Vikan - 20.08.1970, Blaðsíða 4

Wilson í kjallarann
Þetta virðist nokkuð geigvæn-
legt við fyrstu sýn; Wilson fyrr-
verandi forsætisráðherra í Bret-
landi sitjandi handalaus í stól,
sem tvær manneskjur bera á
milli sín. En raunar er þetta ekki
hann sjálfur, heldur vaxmynd af
honum sem til skamms tíma var
til sýnis hjá Madame Tussaud í
Lundúnum. Eftir kosningarn-
ar á dögunum var líkan af Heath
auðvitað sett í það pláss. Með
Wilson var hinsvegar farið í
geymslu niðrí kjallara. Skyldi
hann nokkurntíma eiga þaðan
afturkvæmt?
í stiórnmálunum verður sann-
leikurinn að bíða, þangað til ein-
hver þarf á honum að halda.
Björnstjerne Björnsson.
Veióikló
Þessi mynd var tekin af ungri
nunnu í fjörunni hjá Brisbane í
Ástralíu, þar sem hún stóð og
dorgaði af hjartans list. Kyrtlin-
um sínum öklasíða bretti hún
uppá miðja kálfa, svo að engin
hætta væri á að hann vöknaði.
Afmælisterta Tigers
Jacks
Einn frægasti og dáðasti hnefa-
leikakappi allra tíma, Jack
Dempsey, sem kallaður var Tiger
Jack, fyllti nýlega sjötugasta og
fimmta aldursárið. Hér er hann
að skera afmælistertuna í hófi,
sem haldið var í tilefni dagsins
einhvérsstaðar í New York.
STUTT
OG
LAG-
GOTT
Það skiptir engu hvort þú
kvœnist eður ei. 1 hvoru
tilfellinu sem er mun þig
sáriðra þess.
Þctta dreymdi Detlef um að verða:
umkringdur myndavélum, lömpum og
leikurum og gefandi fyrirmæli ákveð-
inni röddu og skipandi hrcyfingum.
Ungur meistaraþjófur
Að lokinni tíu mánaða erfiðri
vinnu komst Detlef Bart að eftir-
farandi niðurstöðu: „Þetta slátr-
arastarf er ekki fyrir mig. Ég
verð að fá að vinna með fólki.“
Detlef sem var fjórtán ára, og til
heimilis í Köln, Vestur-Þýzka-
landi, yfirgaf því slátrarann, sem
hann var í læri h’á og fékk sér
vinnu i myndavélaverzlun. Hann
hafði ákveðið að verða meistari
í kvikmyndagerð í stíl við Berg-
man eða Pasolini og til þess að
auðvelda sér fyrstu sporin á
þeirri braut stal hann úr verzl-
uninni öllu steini léttara sem
þurfti til kvikmyndagerðar:
myndavélum af öllum stærðum,
hljóðupptökutækjum, filmum og
klippingaráhöldum. Andvirði
þýfisins komst upp í fimmtíu þús-
Detlef Bart á götu í Köln, vopnaður
kvikmyndavél. Einmitt götur stór-
borgarinnar voru vettvangur fyrstu
kvikmyndarinnar hans.
und mörk. Einnig tókst honum að
smeygja sér inn í póstgeymslu og
stal þar pökkum með kvikmynd-
um, sem aðrir höfðu tekið. Úr
þeim reyndi hann svo sjálfur að
setja saman eigin meistaraverk.
En ekki leið á löngu áður en
vinnuveitandi Detlefs uppgötvaði
hvað var að ske og gerði lög-
reglunni viðvart. Þýfið fannst
allt heima hjá Detlef, sem hafði
það allt í röð og reglu í herbergi
er hann hafði fyrir vinnustofu.
Hann hafði þá þegar gert stutta
heimildarkvikmynd úr daglega
lífinu, er hann nefndi Gefáhrlich-
er Alltag (Háskalegur hvunn-
dagur). Hafði hann ætlað að
koma þeirri mynd í sjónvarpið
og grundvalla þannig frægð sína.
Þetta var ekki í fyrsta sinn sem
Detlef Bart komst í kynni við
lögregluna. Eins og fyrr er vikið
var honum upphaflega komið í
slátraralæri, en hann fékk fliót-
lega andstyggð á því starfi. Eitt
sinn laumaði hann bola nokkrum,
sem komið var með utan úr sveit
til slátrunar, inn í gripavagn sem
var að leggia af stað út úr borg-
inni og setti hey og vatn inn til
skepnunnar. Vonaðist hann til að
bolanum yrði gefið líf, ef hann
kæmist út í sveitina. En bolinn
var auðvitað drepinn samt sem
áður og Detlef fékk alvarlega
áminningu.
Hann segist vonast eftir að fá
vægan dóm. „Ég stal bara vegna
þess að mig íangaði til að verða
verulega góður kvikmyndari og
til þess þarf maður að hafa
fyrsta flokks græjur,“ sagði hann.
„Þegar mér verður sleppt, ætla
ég að halda áfram að kvikm/mda,
en í þetta sinn án þess að stela
neinu.“
4 VIKAN 34. tbi.