Vikan - 02.11.1972, Blaðsíða 34

I
LEITIÐ UPPLYSINGA
HILNIR hf
Síðumúla 12 — Sími 35320
Látið prenta alls konar aðgöngumiða, kontrol-
númer, afgreiðslumiða og fleira á rúllupappír.
Eina prentsmiðjan á landinu, sem prentar
slíka miða. Höfum einnig fyrirliggjandi og
útvegum með stuttum fyrirvara ýmiss konar
afgreiðslubox.
MIDAPRENTUN
það, sem þú hefur skrifað, og
hafir því ekkert meira um það
að segja.
— Ég held það sé alveg þýð-
ingarlaust að reyna að útfæra
það meira. "Ég reyni að af-
greiða málin með því að skrifa,
og annaðhvort hefur það tek-
izt eða ekki, og engu hægt að
bjarga með neinum yfirlýsing-
um á eftir. Það verður bara að
standa og falla með því, sem
stendur í sjálfri bókinni.
— Er þessi bók að einhverju
leyti í svipuðum stíl og tvær
þær síðustu?
— Ja, hún er líklega tals-
vert öðruvísi að mörgu leyti.
Það vakir nú eiginlega fyrir
mér að áður en langt um líð-
ur komi út bók, sem sé í tals-
verðum tengslum við þessar
tvær fyrri, tematískum tengsl-
um. En það verður ekki núna
í ár.
— Þessi, sem nú kemur, er
þá dálítið sér á parti?
—' Þetta er náttúrlega allt
tengt saman; öll þessi afkvæmi
manns eru skyld, en þessi bók
er sem sagt dálítið annað. En
mér finnst ég verði að hóta því
að koma með eina bók enn
sem sé í tengslum við þessar
tvær fyrri, Fljótt fljótt, sagði
fuglinn og Óp bjöllunnar.
Það hefur komið upp úr
dúrnum í rabbi okkar að Thor
fer með hlutverk í Brekku-
kotsannál, sem nú er verið að
kvikmynda eins og allir vita.
Thor er að vísu kunnur leik-
húsmaður, en ég spyr, hvort
það sé ekki samt sem áður nýtt
fyrir hann að vera sjálfur á
sviðinu.
— Já, segir hann, — þegar
þú segir að ég sé leikari í
Brekkukotsannál, þá halda
menn kannski að það sé eitt af
aðalhlutverkunum. En þar sem
þegar er búið að tilkynna
hverjir séu í þeim, þarf ég
kannski ekki að taka fram að
ég er ekki í stóru hlutverki.
Þetta er ekki nema pínulítið,
en dálítið gaman að gera það,
því að ég hef ekki leikið áður
nema í menntaskóla, að minnsta
kosti ekki hérlendis, svo ég
viti, nema ég lék einu sinni í
Mývatnssveit með flokki, sem
byrjaði að leika í Reykjavík
undir merkjum félags, sem
heitir Heimdallur; hét þá Leik-
hús Heimdallar. En þetta var
yndislegt fólk, er losaði sig við
heimdallarnafnið og ferðaðist
undir sínum eigin merkjum
um landið og lék leikrit, þar
sem aldrei kom fram persóna,
sem oft var rætt um. Nema
einu sinni. Ég hitti þetta fólk
austur á fjörðum, þar sem ég
var svona á flakki, komst í
slagtog með þeim. Ég var svo
nokkra daga að flækjast með
þeim, fékk í mesta lagi að
hjálpa þeim að bera inn leik-
tjöldin og raða þeim upp, en
hafði annars engar skyldur,
naut bara góðsemi þessa ágæta
fólks. Þangað til komið var í
Mývatnssveit, þá segir leik-
stjórinn, sem var Lárus Páls-
son, að nú sé kominn tími til
fyrir mig að leika. Svo samdi
hann handa mér nokkrar setn-
ingar. Ég átti að koma fram í
lok leikritsins og vera reiður
maður. Ekki veit ég hvers
vegna honum datt í hug að láta
mig fara að leika reiðan mann.
— Á þeim tíma mun hafa
verið komið talsvert í tízku að
tala um unga reiða menn.
—• Já, það var látið mikið
með þetta í Englandi; þar voru
nokkrir ungir menn skírðir
þetta, ég held af einhverjum
sölumönnum. Eins og núna,
þegar verið er að selja Jesú-
búmið. En þá var það reiði,
sem þeir seldu. En svo við
víkjum aftur að leikflokknum,
þá var þetta mjög skemmtilegt
fólk. Lárus Pálsson og Helga
Valtýsdóttir og Rúrik Haralds-
son, þau þrjú sem léku aðal-
hlutverkin, og svo var þarna
frændi minn Björn Thors,
hvíslari með meiru.
Enda þótt Thor hafi marg-
tekið fram í viðræðu okkar að
hvað hann snerti séu bækur
hans útrætt mál þegar hann
hefur skrifað þær, er ég hald-
inn nógu mikilli blaðamanns-
frekju til að leiða talið enn
einu sinni að þeim er hann
fylgir mér til dyra.
Bækur þínar, allavega
tvær þær síðustu, eru að mín-
um skilningi það nýstárlegar
að ekki mundi ofmælt að með
þeim sé komin upp ný stefna
í bókmenntum, að minnsta
kosti ef miðað er við íslenzk-
ar bókmenntir. Hvað segir þú
um það?
Thor brosir þolinmóður.
— Það verða einhverjir allt
aðrir menn en ég að segja til
um það, segir hann, — hvort
þetta sé alveg nýtt í íslenzkum
bókmenntum; ég hugsa nú að
það sé dálítið til í því. En það
er annarra manna verk að
segja til um það. 'Ég veit það
eitt að þetta eru mínar bækur,
ég hef skrifað þær sjálfur, og
gert það á þann hátt sem ég
þurfti að gera. Þær eru mín
eigin svör við því, sem ég hef
þurft að fást við.
dþ.
34 VIKAN 44.TBL.