Vikan - 02.11.1972, Blaðsíða 15

manns, voru tekin til fanga strax
viö landamæri og fengu alls ekki
leyfi til aö fara inn f landið. Næsti
hópur, en'þau voru fjögur saman,
fékk sömu útreiö. Eftir þaö sáum
viö aö eina leiöin til aö koma
varningi okkar áleiöis, var aö
fara meö mestu leynd og þaö
reyndist betur.
Paul kom í byrjun september
og viö gátum veriö saman um
hrlö, cn áöur en hann fór yfir
landamærin, til aö athuga leiöir
til aö koma vistum fyrir
tíangladesh—samtökin. V íö
höföum þá ekkert samband, svo
ég gat ekki látiö hann vita aö ég
ætlaöi aö fara eina . ferö fyrir
Omega — samtökin. Þótt ég vissi
aö hann var þvl mótfallinn aö ég
færi inn I Bangladesh, þá var ég
fullviss um aö leiöangur okkar
myndi heppnast og aö ég yröi
komin aftur, þegar hann kæmi til
Calcutta.
Ég átti aö fara yfir landamærin
meö Gordon Slaven, tvítugum
Lundúnabúa, sem haföi unnið á
lögmannsskrifstofu. Ég hélt aö
öruggara væri fyrir hann aö hafa
konu I fylgd með sér.
Ungur piltur frá Bengal,
Lawrencé aö nafni, átti aö vera
fylgdarmaður okkar. Hann sagöi
okkur aö ákvöröunarstaöur okkar
væri I höndum Mukti Bahini,
Bangladesh skæruliöanna, svo
okkur væri óhætt. Viö höföum líka
fimm sinnum áöur, sent hópa yfir
landamærin á þessum staö og allt
haföi gengiö að óskum. ’
. Viö lögöum af staö 3. október I
Land—Rover og ætluðum til
landamærabæjarins Bongaon. Á
leiöinni mættum viö látlausum
straum af flóttafólki og hafi ég
þurft á hvatningu aö haldafékk
ég hana sannarlega viö þessa
hrollvekjandi sjón. Viö áttum svo
aö fara til kaþólskrar trúboös-
stöövar, sem var 20 mílum fyrir
innan landamærin og fórum -á
báti yfir á, sem -var I miklum
vexti. Viö komum til áfanga-
staöarins klukkan 4.30 um nótt-
ina. Ovænt koma okkar gladdi
nijög itölsku prestana þrjá, sem
veittu stööinni forstööu. Þeir
sögöu okkur aö hræöilegir at-
buröir heföu gerst undanfariö.
Þar höföu veriö framin hræöileg
morö og fólk haföi horfiö, án þess
aö- nokkur skýring væri á þvl.
Matvæli voru takmörkuö og
verölag ofboðslegt. Prestarnir
sögöu okkur aö bezt væri fyrir
okkur aö hafa beint samband viö
Ibúana og ætluöu að útvega okkur
enskumælandi túlk I þvl skyni,
daginn eftir.
Þaö myndi, án efa, taka nokkra
daga aö safna upplýsingum, en
þegar fréttir af foröum okkar
næöu hernum, gætum viö yeriÖ
komin, heilu og höldnu aftur til
Indlands. Þaö grunaði engan aö
njósnarar væru i námurtda viö
trúboðsstöðina,
Fj-amhald á bls. 23.
44. TBL. VIKAN lo