Vikan - 04.06.1970, Blaðsíða 27

borgin í Nepal, er orðin eins konar Jerú-
salem hippadómsins. Þangað fljúga banda-
rísk ungmenni í stríðum straumum, með
Loftleiðum yfir til Lúxemborgar og halda
svo áfram á þumalputtanum eða í bússum
niður í gegnum evrópska meginlandið,
Tyrkland, íran og Indland til fyrirheitna
landsins.
Hippar virðast yfirleitt vera ákaflega
friðsamt og heldur geðþekkt fólk og því
er áreiðanlega tekinn skakkur póll í hæð-
ina þegar sá óði morðingi Manson er í
ræðu og riti kallaður dæmigerður hippi.
Engu að síður er Manson athyglisverður,
að vísu ekki kannski persónan sjálf, held-
ur þær félagslegu aðstæður sem urðu
undirrót hinnar kynlegu nýlendu hans í
Dauðadal.
Uppruni Mansons sjálfs er þegar þekkt
saga. Móðir hans var vændiskona og þeg-
ar hún nokkrum árum eftir fæðingu hans
var fangelsuð fyrir að rupla viðskipta-
vini, varð drengurinn að bjargast eins og
bezt gekk á eigin spýtur. Það gekk eins
og við var að búast og voru helztu dval-
arstaðir Mansons upp frá því betrunar-
hæli og fangelsi, það er að segja þangað
til hann kom upp sinni sérkennilegu
kvennanýlendu. Einhvern tíma á þessum
ferli lærði hann nokkur gítargrip og
samdi fáeina slagara. Hann fékk líka
snemma nasasjón af launspeki og göldr-
um og sökkti sér í það af gífurlegum
áhuga, óneitanlega með nokkrum árangri.
Kunnur bandarískur rithöfundur, Jean
Stafford, hefur gizkað á að Manson hafi
einhvern tíma í grufli sínu komizt yfir
einhvern fróðleik um Assassínana, dul-
trúarreglu þá hina frægu er grasséraði í
trú að þeirra eigin líf væru minna en
einskis virði. Susan Atkins, ein kvenna
Mansons, kvað hann hafa sagt við sig eitt
sinn: „Susan, nú hefurðu verið með mér
í tvö ár, og ef þú skyldir einhvern tíma
ákveða að fara, þá hengi ég þig upp á
löppunum og sker þig á háls hinum til að-
vörunar.“ „En mér var sama,“ bætti Sus-
an við. „Því að Charlie var ég og ég var
hann.“
Einn fjallöldunganna lýsti sig ímam,
eða fulltrúa Guðs á jörðu, og Manson titl-
aði sig ýmist Guð eða Satan, eftir því
hvernig á honum lá, og þóttist einnig ann-
að veifið vera Jesús, sem var samkvæmt
fræðunum guð á meðal manna. Báðir
notuðu þeir eitur- og fíknilyf til að tryggja
vald sitt yfir áhangendunum. Hvorugur
þeirra tók þátt í morðunum, sem þeir fyr-
irskipuðu, þótt þeir skipulegðu þau í smá-
atriðum.
Manson sjálfur er um hálffertugt, en
stúlkurnar hans, sem í senn voru eins
konar dætur hans, systur og hjákonur,
voru flestar kringum tvítugt. Sumar höfðu
átt við erfið kjör að búa í uppvextinum,
voru óskilgetnar, áttu drykkjumenn fyrir
foreldra og svo framvegis, en aðrar voru
hins vegar úr ósköp venjulegum mið- og
efristéttarfjölskyldum. En allar áttu þær
það sameiginlegt að vera fórnardýr þeirr-
ar upplausnar, sem lagzt hefur á fjöl-
skylduna, þennan ævaforna samfélags-
hornstein, í þéttbýlis- og iðnaðarþjóðfé-
lögum nútímans. Félagsfræðingar eru
þegar farnir að spá því að þetta muni
enda með því að fjölskyldan hverfi alger-
lega úr sögunni sem slík; grein þess efnis
birtist nýlega í Vikunni (Heimur án ást-
R.E.L. Masters, forstjóri stofnunar að nafni
Foundation for Mind Research (Hugkönnunar-
stofnun), á heimili sínu í New York. Á borðinu
hjá honum er stytta af egypzku gyðjunni Sek-
met, sem hefur ljónshöfuð. Masters dáleiðir fólk
og fullyrðir að í dáinu komist það í samband
við gyðjuna.
Ung bandarísk völva á heimili sínu, sem
búið er margs konar exótískum og forneskju-
legum munum.
i
i
Ilópur ungra dultrúariðkenda í bandarískri
stórborg. Heimill sín skreytir þetta fólk oft í
samræmi við iðkanir sfnar.
Vestur-Asíu á krossferðatímunum og var
brautryðjandi morða í pólitískum tilgangi.
Furðumargt er líkt með Manson og Sjeik-
al-Djabal, eða Fjallöldungnum, eins og
leiðtogi Assassínanna var kallaður. Báðir
ætluðust þeir til skilyrðislausrar hlýðni
af fylgjurum sínum og ólu þá upp í þeirri
ar, í 7. tbl. þessa árg.). Tækniþjóðfélagið
krefst allra hæfra manna, jafnt karla sem
kvenna, til að halda gróttakvörnum sín-
um gangandi og laðar með ótal tækifær-
um; heimilið hættir að vera stöðugur
dvalarstaður en verður þess í stað lítið
annað en sameiginlegur svefnstaður fjöl-
skyldunnar, eða varla einu sinni það. —
Feður barnanna eru of önnum kafnir í
atvinnulífinu til að hafa tíma fyrir þau,