Vikan - 02.11.1972, Blaðsíða 39

r rt\0’f^'3
V\vis<aoy vcvo^° ní se^
V^o6,^>^
" ,. , v/e' ~
HÚSGÖGN Á TVEIMUR HÆÐUM — FJÖLBREYTT ÚRVAL — SÍFELLT NÝJUNGAR
Húsgagnaverzlun Reykjavíkur hf.
Brautarholti 2 Reykjavík Simi 11940
komast eitthvað út með stöng.
Eru nokkrar góðar ár hérna
nærri?
— Já mér þykir lika gaman að
veiða, sagði ég og leit á hann.
Mamma hafði náð I leigubil og
þaö fór vel um okkur á
heimleiðinni. May frænka horfði
út um gluggann og virti fyrir sér
gamalkunnugt umhverfið.
Undir eins og við komum inn,
fór hún að snugga. — Þið hafið þó
ekki fariö aö mála allt mln
vegna, vona ég?
Mamma varð fljót til svars: —
Nei, okkur langaði bara til að
mála dálitiö og heföum gert það
hvort sem var.
Hún hafði teborðiö tilbúið i
stofunni og Ned frændi var fljótur
að ná sér I eina köku. May frænka
og mamtna voru farnar upp,
en ég tvisteig þarna og vissi, aö
ég átti að vera skemmtilegur, en
ekki, hvernig ég ætti að fara að
þvi. •
— Svo þú ert þá eini króginn
hérna, laggi? Ned frændi hélt
áfram að maula kökuna, og ekki
frikkaði á honum andlitið við það.
— Við frænka þin ætlum að
eignast glás af krökkum. En við
verðum bara að flýta okkur að
þvi. Hún er nú hætt að telja af-
mælisdagana sina, en ætli við
getum ekki haft þau ein þrjú.
— Ætliö þið þá að eignast
þribura? spurði ég.
Hann keyröi höfuöið á bak
aftur og skellihíó, og tifaði siðan
skrltnu eyrunum til-min. — Það
er aldrei að vita laggi. Aldrei að
vita.
Ég bauð honum aðra köku og
slðan þaut ég fram I þvottahús,
þar sem ég vissi, aö «auð á
katlinum. Það var ekki farið að
sjóöa, svo að ég hallaöi mér að
eldavélinni og velti vöngum yfir
þvl, hvernig May frænka, svona
flngerö og dömuleg hefði getað
elskað mann eins og Ned frænda
og gifzt honum.
Ég verö nú að segja, að pabbi
tók gestakomunni vel, þegar hann
kom heim um kvöldið. Hann
hristi feitu höndina á Ned frænda
og sýndi aldrei nein svipbrigöi,
allt kvöldið. Kannski varð hann
ekkert hissa á þessu þar eö hann
hefði einhvérntima á ævinni, séð
menn, svona illa útleikna.
" Þegar þeir svo seinna fóru út að
fá sér einn lltinn, sátu mamma og
May frænka viö arininn, rétt eins .
og þetta væri sunnudagur, og ég
þóttist vera að læra undir
morgundaginn, en hlustaði bara
allan timann á samtal þeirra.
— Jæja, hvernig lizt þér
þá á hann? spurði May frænka.
Mamma ræskti sig og ég
gizkaði á, að nú færi hún að
strjúka á sér kinnina og þar
óróiega
May frænka hló. Hann er
stórkostlegur maður, skal ég
segja þér og enda þótt hann hafi
lengst af hafzt við á eyðistööum,
þá hefur hann heldri manna
framkomu.
44. TBL. VIKAN 39