Vikan - 20.08.1970, Side 45

Loksins. Loksins efttr allt tekkið: Pira-
System gefur yður kost i að Iffga uppá
híbýli yðar. Ljósar viðartegundir eru
sem óðast að komast í tízku. Framúr-
skarandi í barnaherbergi. Skrifborð úr
Ijósri eik. Uppistöðurnar svartar eða
Ijósgráar eftir vali. Smekklegt, nýtt,
margir uppröðunarmöguleikar.
Hvorki skrúfa
né nagli í vegg.
Ekkert annað hillukerfi
hefur þessa kosti.
Því ekki að velja ódýrustu lausnina,
þegar hún er um leið sú fallegasta.
Lífgið uppá skammdegisdrungann með
Ijósum viði. Skiptið stofunni með Pira-
vegg. Frístandandi. Eða upp við vegg.
Bezta lausnin i skrifstofuna. Höfum
skápa, sem falla inní. Bæði i dökku og
Ijósu. Komið og skoðið úrvalið og
möguleikana hjá okkur. Pira faast ekki
annarsstaðar.
RIRA
Frábær lausn í
húsbóndaherbergið
EINKAUMBOÐ FYRIR PIRA-SYSTEM A ISLANDI
/
HUS OflSKIP Armúla 5 - Sími 84415—84416
En það greip mig einhver ó-
skiljanlegur hrollur og ég losaði
mig úr faðmi hans.
Stuart hló og sagði: — Þú hef-
ir samt trúað Savalle fyrir því
að við værum trúlofuð!
— Vegna þess að hún sakaði
mig um að vera ástfangin af eig-
inmanni sínum! sagði ég, án þess
að hugsa mig um.
— Aha, svo ég er bara þægileg
afsökun, er það ekki?
— Nei, Stuart, nei, nei! Þú
manzt að ég bað þig um frest, og
ég þarf þess ennþá. Eftir tvo til
þrjá mánuði kem ég heim aftur,
og þá verður High Trees minn-
ingin ein.
— Og á meðan ætlarðu að hafa
það notalegt með Nicholas Mede!
sagði hann snöggt.
— Það er hlægilegt að segja
annað eins! svaraði ég. — Ég er
ekki hrifin af þeim manni. Hann
fer skammarlega með konu sína,
lætur hana afskiptalausa, eins og
hún sé ekki til. En hún hefir
fengið þá flugu í höfuðið að ég
sé ástfangin af honum, guð má
vita hversvegna!
— Hún sagði mér það, sagði
Stuart. — Hún settist hjá mér
fyrir utan klúbbinn og tók mig
tali, eins og hún væri í þörf
fyrir að tala við einhvern. Hún
hefir miklar áhyggjur af þér. Þú
eN ung, sagði hún, og auðveld
bráð fyrir Nicholas. Hún sagði
Hka að það væri tilgangslaust
fyrir sig að vara þig við, þú
myndir ekki trúa henni. Hún
sagði mér líka að þú hefðir setið
heilt kvöld á veröndinni með
honum, og þið hefðuð hlegið og
verið kát. Annað skipti sagðist
hún hafa séð þig á náttfötunum
á veröndinni.
Ég spurði sjálfa mig hvað ég
ætti nú að gera. Átti ég að reyna
að gefa honum skýringu á þess-
um samfundum okkar; það yrði
einungis hlægilegt. Ég sagði því
einfaldlega: — Savalle hefir haft
nóg að segja.
Ég hafði hallað mér upp að
honum, en allt í einu fann ég að
hann dró sig í hié, færði sig und-
an. Ég var í svo mikilli þörf fyrir
félagsskap og skilning. — Þér er
ekkert vel til Savalle, sagði hann.
— Það er mesti misskilningur.
Mér likar vel við hana, en það er
eins og hún sé með flís í auganu.
Sagðirðu henni að við værum
ekki trúlofuð?
— Já. viðurkenndi hann.
Þá vissi Savalle að ég hafði
ekki sagt satt. Leit hún á það
sem skálkaskiól. sem ég notaði
til breiða yfir að ég væri ástfang-
in af Nicholas? Ég átti ekki ann-
arra kosta völ en að fara frá
High Trees, en ég varð hissa,
begar ég fann að mig langaði
ekki til þess.
— En ég sagði henni ekki hver
þú ert í raun og veru, bætti hann
við.
— Hættu nú við þetta. Serena.
