Vikan - 28.10.1965, Blaðsíða 31

það er* auðséö...
hvítasta
Já, þaö er auðvelt aö sjá aö OMO
ski/ar hvítasta þvottinum. Sjáiö
hve skínandi hvítur hvíti þvottur-
inn verður og einnig verða litirnjr
skærri á litaða þvottinum sé'ÖMO
notaó. Löörandi OMO, gerir þvot-
tinn ekki aðeins hreinan heldur
einnig hvítari. Reynió OMO og þér
munuð sannfærast.
þvottinum!
X-OMO 185/lC-64tt
uðstaðnum um þessar mundir, en
skemmtanalífinu í heild hafi ekki
farið fram síðustu órin.
— Fólkið vill áreiðanlega eitt-
hvað betra, segir Tage. Bláa stjarn-
an í Sjálfstæðishúsinu gekk vel hér
á árunum.
— Varst þú viðriðinn hana?
— Nei, en ég var með kabaretta
í Austurbæjarbíói reglulega um
þriggja ára skeið fyrir um 10 ár-
um.
— Hverjar voru helztu stjörnurn-
ar á þeim árum?
— Soffía Karls var góð, Sigurð-
ur Olafsson, Baldur Hólmgeirsson,
Gestur Þorgrímsson, Sigfús Hall-
dórsson — nei, þetta er alltof langt
upp að telja, það voru svo margir
góðir á þeim árum, ekki síður en
nú.
Tage gengur að bókaskápnum og
kemur aftur með fullt fangið af
albúmum. Við unum lengi við að
fletta þeim og skoða myndir frá
kabarettárunum, og ég fer að sjá
eftir að hafa ekki verið orðin
kabarettfær á þeim tímum.
Can-can var geysi-
vinsælt
— Stóðu ekki aðrir en þú að
þessum kabarettum?
— Nei, ég var nú eiginlega pott-
urinn og pannan, skipti alltaf um
fólk fyrir hvert prógram. Það var
mjög gaman að fást við þetta. En
dýrt, sífelld spurning um, hvort fyr-
irtækið bæri sig. Og þó var alltaf
húsfyllir og 10 — 15 sýningar hvert
prógram.
— Og hver var uppistaðan?
— Hún var fjölbreytt, leikþættir,
söngur, dans og grín, innlendir og
erlendir skemmtikraftar. Við höfð-
um dansflokk, stundum dansaði
hann can-can, það var geysi vin-
sælt. Við hVert prógram störfuðu
svona 25 — 30 manns, auk hljóm-
sveitar. Enu sinni fékk ég amerísk-
an rokksöngvara, það var víst
fyrsta rokkið hér.
— Það var annars einkennilegt,
að við urðum oft að fella niður
eftir frumsýningu þætti, sem okkur
hafði þótt beztir. Fólkið hló bara
ekki að þeim. En mér er minnis-
stætt, hve smákafli úr Ævintýri á
gönguför varð • geysivinsæll, enda
úrvalsleikarar, sem fóru með hann,
Lárus Pálsson og Brynjólfur. Það
atriði kom inn ( á síðustu stundu
í stað tveggja, sem duttu út. Það
gerðist oft margt á síðustu stundu,
en einhvern veginn gekk þetta þó
allt snurðulaust.
Skortir útvarps-
gagnrýni
Tage segir, að það hafi verið
mjög spennandi að sjá viðbrögð
fólks á frumsýningum. Það var eig-
inlega aldrei að vita, hvað mundi
ganga.
— Er erfiðara að skemmta út-
varpshlustendum?
— Að vissu leyti. Tengslin eru
ekki jafn náin, maður veit ekki,
hvað þeim geðjast bezt. Og út-
varpsgagnrýni skortir hér tilfinnan-
lega. Það er jú gagnrýni ( Morgun-
blaðinu og Þjóðviljanum, en hún
nær svo skammt. Eina gagnrýnin,
sem ég fékk, var hvort þessi þátt-
ur hefði verið betri eða verri en
sá næsti á undan, en orsök þess
mismunur var ekki rædd. Sjálfur sá
ég engan mun og var engu nær.
Við ræðum um útvarpsgagnrýni
og erum á einu máli um, að hún
sé jafnvel ennþá nauðsynlegri en
kvikmyndagagnrýni, sem reyndar
situr ekki ( háum söðli ( blöðunum
hér.
Heimagangur í
útvarpinu
— Segðu mér annars, eru þetta
þín fyrstu kynni af útvarpinu?
— Ég er nú eiginlega heima-
gangur þar, hef unnið geysimikið
að hljómplötuupptökum þar. Og
hljóðnemann komst ég í kynni við
fyrir allmörgum árum, stjórnaði þá
4 — 5 þáttum í svipuðum dúr og
þessum, sem ég hef verið með að
undanförnu. En þá var nú aðstað-
an önnur og verri. Það gekk samt
allt saman, — eins og núna.
— Engin spaugileg atvik?
— Það held ég ekki. Við höfum
að vísu oft verið á síðustu stundu,
og ( vetur kom það eitt sinn fyrir,
að upptakan á fyrri hluta þáttar-
ins var tilbúin einni mínútu fyrir
nfu og seinni hlutinn fjórum mín-
útum áður en hann átti að hefjast.
— Yfirleitt ætlar útvarpið ekki
nógan tíma til undirbúnings. Ég tók
þennan þátt að mér ( fljótfærni
með alltof stuttum fyrirvara, enda
hefur það verið svo, að næsti þátt-
ur er kominn yfir mig, þegar ég
er að ganga frá einum. Það þarf
miklu betri tíma.
Kiljan og Tómas
Einn veggurinn í stofu Tages er
þakinn bókum, en á milli þeirra I
einni hillunni kúrir sjónvarpstæki.
— Lestu mikið?
— Mjög mikið.
— Hvað helzt?
— Allt milli himins og jarðar,
líklega of margvíslegt efni, kafa
ekki til botns ( neinu.
— Eftirlætishöfundur?
— Ég veit ekki. Ég les Kiljan og
Tómas mikið.
Sjónvarpið leiðigjarnt
— Og hvernig finnst þér sjón-
varpið?
— Það er margt gott ( því, en
ósköp leiðingjarnt að horfa á það
kvöld eftir kvöld. Það er svo líkur
blær yfir þessu öllu saman.
— Og íslenzka sjónvarpið, þegar
það kemur?
VIKAN 43. tbl. 0-1