinn borgaði það fyrir
mig, vegna þess að hann vildi hafa mig í stöðunni. Og þessvegna er ég
skuldbundinn kónginum. Þessvegna mun ég ekki unna mér hvíldar,
fyrr en ég hef unnið honum margfalda þá upphæð, með því að gera
land hans arðbært.
— Svo þetta er hirðin, sagði Angelique við sjálfa sig. — Nóttinni
eytt í dansi i Palais Royal, höllin böðuð í ljósi, allt í glampandi gleði.
Andlit hennar var hulið bak við svarta flauelisgrímu, og hún horfði
á dansandi pörin. Konungurinn hafði opnað dansleikinn með Madame,
í búningi Júpíters. Alira augu beindust að honum. Gullin gríma hans
gat ekki dulið, liver hann var. Hann var með gullhjálm, skreyttan
rúbínum og demöntum, og eldrauðum fjaðrabúsk. Allur búningur hans
var úr gulli og ljómaði af þúsundum demanta sem voru greyptir niður
með saumunum.
— Þvílík auðæfi, hugsaði Angelique. — Þetta er hirðin.
Já, þetta var hirðin — heimska, óhóf. Og þó, ef hún var skoðuð
niður í kjölinn, kom flest á óvart! Ungur, hógvær konungur, sem hélt
í taumana á strengbrúðunum. Og er horft var enn fastar kom í Ijós,
á bak við grímurnar voru strengbrúðurnar sjálfar lifandi, ólgandi af
ástriðu, logandi af íramagirnd....
Viðræðurnar við Colbert höfðu opnað henni nýja og áður óþekkta
heima. Hún hugsaði um það hlutverk, sem hann hafði falið henni, og
velti því fyrir sér, hvort hver og ein gríma myndi ekki hylja eitthvert
leynistarf. -— Konungurinn lætur enga hæfileika ónotaða. ...
Einu sinni hafði Richelieu gengið í rauðri skikkju sinni um þessa
sömu Palais Royal sem þá var kölluð Palais Cardinal, meðan hann setti
saman áætlanir um að stjórna ríkinu. Hingað kom aldrei neinn, sem
ekki var í hans þjónustu. Njósnanet hans var eins og risavaxinn kóngu-
lóarvefur. Hann hafði margar konur í þjónustu sinni. — Þessi dýra-
tegund, sagði hann, —hefur meðfædda hæfileika til blekkinga og
VIKAN 35. tbl.