Vikan - 22.03.1967, Síða 49

OPAL ER TÍZKUSOKKUR
★
OPAL ER VESTUR-ÞÝZK GÆÐAVARA
★
OPAL 20 DENIER
OPAL 30 DENIER
★
OPAL KREPSOKKAR
OPAL KREPSOKKAR 30 DENIER
OPAL KREPSOKKAR 60 DENIER
OPAL ER Á HAGSTÆÐU VERÐI
NOTIÐ AÐEINS BEZTU
FÁANLEGU SOKKA
Einkaumboð fyrir OPAL TEXTILWERKE G. m. b. h. REINFELD
Grettisgötu 6. — Símar 24730 og 24478.
hann stór, þegar hann stóS upp
og hann kom mér til að finnast
ég sjálfur vera lítill — hann var
að minnsta kosti þrjá eða fjóra
þumlunga yfir sex fet. Handtak
hans var þétt.
— Ég heiti Alan Taggert. Ég
flýg fyrir Sampson.
— Lew Harper.
Hann hristi glas í vinstri hendi.
- Hvað eruð þér að drekka?
— Mjólk.
— Eruð þér að gera að gamni
yðar? Ég hélt þér væruð leyni-
lögreglumaður.
— Ég er að drekka hrærða
kaplamjólk.
Hann hafði þægilegt, bjart
bros. — Ég drekk gin og bitter.
Ég vandi mig á það í Port Mores-
by.
— Hafið þér flogið mikið?
— Eitthvað yfir tvö þúsund
klukkustundir.
— Hvar?
— Aðallega í Karólínu. Ég var
með P-38.
Hann sagði þetta með ást og
þrá eins og það væri kvenmanns-
nafn.
í þessu kom stúlkan út, klædd
í svartröndóttan kjól, þröngan á
réttum stöðum, víðan á hinum.
Dökkrautt hár hennar, þurrkað
og burstað, þyrlaðist um höfuðið.
Stór, græn augun voru glitrandi
og framandleg í brúnu andlitinu,
eins og ljós augu í Indíána.
Taggert kynnti hana. Hún var
Miranda. dóttir Simpsons. Hún
vísaði okkur til sætis við málm-
borð undir strigasólhlíf, sem stóð
á járntitt upp úr miðju borðinu.
Ég horfði á hana yfir lax í
majónes; hávaxin stúlka með
hreyfingar, sem báru sérstakan,
vandræðalegan þokka, hún var
af þeirri gerðinni, sem þroskast
hægt en er þess virði að bíða
eftir. Þroskinn byrjar ekki fyrr
en um fimmtán ára. Fjrrsta
hjónaband um tuttugu og eins
árs. Síðan komu nokkur erfið ár
ti lað losna við rómantíkina og
breytast úr stúlku í konu; tuttugu
og átta til þrjátíu ára væri hún
orðin hin fullkomna kona. Hún
var um það bil tuttugu og eins
árs og aðeins of gömul til að
vera dóttir frú Sampson.
— Stjúpmóðir mín, sagði hún
eins og ég hefði hugsað upphátt,
-— stjúpmóðir mín, leitar alltaf
öfganna.
— Eigið þér við mig, ungfrú
Sampson? Ég er venjulegur miðl-
ungsmaður.
— Ekki sérstaklega þér. Allt.
sem hún gerir, fer út í öfgar.
Flest fólk dettur af hestbaki án
þess að lamast frá mitti og nið-
ur úr, en Elaine. Ég held að þetta
sé sálrænt. Hún er ekki lengur
eins íðilfögur og hún var, svo
hún hörfaði úr samkeppninni.
Fallið af hestinum gaf henni tæki-
færi til þess. Ég gæti bezt trúað,
að hún hafi látið sig detta.
Taggert hló stuttaralega: —
Láttu ekki svona Miranda. Þú
hefur verið að lesa bók.
Hún leit fyrirlitlega á hann.
— Þú verður aldrei sakaður um
það.
— Er til sálfræðileg skýring á
því, hversvegna ég er hér? spurði
ég.
— Ég er ekki nákvæmlega viss
um, hversvegna þér eruð hér.
Eigið þér að hafa upp á Ralph,
eða eitthvað í þá áttina?
— Eitthvað í þá áttina.
— Ég held að hún vilji fá ein-
hver vopn á hann. Þér verðið að
viðurkenna, að það er töluvert út
1 öfgar að kalla á leynilögreglu-
mann, vegna þess að maður kýs
að vera annars staðar en heima
hjá sér eina nótt.
— Ég vinn í kyrrþei. ef það
er það sem þér hafið áhyggjur
af.
— Ég hef ekki áhyggjur af
neinu, sagði hún elskulega. —
Þetta var aðeins sálfræðileg skýr-
ing.
Filipseyski þjónninn gekk
hljóðlaust út i garðinn. Bros
hans var gríma, sem persónu-
leikinn beið einangraður á bak
við og gægðist flóttalega fram
í djúpi svartra augna hans. Ég
hafði á tilfinningunni, að hann
heyrði allt sem ég gerði með
ydduðum eyrunum, næmi andar-
drátt minn og gæti talið hjarta-
slög mín á sæmilega kyrrum
degi.
Taggert hafði verið dálítið
vandræðalegur og skipti nú
snöggt um umræðuefni .
— Ég held að ég hafi aldrei
SIGMAR & PÁLMI
Hverfisgötu 16A, sími 21355
Laugaveg 70 - Sími 24910
. -v'
■
12-tw- VIKAN 49