Hann starði niður í vatnið. — Það
er eitthvað einkennilegt við Sa-
valle, bætti hann svo hugsandi
við. — Hún dylur eitthvað undir
þessu yfirborði.
Hann stóð snögglega á fætur.
— Komdu, við skulum fara
inn, það er farið að kólna.
Við gengum gegnum garðinn,
hlið við hlið, án þess að segja
nokkurt orð, og ég vissi að Stuart
var að hugsa um Saville.
Ég átti frí síðdegis á sunnudag
og Tessa stakk upp á því að ég
kæmi með henni og Lucindu til
eftirlætisstaðar þeirra. Það vildi
ég gjarnan. Nicholas ætlaði í bíl-
túr með móður sinni, en enginn
vissi hvert Savalle hafði farið,
eða sýndi því nokkurn áhuga.
Ég fór með Tessu og Lucindu
nokkra kílómetra frá bátahöfn-
inni og þar höfðum við svolítið
strandsvæði alveg út af fyrir
okkur.
Rétt fyrir ofan ströndina voru
nokkur hús, frekar illa farin og
við trébryggju voru bundnir
nokkrir bátar. Það voru bæði
róðrarbátar og vélbátar. Maður
var að fást eitthvað við bátana,
ég kannaðist ekkert við hann, en
ég sá að hann gaf okkur auga.
Hann var dökkur á brún og
brá, eins og Liam og Nicholas,
en ekkert likur þeim að öðru
leyti. Þessi maður var þrekin og
frekiulegur á svipinn. Þykkt og
strítt hárið var ógreitt og hann
hafði greinilega ekki rakað sig
nýlega. Það var eitthvað gróft við
hann, en eitthvað samt, sem
margar konur kynnu að meta. Ég
fór að íhuga hvort hann ætti
þessa báta og spurði Tessu að því.
Hún kinkaði kolli. — Þetta er
Joel Weir. Hann er skrítin skrúfa,
býr einn í einum kofanum þarna
upp frá. Hann er frændi frú
Danby.
— Mér lízt illa á hann, sagði
Lucinda. Hann talar oft við kon-
una, sem hringdi dyrabjöllunni
hjá okkur í gærkvöldi.
Tessa hrukkaði ennið. — Eina
manneskjan sem kom eftir heim-
sóknartíma, var unga frú Mede.
— Savalle? sagði ég undrandi.
— Já, hún ætlaði að fá lyf-
seðil hiá Roake lækni. Segðu mér,
Lucinda, hvenær sástu hana með
Joel?
— f gær, þegar ég var að gefa
svönunum. Frú Mede var líka að
gefa þeim og hann talaði lengi
við hana.
Við áttum friðsælan eftirmið-
dag. Tessa talaði um Liam Mede.
Hún lét sandinn renna gegnum
greiparnar — og sagði að Liam
hefði sagt sér atburðinn með leir-
krúsina. — Hann gerir aðra
handa þér, er það ekki? Hvernig
líkar þér við hann?
— Prýðilega!
Hún var undarlega iðin við
sandinn og ég hugsaði með mér,
hvort hún væri hrifin af Liam.
Það var dauðaþögn í húsinu,
þegar ég kom heim, svo frú Mede
og Nicholas voru líklega ekki
komin heim. Ég opnaði fyrir út-
varpið, meðan ég hafði fataskipti.
Mamma yrði þó ánægð yfir einu,
ég var neydd til að klæða mig
þokkalega á High Trees, ég gekk
ekki lengur í gallabuxum allan
daginn.
Savalle hlýtur að hafa læðst
niður stigann. Ég heyrði ekki í
henni, heyrði heldur ekki þegar
hún opnaði dyrnar á herberginu
mínu. Ég varð ekki vör við hana,
fyrr en það small í lásnum.
— Sælar verið þér, Serena
góð! Rödd hennar var eitthvað
grautaxleg og óskýr. — Nick
hringdi og sagði að þau myndu
ekki koma heim í kvöldmat, því
að veðrið væri svo gott. Þeim
láðist að bjóða mér með sér i
bíltúrinn!
Hún var í einhverju gegnsæju
fati, náttkjól eða slopp. Það fór
vel við sólbrúna limi hennar og
síða hárið. Hún hafði málað sig
um augun og ég held að ég hafi
aldrei séð svo falleg augu, stór
og geislandi. Varaliturinn náði
út yfir varirnar. Hún var með
hringi á fingrunum og arm-
bandið, með viðhengishlutun-
34. tbl. VIKAN 45