Vikan - 02.11.1972, Blaðsíða 7

MIG DREYMDI
GISTING I KIRKJU f RÓMABORG
í FULLRIALVÖRU
AÐ HAGRÆÐA SANNLEIKANUM
Kæri draumráðandi!
Ég sendi þér einn draum til að glíma við, og hér kemur
hann.
Mér fannst ég vera að fara í ferðalag með fólki, sem ég
passaði hjá síðastliðið sumar. Jæja, og við fórum til Róma-
borgar. Við gistum í kirkju þar, en hún var eins og nokkurs
konar danssalur.
Þegar við vorum búin að koma okkur fyrir, kom gömul
kona og bað okkur að leyfa sér að vera. Við leyfðum henni
það. Ég fer inn í herbergi með henni og sýni henni, hvar
hún eigi að sofa. Hún leggst út af og biður mig að bjóða
sér góða nótt með kossi. Ég geri það, og hún kyssir mig á
munninn. En hún var svo mikið máluð, að mér fannst ég
verða öll klístruð á munninum.
Síðan ætlaði ég út að skemmta mér, en fannst ég ekkert
eiga til að fara í. Konan, sem ég var með, átti hins vegar
bleikan, stuttan pels, sem ég bið hana að selja mér. Hún
seldi mér hann á 6000 krónur, og ég borgaði hann út í hönd.
Það næsta sem ég man var það, að mér fannst ég vera
með einhverjum strák úti á götu. Ég var í pelsinum. Við
leiddumst, og hann ætlaði að kyssa mig.
En í því vaknaði ég.
Með fyrirfram þökk fyrir birtinguna.
Ein sem aldrei hefur skrifað þér fyrr.
Að sofa í kirkju getur táknað lát góðs vinar. En nú háttar
svo til í þínum draumi, að þér finnst kirkjan vera eins kon-
ar danssalur, og danssalur táknar mikinn hagnað. Og síðan
eru öll táknin í þessum skrítna draumi þínum jákvæð, svo
að við teljum, að draumurinn sé fyrir góðu. Það boðar ein-
læga vináttu að kyssa gamla konu, jafnvel þótt þú hafir
öll orðið klístruð á munninum, og bleiki pelsinn táknar lík-
lega góða atvinnu næsta sumar. Og þá er ekki, annað eftir
en að tengja saman-koss gömlu konunnar og strákinn, sem
ætlaði að kyssa þig. Niðurstaðan verður því þessi: Þú kynn-
ist bráðlega strák og með ykkur tekst náið samband og
mikil vinátta. Það kæmi okkur ekki á óvart, þótt þú giftist
honum síðar meir!
ENDURSENDING f JÓLAPAPPÍR
Kæri draumráðandi!
Ég ætla að biðja þig að ráða þennan draum fyrir mig.
Hann er svona:
Mér fannst ég fá sendan pakka í rauðum og hvítum jóla-
pappír. Ég varð í fyrstu fjarskalega ánægð og byrjaði að
opna pakkann full eftirvæntingar. Þá kemur í Ijós, að pakk-
inn er frá strák, sem ég var með síðastliðinn vetur, og er
enn mjög hrifin af.
í pakkanum finnst mér hafa verið lítill kassi undan skart-
grip. Á samri stundu er ég viss um, að þarna sé ég að fá
hjarta og hring, sem ég á hjá honum. En ég gáði ekki að því.
Þarna var líka veski, brúnt að lit, og fannst mér það vera
peningaveski, sem hann er að gefa mér.
Að síðustu finn ég svo bréf, sem ég hafði skrifað honum.
Mér fannst þetta mjög furðuleg sending og varð ákaflega
leið, þegar ég sá bréfið.
Ég vona, að þú fáir einhvern botn í þennan draum.
Með fyrirfram þökk. Ein forvitin.
Það er býsaia erfitt að átta sig á þessum draumi. En eitt er
samt vist: Þú munt bafa eitthvað af þessum strák að segja
og það fyrr en síðar, hvort sem samband ykkar verður aftur
jafn náið og gott og áður var.
Alltaf öðru hverju kemur upp opinberlega al-
varlegur ágreiningur um mikilsverð málefni. Þá
bregzt það sjaldan, að bvor aðili um sig haldi fast
við sinn málstað og telji tiann tiinn eina rétta, en
málstað andstæðinganna alrangan. Almenningi
gagnar litið að kaupa og lesa öll blöðin í leit að
sannleikanum. Hann er eftir sem áður ráðvilltur
og getur ekki vitað með vissu hver bafi rétt fyrir
sér, nema bann láti sér nægja að trúa málflutningi
„sinna“ manna. Þetta er því bagalegxa, þar sem
oft er um að ræða málefni, sem vai'ða hug og beill
almennings.
Berlegast kemur þetta í ljós í orrahríð kosninga
Þá fer ekki bjá því, að þeirri hugsun skjóti ósjálf-
rátt upp, þegar blýtt er á málflutning frambjóð-
enda, að enginn þeirra segi í raun og veru satt og
rétt fi’á. Frambjóðendur vii’ðast hagræða sannleik-
anum bver sem betur getur í þeirri von, að bann
falli kjósendum i geð og þeir láti ánetjast.
I þessu sambandi er vert að minnast á hugmynd,
sem kom fram í einu dagblaðanna fyrir siðustu
kosningar. Hún var á þá leið, að stofnuð yrði eins
konar kjósendasamtök, sem störfuðu á svipaðan
tiátt og neytendasamtök. Þessi hugsanlegu samtök
ætlu að hafa það hlutverk með höndum að rann-
saka, livað er rétt og livað ekki í opinberum mál-
flutningi stjórnmálamanna.
Þessi hugmynd kann að koma spánskt fyrir sjón-
ii’, en við nánari atbugun befur bún margt sér til
ágætis. Hún gæti sluðlað að því, að menn liættu
að haga seglum eflir vindi og hagræða sannleikan-
um að eigin vild. Þegar búast má við, að alger-
lega hlutlaus stofnun rannsaki deilumál og birti
síðan skýlausar niðurstöður, þá verður erfiðara
um vik að segja bálfan sannleika eða breinlega
ósatt.
Vel má vera, að bér sé um óframkvæmanlega
bugmynd að ræða, hugsjón, sem ekki fær staðizl
í veruleikanum. Það kostar þó ekkert að veltabenni
fyrir sér lítillega.
Og eitt er víst Það yrðu næg vei’kefni fyrir slika
stofnun, öðru eins nxoldviðri áróðui’s og ósanninda,
sem þyrlað er upp á opinberum vettvangi — oft
og einatt um málefni, sem vai’ða beill alþjóðar og
bag hennar í framtíðinni.
G.Gr.