Vikan - 20.08.1970, Blaðsíða 36

f't-rJteMéiAL
Eg vildi börga milljón fyrirl T .Sg skal
að í’á traust og öruggt / I s iá um
gifs—sem þeir gætu 'it>að.
frystu Rcllórnér er fugla'búr
og sérstaklega lagað gifs—
•^befjjt frá Hjúston i Texasí
"Va--'1_ Spánný
(uppf inningí^
Við byrium á aö láta
ÍUglaburið yfir. ..
. .á meöan
við sklptum
tvarlega um /
fötu.' )
var „Batasi’s Cannon“, og þar
lék á móti henni náungi sem
síðar varð mjög góður vinur
hennar, John Leyton. Léku þau
meðal annars eina ástarsenu,
sem þótti það djörf tveimur ár-
um síðar, að hún var klippt í
burtu er myndin var sýnd í sjón-
Varpi.
Nokkrum mánuðum síðar, eft-
ir að þeirri mynd var lokið, fór
Mia til Ítalíu til að hitta elsk-
huga sinn, Leyton, en hann vann
þá við myndina „Von Ryan’s Ex-
press“, sem hefur meðal annars
verið sýnd hér á landi. Leyton
kynnti Miu fyrir stjörnu mynd-
arinnar, Frank Sinatra. Fjórtán
dögum síðar hafði Sinatra tek-
ið við elskhugahlutverkinu af
Leyton — í fúlustu alvöru.
Pressan komst fljótlega að því,
og það var aldeilis blásið upp
að „söngvarinn með hárkolluna"
(eins og það var orðað) vaeri
með kvenmanni sem væri 30 ár-
um yngri en hann sjálfur. Lá
við að allt færi á annan endann
út af samdrætti — og síðar
hjónabandi — Miu og Franks;
bréfunum rigndi yfir þau per-
sónulega, sjónvarps- og útvarps-
stöðvar og blaðamenn, og allir
voru yfir sig hneykslaðir.
„Frankie Boy“ varð meira að
segja fyrir því að nokkrir vina
hans, sem eru sagðir hafa nokkuð
sterk ítök í undirheimum stór-
borganna, sneru við honum bak-
inu — fyrir að fleka smákrakka!
Það var nefnilega aldursmun-
urinn sem olli öllu fjaðrafokinu.
— flg drekk ekki viský nema
það sé eins og 10 árum eldra en
Mia, sagði söngvarinn og leik-
arinn Dean Martin — sem í
rauninni drekkur yfirleitt ekki
annað en te. Og fyrrverandi
kona Sinatra, leikkonan Ava
Gardner, sagði: — Eg vissi að
það kæmi að því að Frank færi
í rúmið með strák. Meira að
segja móðir Miu, Maureen 0‘
Sullivan var ekki allskostar
ánægð með ráðahaginn fyrir
sömu ástæðu: — f rauninni er
það ég en ekki Mia, sem FVank
hefði átt að giftast!
En þá var Mia búin að fá nóg.
— Það kemur hreint engum við
hvernig ég haga lífi mínu, sagði
hún. — Eg hef alls engan áhuga
á að vera einhver fyrirmyndar-
stúlka; við Frank viljum fá að
vera í friði.
Vígslan fór fram þann 19. júlí
árið 1966, í Las Vegas. Viðstadd-
ir voru sex vinir þeirra, sjö
blaðamenn og 16 ljósmyndarar.
— Elsku litli drengurinn minn,
sagði Frank og kyssti brúði sína
á kinnina. Þetta var rétt eftir að
hún hafði látið skera hár sitt,
eins og frægt er, og það leið ekki
á löngu þar til Farrow-greiðslan
var svo til allsráðandi um allan
heim. Og um leið og hin nýbök-
uðu Sinatra-hjón héldu í brúð-
kaupsferð á einkaflugvél Franks,
veifaði Mia hendinni svo glamp-
aði á demantshringinn, sem
hafði kostað um 7 milljónir ís-
lenzkra króna.
Hjónabandið var misheppnað
alveg frá byrjun, og næstu tvö
árin voru þau álíka lítið saman
og þau höfðu verið mikið sam-
an fyrstu dagana. Aðalástæðan
fyrir því að hjónabandið var svo
mislukkað var „kynslóðagjáin“.
Vinir Miu og vinir Franks áttu
mjög erfitt með að láta sér koma
saman og smátt og smátt var
sama sagan sögð af þeirra eigin
hjónabandi.
í ágúst 1968 flaug Mia til
Mexico til að fá skilnað, og var
það ferðalag farið á Franks
kostnað. Hann hafði fallizt á
skilnað, eftir að hún hafði neit-
að að leika á móti honum í kvik-
myndinni „The Detective", því
hún vildi heldur taka hlutverki
sem henni hafði boðizt í „Rose-
mary's Baby“, en henni var
stjórnað, eins og kunnugt er, af
Roman Polanski.
Mia gaf ástæðu fyrir skilnað-
inum: — Hann var reiður yfir
því að hann var orðinn gamall,
og honum fannst allt vera að
hverfa frá honum. Þegar vinir
mínir komu í heimsókn, berfætt-
ir og gáfu honum blóm, fékk
hann þunglyndiskast og fannst
hann vera utan við allt og alla.
Síðar sagði hún að henni hefði
þótt mjög miður að hafa þurft
að skilja við Frank, en það jafn-
aði sig eftir að „Rosemary's
Baby“ fór að ganga svo vel sem
raun varð á. Myndin greinir frá
ungri stúlku (Miu) sem kemst
undir áhrif djöfulsins, og þótti
leikur hennar með slíkum af-
brigðum að hún varð þegar ein
eftirsóttasta leikkona í heimi.
Kaþólska kirkjan fordæmdi
myndina fyrir að hafa haft að
spotti grundvallaratriði krist-
innar trúar, og Mia lét í ljósi
skoðun sína á ummælum páfa
með orðum sem ekki er hægt að
hafa eftir á prenti.
Eftir að ungfrú Farrow hafði
verið um skeið í Indlandi með
brezku Bítlunum, þar sem þau
lögðu stund á hugleiðslu, gjör-
breyttist hún. Hún varð sú sem
hún er nú sögð vera, „flagð und-
ir fögru skinni“. Hún notaði nær
eingöngu gróft orðbragð, hagaði
sér mjög ósæmilega á almanna-
færi og notaði hvert tækifæri til
að hneyksla og „sjokkera“ vini
sína -— jafnt sem almenning. Og
nú hafði hún betur efni á því
en áður; hún þurfti ekki eins
mikið verndar við. Við kvik-
myndatöku í hollenzka bænum
Noordwijk, fór hún eitt sinn
ásamt mótleikara sínum, Robert
Mitchum, út að borða á lítið veit-
ingahús. Þar var þá fyrir fullur
Hollendingur, sem lét óspart í
ljósi vanþóknun sína á banda-
rískum kvikmyndum og hóf að
æpa formælingar að þeim. Fyrst
bað Mia hann að láta þau í friði,
en þegar það gekk ekki henti
hún salatskál á eftir honum.
Maðurinn galt í sömu mynt,
en Miu tókst að beygja sig, og
er hann kom vaðandi að henni
sparkaði hún í helgidóm hans,
svo hann kútveltist eftir gólfinu.
Mitchum hefur leikið nokkrum
sinnum slagsmálahunda í kvik-
36 VIKAN 34 tbl