Vikan - 24.11.1966, Qupperneq 18

FLOTTINN
TIL
OTTANS
Framhaldssagan
94hluli
Eftir Jennifer Ames
AS lokum fundu þau hann. Hann ríghélt sér í
kóralrif og líkami hans var hálfur neðansjávar.
Þegar þau áttu skammt eftir til hans, sá hún að
sjórinn í kringum hann var dökkrauður.
— Það er miklu fallegra við
rifið utanvert.
— Já, en ... byrjaði Charles.
En hann lauk ekki við setning-
una í stað þess muldraði hann: —
Ef ég á að róa með konuna yð-
ar, er ástæðulaust að ég fari með
kafarabúning.
' — Það er nú einmitt það góða
við þetta, sagði Alan og brosti. —
Nú gef ég yður tækifæri til að
daðra við konuna mína. Ég veit
ekki betur en þér hafið reynt
hæfileika yðar í því, áður en ég
kynntist henni.
— Hefði ég ekki farið norður-
eftir, hefðuð þér aldrei komizt í
málið, sagði Charles og hló, og
að þessu sinni heldur eðlilegar.
— Ég vona að Fay fái ekki
annarlegar hugmyndir af því að
hlusta á þetta, sagði Sheba. Hún
gekk fast upp að Charles og tók
um handlegg hans. Hreyfingin
var í sjálfu sér mjög eðlileg, en
Fay tók eftir því að tak Shebu
var mjög fast.
— Það er verst hvað það er lít-
ið rúm í bátum hinna innfæddu.
Það hefði farið þér svo vel að
fara með sem einskonar siðferð-
isdama fyrir Fay og Charles,
Sheba, sagði John. Hún brosti til
hans.
— Þú ættir að vera þakklátur
fyrir, að konan þín er ekki fær
um að vera siðferðisdama.
— Ég þykist einnig vita, að ég
ætti einnig að vera þakklátur
fyrir að, hún er heldur ekki fær
um að vera móðurleg kona, svar-
aði hann reiðilega. Rödd Shebu
var orðin reiðileg og það var
ógnun í henni, þegar hun sagði:
— Láttu ekki eins og fífl,
John. Þú veizt að ég geri allt
sem ég get fyrir veslings Sonyu
litlu. Er það kannske mér að
kenna, að hún er lömuð og gat
ekki verið með í þessari ferð?
Þau horfðust fast í augu. Að
lokum leit hann undan og muldr-
aði:
— Almáttugur, Sheba. Þarftu
endilega að taka allt alvarlega,
sem ég segi? Hefurðu engan
smekk fyrir gamansemi?
— Gamansemi og ruddaskapur
er ekki það sama, sagði hún. f
upphafi hafði Fay haldið, að
John væri ráðameiri aðilinn í
þessu hjónabandi, en upp á síð-
kastið hafði hún komizt á aðra
skoðun. Hún átti auðveldara með
að fella sig við hann nú en í
fyrstu. John gat verið óþægileg-
ur, en Sheba var eiturtunga ...
eins og kobraslanga.
Alan var kominn í kafarabún-
inginn.
— Ég ætla að fá mér sund-
sprett. Ef ég verð ekki kominn
aftur, þegar þið ætlið heim skul-
uð þið ekki hafa neinar áhyggj-
ur. Ég mæti áreiðanlega í matinn.
Hann stökk út úr bátnum og
þau sáu hann synda burt undir
vatnsyfirborðinu.
Charlee dró árarnar inn í bát-
inn og lét hann reka fyrir hæg-
um straumi.
— Nú, hvað ætlaðirðu að segja
mér? Þessi beina spurning kom
á óvart. Charles brosti súru brosi
og bætti við: — Hver er fyrir-
ætlun eiginmanns þíns, úr því að
hann hefur kastað okkur svona
í fangið hvort á öðru? Hún ákvað
að vera heiðarleg. Hún brosti,
þegar hún sagði:
— Ég vissi ekki, að við værum
svona miklir klaufar.
— Ég gat ekki verið svo sjálf-
umglaður að álíta að þú hefðir
skipulagt þetta stefnufót, sagði
hann beisklega. — Því þú ert eft-
ir öllum sólarmerkjum að dæma
alveg gagntekin af eiginmanni
þínum. Er það ekki satt? Hún
lyfti höfðinu og leit beint á hann.
— Og hverju máli skiptir
það? Er nokkur ástæða til að ég
væri það ekki?
— Ekki önnur ástæða en sú,
að þetta er undarleg brúðkaups-
ferð, eins og Sheba sagði í morg-
un.
— Já, en við höfum svo oft út-
skýrt hvernig á því stendur.
— En Sheba trúir því ekki, og
það geri ég ekki heldur. Það er
ekki hægt að útskýra það með
neinu öðru en hreinu brjálæði,
að þið þjótið hingað á svona
hættulegan stað um leið og búið
var að pússa ykkur saman. Hvort
fékk þessa hugmynd? Þú eða Al-
an?
— Mig langaði að heimsækja
Eve og Alan ætlaði að svipast um
eftir gúmmíplantekru.
— Já, en gat þetta ekki beðið?
Flest nýgift hjón vilja helzt vera
ein á brúðkaupsferðinni. Og með
tilliti til systur þinnar; þú hafð-
ir ekki séð hana svo lengi að það
gat svo sem vel beðið enn um
sinn.
Charles horfði mjög fast á
hana. Hún hristi höfuðið.
— Nei, ég hafði það á tilfinn-
ingunni, að það gæti ekki beðið.
Ég — ég var hræðilega óstyrk
hennar vegna, eftir það sem þú
sagðir mér um kvöldið í Heart-
stone Village. Hann kinkaði hægt
kolli.
— í hreinskilni sagt held ég, að
þú hafir líka haft ástæðu til að
vera hrædd. Ég hef heyrt sagt, að
hún sé farin að taka eiturlyf.
— Það hefur Sheba sagt þér,
hrópaði Fay móðguð. — Eve
myndi aldrei nokkurn tíma vilja
taka eiturlyf sjálfviljug!
— Ég þekki systur þína eigin-
lega ekkert meira en það sem
Sheba hefur sagt mér.
— Viltu þá segja mér ná-
kvæmlega, hvað Sheba hefur
sagt þér um Eve? spurði Fay
ákveðin. Hann svaraði ekki alveg
strax.
— Þú kærir þig áreiðanlega
ekki um að heyra það, Fay, en
Sheba sagði að hún væri heimsk
og hún hefði beðið kúlíana um
að útvega sér eiturlyf. Það var
þe^svegna, sem Sheba sendi
hana til Singapore, þegar hún
frétti að þú varst að koma. Hún
vonaði að hún myndi ná sér þar,
18 yncAN 47tbl-