Vikan - 04.06.1970, Blaðsíða 29

-4^. Á hcimili fulltrúa Satans hér á jörð er að
sjálfsögðu að finna ýmislegt, sem ekki heyrir
til venjulegustu híbýlaskreytingum, þar á með-
al líkkistur, sem notaðar eru fyrir borð, og
dauðra manna bein.
Páfi kölska í fullum messuskrúða. }
indamaður, en skipti sér ekki af pólitík.
Hins vegar geti svo farið að elzti sonur
Roberts Kennedys bjóði sig einhvern tíma
fram til forsetaembættisins, og móðir hans
muni að öllum líkindum hefja afskipti af
stjórnmálum.
Spíritisminn nýtur eins og vænta mátti
meiri vinsælda í Bandaríkjunum en
nokkru sinni fyrr, og hann er sú tegund
dulariðkana sem millistéttirnar, útborga-
búarnir, „hinn þögli meirihluti“, aðhyll-
ist mest. Með stjörnuspádómum er fylgzt
af meiri áhuga en áður voru dæmi til,
og leikarar og margs konar aðrar máls-
metandi manneskjur láta nú varla taka
svo við sig viðtal að þær gefi ekki upp í
hvaða stjörnumerki þær eru fæddar. Um
tíu þúsund Bandaríkjamenn kváðu nú
hafa atvinnu af því að spá í stjörnurnar
og um fimmtíu milljónir landa þeirra eru
sagðir trúa fræðunum um dýrahringinn.
(Greinaflokkur um þann hring birtist í
Vikunni 1968—‘69). Meira að segja eru að
komast í tízku klúbbar fójks úr hin-
um ýmsu merkjum. Við þetta má bæta
lófalestri, spilaspám, kristallsrýni og ótal
öðrum tilfæringum til að sjá fram í tím-
ann. Eins og vænta mátti kemur tækni
nútímans hér einnig fram. Þannig hafa
verið fundnir upp spádómasjálfsalar, sem
spýta út úr sér sex mánaða spádómi fyrir
hvern sem er ef hann stingur tveimur
dollurum og fimmtíu sentum inn um þar
til ætlaða rifu.
Auk alls þessa og margs fleira fer það
hraðvaxandi að menn sökkvi sér beinlín-
is niður í svartagaldur og tilbiðji djöf-
ulinn; þannig er kominn fram í Kalifor-
níu trúarflokkur, sem hefur Satan fyrir
sinn guð og fer langt í frá dult með það.
Æðstiprestur trúarflokks þessa heitir An-
ton LaVey, býr í San Fransiskó og er sjálf-
sagður gestur í samkvæmum fína fólks-
ins þar. Svartigaldur og formælingar eru
í miklum metum hjá söfnuði hans, og í
prédikunum sínum ráðleggur hann mönn-
um eindregið að láta sem flest eftir sér og
velta sér upp úr öllum hugsanlegum
nautnum, gagnstætt skírlífis- og hófsemd-
arboðorðum kristninnar.
Framhald á bls. 44.