Vikan


Vikan - 24.11.1966, Side 16

Vikan - 24.11.1966, Side 16
 Sól skín á lygnan f jörðinn og plássið sem dreif- ir úr sér milli klettaborga sunnanvert á Tang- anum. Reykinn leggur beint til lofts úr strompi síldarverksmiðjunnar, um götur og stíga spíg- spora ær og hrútar, nasla í fjörunni og róta í ruslahaugum. Laxveiðimenn í rússajeppa stanza við kaupfélagssjoppuna til að fá bensín og kók. Hvarvetna í þorpinu eru ný hús að rísa, ein- býlishús, reist fyrir síldargróða undangenginna ára. í brekkunni fyrir ofan verksmiðjuna eru smið- ir frá Akureyri að slá upp mótum, hamarshögg- in bergmála í kyrrðinni. Niður stíginn gengur gamall maður í áttina til þeirra, hann hefur derhúfu á höfði, dökk gleraugu, gengur við staf. Hann staðnæmdist skammt frá húsinu og horfir á smiðina vinna. Eftir drjúglanga stund tyllir hann sér niður á klettanybbu og styðst fram á stafinn, hann horfir á smiðina hvernig þeir bera sig og við að mæla, negla, saga. Þetta er Nj^ulás í Skuld. Aður en vþj|r höfum við tekið ral saman, hann er ekki hrædfelur við að op.ia munninn, hann Nikulás í Skuld. Hann er 79 ára gamall og hann var einn af kátu körlunum á kútter Haraldi. Þann brag hafa flestir ef ekki allir Islendingar sungið, hann er klassískur. Ég hafði aldrei lát- ið mér koma til hugar að kátu karlarnir á kútt- er Haraldi væru annað en þjóðsagnapersónur, þessir sem allir komu aftur og enginn þeirra dó, þjóðsagnapersónur á borð við jólasveina einn og átta. Sízt hafði mig grunað að ég ætti eftir að hitta fyrir mér Ijóslifandi einn skip- verjann á kútter Haraldi fremur en aðrar per- sónur í íslenzkri klassík. En þarna sat hann sumsé á klettanybbu þennan sólskinsdag aust- ur á Vopnafirði sumarið 1966 og studdist fram á stafinn sinn. — Þessi bragur var ortur vertiðina sem ég var á kútter Haraldi, segir Nikulás, það var skip- stjórinn, Geir Sigurðsson og móðurbróðir minn, þeir settu saman þennan brag sér til gamans. Ég var kokkur á kútter Haraldi. Stýrimaðurinn okkar er bara nýlega dáinn, það var hann Ottó N. Þorláksson. — Svo þú ert þá af Skaganum? — Ég er fæddur á Vopnafirði, 3. maí á Torfa- stöðum. En fólkið flutti hingað austur í þann tíð, á róðrarbátana, þá var útgerðarstaður á Hámundarstöðum. Og þar var ég þegar kom stúlka af Akranesi og spurði þegar hún vissi deili á mér: „Hvernig stendur á því að þú ert hér? Því ertu ekki fyrir sunnan hjá honum móð- urbróður þínum?" Það var upphafið að því að ég fór suður. Þá var búið að ferma mig, það gekk nú ekki þrautalaust. Mamma dó 1897. Ég átti systur og þessvegna er það ekki rétt sem Bene- dikt frá Hofteigi segir í ættum Austfirðinga, að ég sé einbirni. Ég átti þrjár systur. Ef þú kem- ur í Egilsstaði, þá skaltu spyrja eftir systursyni mínum, hann er um þrjár álnir á hæð og sést sæmilega í sólskini. Svo þetta er tóm vitleysa hjá Benedikt, þar er hver lygin ríðandi ann- arri. Hann hefur sosum nægar gáfur en þær eru blandaðar. Mamma dó 1897 en Bensi er fædd- ur 1903 svo hvað ætti hann að vita. — Jæja, ég ólst upp hér í sveitinni. Einhverju sinni var það á miðþorra að skírt var í Strandhöfn og þangað fór allt ríðandi, það var sæmilegt reið- 16 VIKAN 47-tbl-

x

Vikan

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.