Vikan - 28.10.1965, Blaðsíða 30

Framhald af i)ls. 11.
veginum. Faðir minn, Povl Ammen-
drup, er hins vegar danskur. Hann
var klæðskeri og rak umfangsmikla
verzlun í mörg ár, en nú hefur
Drangey fært svo mjög út kvíarnar,
að hann hefur helgað henni starfs-
krafta sína og er sívinnandi. Móðir
mín heitir María Samúelsdóttir, ætt-
uð úr Skagafirði, kát og dugleg,
eins og margir Skagfirðingar eru.
María heitir einnig konan mín, ég
kalla hana Marsý til aðgreiningar
frá mömmu. Við eigum tvo stálpaða
drengi, annan í menntaskóla, hinn
í gagnfræðaskóla. og litla stúlku.
Tage er hugsi um stund. Svo birt-
ir yfir svip hans.
— Sem betur fer, er hvorugur
drengjanna bitill, segir hann.
— Þér geðjast ekki að bítlun-
um?
— Utgangurinn á þessum krökk-
um er alveg hræðilegur. Músikin
er kannski ekki verri en gengur
og gerist, það er ný tegund fyrir
hverja kynslóð. Og þó — í mínu
ungdæmi var það swing og jass,
það var áreiðanlega betri músík.
Og kannski verður næsta tegund
betri, þjóðlögin eru t.d. sífellt að
vinna á.
Stríddi bítlunum og
hefndist fyrir
Eg sé, að Tage er farinn að hugsa
um swing og jass og gamla daga,
en hann sleppur ekki með það.
— Krakkarnir gangast upp I
bítlamennskunni, segi ég, og Tage
tekur viðbragð.
— Hvort þeir gera! Ég gat ekki
stillt mig um að stríða þeim pínu-
lítið í einum þættinum í fyrravetur.
Ég samdi hörmungarkvæði við eitt
bítlalagið og fékk strák til að
syngja það og hafði viðtal við bítil,
auðvitað allt tilbúið grín, svo vit-
laust, sem ég frekast gat hugsað
mér. — En viti menn! Svo heyrði
ég í einhverjum þætti unga fólks-
ins ennþá vitlausara viðtal við enn-
þá vitlausari bítil og hélt í ein-
feldni minni, að þetta væri gaman-
þáttur, risin ný stjarna í skemmt-
analífinu. En það var þá allt í fúl-
ustu alvöru.
— Og hörmungarkvæðið mitt var
sungið síðast liðið sumar á skemmt-
unum út um allt land, mér til mik-
illar skapraunar. Mér hefndist fyr-
ir.
Kvæði kvöldsins varð
vinsælt
Síminn ónáðar okkur við og við.
Tage er fljótur að afgreiða þá,
sem eiga erindi við hann. Ekki með
neinni óþolinmæði þó. Tage er allt-
af jafn elskulegur og rólegur í við-
móti.
- O -
— Hvaða atriði fannst þér sjálf-
um bezt í útvarpsþáttum þínum?
— Ég veit ekki. Kvæði kvöldsins
tókst oft mjög vel. Fyrsta kvæðið,
kvæðið hans Tómasar, gerði sér-
staka lukku. Ég fékk fjölda óska
um að endurtaka það. Ein gömul
kona gerði sér ferð til mín og bað
mig svo vel, hún hafði verið svo
ólánsöm að heyra aðeins endinn.
Og ég endurtók það. Ég varð var
við, að fleirum en mér finnst fara
vel á því að innramma falleg kvæði
í fallega músík.
— Leikritakynningin varð einnig
vinsæl. Við kynntum nokkur leik-
rit, m.a. Stöðvið heiminn, Mann og
konu, Jeppa á Fjalli, Fjalla-Eyvind
o.fl.
— Nokkur atriði voru alger ný-
lunda f útvarpinu og má t.d. nefna
er Jan Moravek lék lagið Beautiful
Dreamer á sex mismunandi vegu,
eins og hljómsveitir frá ýmsum
löndum mundu flytja það, og eins
lék Eyþór Þorláksson á gítar. Þetta
voru vandasamar upptökur, sem
tókust ágætlega.
Sumar fóru aS skæla
Flestir, sem fást við að skemmta
fólki, halda sér við nútíðina eða
reyna að skyggnast inn í framtíð-
ina. Tage heldur sér meira við for-
tíðina. Ef til vill er það ekki sízt
það, sem gerir hann svo vinsælan.
— Ég hafði mjög gaman af að
vinna að dagskrárliðnum, sem ég
nefndi ,,Frá liðnum árum". Það var
mikil vinna, vantaði tiifinnanlega
upptökur frá gömlum tímum. Ég
sat mikið á Landsbókasafninu, auk
þess sem ég naut fræðslu eldri
manna.
Og Tage hlær dátt. — Þetta voru
svo skemmtileg tímabil, t.d. á milli
1920 og '30 eða ennþá fyrr. Það
er gaman að lesa blöðin frá þeim
tfmum, það er svo margt barnalegt
skráð þar.
— En við erum svo sem engu
betri með hjátrúna og allt það. f
einum þætti mínum fékk ég spá-
konu til að segja fyrir um úrslitin
í landsleiknum á milli Dana og ís-
lendinga. Hún spáði sigri fslend-
inga, sem ekki gekk eftir. En ég
fékk ekki stundlegan frið næstu
daga fyrir upphringingum fólks,
sem sárbændi mg um nafn og heim-
ilisfang spákonunnar. Sumar kvenn-
anna fóru meira að segja að skæla
í símann, þegar ég vildi ekki gefa
upplýsingar, þær þurftu svo sár-
lega að láta spá fyrir sér.
„Ég vil ekki særa fólk“
Því hefur verið haldið fram, að
kímnigáfa íslendinga væri heldur
af illgjarnara taginu,- þeir skemmtu
sér bezt yfir óförum annarra.
— Þú varst ekki mikið með eftir-
hermur í þáttum þínum?
— Ég er þreyttur á þessum sí-
felldu eftirhermum. Fólk hlær jú
að eftirhermunum, það hlær alltaf
að óförum annarra. En það er ekki
sá hlátur, sem ég vil fá fram. Ég
vil ekki særa fólk.
— Svavar Gests gerir mikið grfn
að fólki.
— Mest þó að sjálfum sér. Svav-
ar kann þessa tegund af húmor,
og ég held hann hafi aldrei sært
neinn.
Bessi á heims-
mælikvarða
Tage finnst ekki erfittað skemmta
íslendingum.
— En er ekki skemmtanalífið f
höfuðstaðnum skelfing fátæklegt?
— Óskaplega einhæft. Dans-
hljómsveit með söngvara er það
eina, sem boðið er upp á. Fáklædd-
ar dansmeyjar við og við. Og þó
eigum við prýðilega skemmtikrafta.
Til dæmis Bessa Bjarnason, skemmti-
kraft á heimsmælikvarða.
Bessi Bjarnason minnir okkur á
leiklist. Við erum sammála um, að
leiklistin standi með blóma í höf-
0Q VIKAN 43. tbl.