Vikan - 18.11.1965, Blaðsíða 5

<3 Dr. Mitchell hafði engin áform um að rannsóknir hans yrðu til hjálpar
gegn fósturlátum.
O Mörgum spurningum um þennan húðflutning er ennþá ósvarað, en
dr. Bardawil heldur áfram við rannsóknir sínar.
l»að er nokkuð ótrúlegt að þessar skinnpjötlur geti orðið til bjargar nýju
lífi.
Ameríku er reiknað með að ein af
hverjum tíu ófrískum konum missi
fóstrið. Aðrar geta eignazt eitt eða
tvö börn og síðan misst fóstur, eða
eignazt börn með margra ára milli-
bili.
Það er engin staðfest orsök eða
læknismeðferð til við þessu við-
kvæma vandamáli. Sumir læknar
halda því fram að sýking eða sjúk-
dómur sé aðalástæðan fyrir því að
hið frjóvgaða egg er svona við-
kvæmt, fyrstu þrjá mánuði með-
göngutímans. Sumir ráðleggja víta-
mín eða hormonagjafir, aðrir sál-
rænar aðgerðir eða jafnvel dá-
leiðslu.
Getur þetta verið tilviljun?
— Ég hafði misst fóstur sex sinn-
um á sjö árum, segir frú Susan Sulli-
van, 38 ára gömul kona frá Massa-
chusetts. Hún fæddi sitt fyrsta barn
eftir aðgerð hjá læknunum tveim
í Boston. — Ég var búin að reyna
allt, sagði hún. — Læknar gáfu mér
lyf og létu mig liggja í rúminu.
Mér var sagt að hvíla mig, reyna
ekki á mig og allt þar fram eftir
götunum, en ekkert dugði. Það var
yfirleitt ekki hátt á mér risið þessi
ár. Ég var komin langt á fertugs
aldur og mér fannst tíminn hlaupa
frá mér ...
Önnur kona segir að eftir þriðja
fósturlátið hafi hún iafnvel verið
farin að halda að þetta væri hegn-
ing vegna einhvers sem hún hefði
brotið af sér um ævina. — Svo fór
ég jafnvel að halda að þetta væri
manninum mínum að kenna, segir
hún. — Um tíma var samlyndið
stirt á milli okkar, og ég er viss um
að í huganum kenndum við hvort
öðru um þetta ástand. Eftir fjórða
fósturlátið, féll ég hreinlega saman.
Ég var niðurbrotin og óhamingju-
söm, og ég fékk grátköst, án minnstu
ástæðu..
Sú staðreynd að þessi kona fæddi
barn eftir aðgerðina, þar sem skinn-
pjatla var yfirfærð á handlegg henn-
ar, getur verið tilviljun, en óneitan-
lega er það uppörvandi. Svo er líka
annað sem er athyglisvert, og það
er að margar af þessum konum voru
alltaf lasnar, þennan stutta með-
göngutíma sinn. Þær voru með flök-
urleika, svima og ýms óþægindi,
sem oft gera vart við sig um með-
göngutímann, en eftir húðflutning-
inn fundu þær ekki til þessara ó-
þæginda. Nokkrar höfðu haft blæð-
ingar um þetta leyti, (það er venju-
lega aðdragandi fósturláts) en blæð-
ingarnar hættu eftir aðgerðina.
Nokkrar af konunum hafa giftu-
samlega gengið með og fætt tvö
heilbrigð börn, og bæði skiptin
gengið undir þessa aðgerð. Fjórar
kvennanna voru ófrískar í þriðja
sinn, en gengu þá ekki undir að-
gerðina, og þær misstu allar fóstrin
á þriðja mánuði. Þetta getur líka
verið tilviljun.
Læknarnir Mitchell og Bardawil
höfðu ekki þennan árangur í huga,
þegar þeir byrjuðu á þessum rann-
sóknum sínum, þeir hugsuðu þetta
raunar aldrei sem ,,aðgerð“. Þeir
unnu að rannsóknum á gamalli
læknisfræðilegri kenningu sem
reynir að skýra fósturlát, frjóvgun
og fæðingar, á grundvelli ónæmis-
kenningar, rannsóknum á mótefnum
í blóðinu.
Yfirfærsla á líffærum og vefjum
frá einum einstakling til annars mis-
heppnast venjulega, vegna þess að
mótefni líkamans mynda vörn gegn
innrás framandi vefja og fruma.
Framhald á bls. 20.
VIKAN 46. tbl. g